منبع: Barca Blaugranes
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

در این بررسی، سه دیداری را که بارسا در آن نمایش‌های خیره‌کننده‌ای از خود به نمایش داشت، ذکر می‌کنیم، و در پایان این شمایید که پس از خواندن متن و تماشای صحنه‌های حساس بازی، تصمیم می‌گیرید که کدام را به عنوان «بازی فصل» انتخاب کنید.

بگذارید سخن را کوتاه کرده و به نامزدهای بهترین بازی فصل (که به ترتیب زمانی می‌آیند) بپردازیم.



بارسلونا با توجه به پیروزی 0-2 در دیدار رفت مقابل سویا در سانچز پیزخوان، در وضع مطلوبی به این دیدار رسیده بود، اما مردان سمپائولی همواره در ساق‌هایشان شعار «هرگز مگو هرگز» را داشته‌اند. اما بارسا خیلی زود روحیه پیروزی خود را نشان داد و توسط آردا، که آن زمان در فرم بسیار خوبی بود، به گل رسید. در اواخر نیمه اوضاع داشت جالب‌تر می‌شد، و سویا یک ضربه پنالتی به دست آورد، اما کلودیو براوو ضربه ایبورا را به خوبی مهار کرد. سویا خطر را همچنان حفظ کرد، اما بارسا به هیچ وجه اجازه اعمال فشار از سوی میهمان را نداد و دو گل دیگر، از جمله یک ضربه راه دور از آردا توران، به گل‌های خود اضافه کرد و نخستین جام فصل جدید را به دست آورد.




حرف‌های زیادی در مورد این دیدار زده شده – بزرگترین بازگشت در تاریخ فوتبال اروپا – و به درستی هم زده شده است. بارسا در بازی رفت شکست سختی خورد و با چهار گلی که دریافت کرد، عملاً بازی برگشت را به یک بازی تشریفاتی تبدیل کرد – اما کاتالان‌ها، به رهبری لوئیز انریکه و با درخشش نیمار، نقشه دیگری داشتند.

بارسا آرام اما مطمئن، تلاش کرد تا گل‌های خورده در بازی رفت را، در بازی برگشت جبران کند، و با دو توپی که توسط سوارز و گل به خودی کرزاوا وارد دروازه پاریس شد، تا پایان نیمه اول راه را به خوبی طی کرد. سپس لیونل مسی از روی ضربه پنالتی بازی را 3-0 کرد، اما گل خارج از خانه‌ی بسیار مهم ادینسون کاوانی برای پاریسی‌ها از راه رسید. بارسا حالا ناگهان به سه گل دیگر نیاز داشت و در حالی که زمان رو به اتمام بود، سرنوشت این دور مشخص شده به نظر می‌رسید.

سپس نیمار به وسط صحنه آمد و همه چیز را به دست گرفت؛ ابتدا با یک ضربه آزاد مهارنشدنی در دقیقه 88، که بارقه‌ای از امید به وجود آورد. سه دقیقه بعد او روی یک ضربه پنالتی بازی را به تساوی کشاند، اما آن گل کاوانی که در خارج از خانه به ثمر رسیده بود، پی‌اس‌جی را به دور بعد می‌فرستاد. پنج دقیقه وقت اضافه رو به اتمام بود و در حالی که همه – حتی تراشتگن – در محوطه پاریس به سر می‌بردند، نیمار آخرین موقعیت بازی را با سانتری دقیق به وجود آورد و سرجی روبرتو، با ضربه‌ای که به توپ زد، غیرممکن‌ترین بازگشت تاریخ اروپا را ممکن ساخت!




امیدهای قهرمانی بارسا به سرعت در حال ناپدید شدن بودند و برای این‌که حداقل امیدی برای پایان فصل برایشان باقی بماند، کاتالان‌ها چاره‌ای جز پیروزی در سانتیاگو برنابئو نداشتند. و، البته، بردند – آن هم به شکلی دراماتیک! اگرچه این یک نمایش کلاسیک از بارسا در برنابئو نبود، اما، تحت این شرایط خاص، یک پیروزی بسیار بزرگ بود. بارسا بار دیگر خود را در یک چاه دید، و با گلی که کاسیمیرو به ثمر رساند، خود را نیازمند بازگشتی دیگر می‌دید.

مسی به زیبایی هرچه تمام‌تر گل تساوی را به ثمر رساند، و راکیتیچ در نیمه دوم، با ضربه‌ای مهارنشدنی در اواسط نیمه دوم بارسا را پیش انداخت. با وجود این‌که پس از اخراج راموس، بارسا با یک بازیکن بیشتر بازی می‌کرد، نتوانست این برتری را حفظ کند و خامس گل تساوی را برای رئال مادرید به ثمر رساند. اما این پایان کار نبود و مسی در ثانیه‌های پایانی گلی به یادماندنی به ثمر رساند تا امیدهای بارسا برای قهرمانی در فصل از بین نرود. اگرچه پس از آن کمکی که شدیداً به آن نیاز داشت، از حریفان باقیمانده رئال مادرید در لیگ، نرسید، و اشتباهات فراوان داوری، سرانجام منجر به قهرمانی تیم پایتخت شد، اما این چیزی از لذت آن شب فراموش‌ناشدنی کم نمی‌کند.