منبع: Grup14
مترجم: سید سجاد زرگرنتاج / FCBarcelona.ir

وقتی مردان ماسیمیلانو آلگری در 180 دقیقه مصافشان با بارسا در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپای این فصل، در برابر MSN مهارنشدنی گلی دریافت نکردند، تبدیل به نخستین تیمی شدند که پس از شکست 7-0 بارسا در سال 2013 مقابل بایرن در نیمه‌ نهایی لیگ قهرمانان، در دو دیدار پیاپی اروپایی مقابل این تیم کلین‌شیت کرده‌اند. اما این بدین معنا نبود که این آخرین بار است هواداران بارسا به ترکیب یوونتوس نگاه می‌کنند و آه از نهادشان بلند می‌شود، چرا که یک مدافع راست برزیلی که برای آن‌ها چهره‌ای بسیار آشناست، در دو بازی رفت و برگشت مقابل موناکو خوش درخشید و تیمش را راهی فینال کاردیف کرد.



در دو بازی گویا مقابل یوونتوس، سرجی روبرتو در پُست دفاع راست، که نشان داد چندان با آن آشنا نیست، به کار گرفته شد، و از طرف دیگر، دنی آلوز در کنار دفاع مستحکم یووه که پیکه از آن با عنوان «کوه» یاد کرد، بسیار خوب و منسجم عمل کرد. آلوز پس از گذر از بارسلونا در نیمه‌ نهایی با یک والی دیدنی نخستین گلش در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا را به ثمر رساند تا رئال مادرید تنها سنگی باشد که در مسیر سومین (!) سه‌گانه او در دوران بازیگری‌اش ایستاده است.

سقوط محض بارسلونا مقابل پی‌اس‌جی در دیدار رفت یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان قرار بود نمادی باشد از پایان عصر سلطه بارسا بر اروپا، اما پس با انجام غیر ممکن در بازی برگشت، انتظار می‌رفت که در مقابل یوونتوس، نمایشی نزدیک‌تر داشته باشند. آنچه این چهار دیدار به طور مشترک در خود داشت، این بود که تیم چقدر به لحاظ تاکتیکی، خصوصاً در پُست دفاع راست که سال‌ها به دنی آلوز تعلق داشت، کم‌فروغ نشان داد.



در حالی که سه تن از این چهار مصداق در دوران پایانی خود در ایتالیا به سر می‌بردند، فیلیپ لام می‌توانست نمونه‌ای باشد برای این که چگونه می‌توان از یک بازیکن باتجربه و باکیفیت، وقتی در سری آ نیستید، استفاده کرد. با وجود شایعاتی در مورد انتقال سرجی اوریر و حتی کارول واکر به نیوکمپ، غیر منطقی نیست اگر بگوییم مرد برزیلی شایسته تکریم و احترام از سوی مدیریت باشگاه بود؛ چیزی که هیچ‌وقت اتفاق نیفتاد.