منبع: squawka
مترجم: رضا خانجانی / FCBarcelona.ir

بارسلونا پروژه انتقال سمدو را در زمانی مناسب نهایی کرد. تصمیم‌گیری برای جذب این بازیکن و بستن قرارداد و انجام معاینات پزشکی، همه و همه در عرض کمتر 48 ساعت به پایان رسید.

بدون تردید، انتقال نلسون سمدو یک پروژه بسیار تاثیرگذار در سطوح مختلف است. او در درجه اول یک مدافع راست است؛ همان چیزی که بارسا از سال 2015 نیاز داشته است: وارث حقیقی دنی آلوز. در وهله دوم، سمدو بازیکنی با پتانسیل و کیفیت بالا است و قیمت مناسب و معقول او در بازار نقل و انتقالات باعث می‌شود که بارسا همچنان عادت پرهیز از ولخرجی و هزینه‌های عجیب و غریب را حفظ کرده باشد.

سرعت

اگر سرعت را به عنوان یکی از مهم‌ترین سلاح‌ها در فوتبال در نظر بگیریم، باید بگوییم نلسون سمدو مانند اسلحه مینیگان در دست شکارچی‌ای است که در هر ثانیه یک میلیون بار شلیک می‌کند و یک جنگل را به آتش می‌کشد. این بازیکن به طرز خیره کننده‌ای سریع است. تعداد دفعاتی که او در مقابل بازیکنان حریف صاحب توپ می‌شود و با سرعت بالا آن‌ها را به دنبال خود می‌کشاند، برای تماشا کردن مهیج به نظر می‌رسد.

سمدو از سرعتش برای به هم ریختن سازمان تیمی حریف استفاده می‌کند. او می‌تواند در چشم بر هم زدنی از حالت ایستا به سرعت بسیار بالایی برسد و ثبات حریف را بگیرد. او از سرعتش برای کمک به دفاع تیمی نیز بهره می‌گیرد. پیش از این، جوردی آلبا ارزش سرعت را به عنوان یک سلاح دفاعی در کاتالونیا نشان داده بود و اکنون نیز سمدو قادر است قابلیت مشابهی ارائه دهد.

بارسلونا با حضور آلبا و نیمار به مدت 4 سال از یکی از سریع‌ترین بازیکنان جناح چپ طی این سال‌ها بهره برده اما جناح راست آن‌ها نسبتا کند بوده است؛ اما حالا دیگر اینطور نیست! سمدو با حرکاتش درون زمین، خودش را به عنوان مکملی فوق‌العاده و یک نقطه قوت عالی برای لئو مسی به اثبات خواهد رساند. به همه این‌ها پاس‌های ایوان راکیتیچ را نیز اضافه کنید!

دریبل زنی

سمدو شعور و مهارت دریبل زنی بالایی دارد و خیلی خوب می‌تواند توپ را کنترل کند؛ به گونه‌ای که به او این امکان را می‌دهد تا از یک، دو و حتی سه مدافع عبور کند. شاید این موضوع برجسته‌ترین شاخصه بازی سمدو باشد؛ زیرا به ندرت پیش می‌آید که یک مدافع کناری بتواند به راحتی و با اطمینان با توپ بازی کند.

نکته‌ای که برای برای بارسلونا حائز اهمیت است، این است که توانایی دریبل زنی سمدو به او اجازه می‌دهد تا بر جناح خودش به طور کامل تسلط داشته باشد. برای درک اهمیت این موضوع، دوران دنی آلوز را در باشگاه کاتالانی به یاد بیاورید. زمانی که او در جناح راست هنگام نفوذهای رو به جلویش در نبردهای یک در مقابل یک تنها می‌شد و نمی‌توانست با استارت‌های سریع بازیکن مقابلش را از پیش رو بردارد، پس به مجبور به پاس رو عقب می‌شد.

سمدو اما این مشکل را نخواهد داشت. او همیشه برای پاس‌های هجومی آماده و در دسترس خواهد بود و هنگام نفوذهای مسی فضای کافی را در سمت راست فراهم می‌کند و وقتی در نبردهای یک در مقابل یک تنها شود، مهارت دریبل زنی کافی را دارد تا بازیکن مقابلش را در هر صورت از پیش رو بردارد.

شعور دفاعی بالا

در حالی که حمله کردن وظیفه ابتدایی هر مدافع کناری خصوصا در بارسلونا است، از دفاع نیز نمی‌توان چشم پوشید. مشخصا بازیکنان کناری در بارسا با ایفا کردن نقش حیاتی در حمله، آزادی و اختیار زیای دارند اما زمانی که تیم در فاز دفاعی به آن‌ها نیاز دارد، نیز باید مفید واقع شوند.

خوشبختانه، سمدو برای بارسلونا یک مدافع تمام عیار است. اگرچه او پائولو مالدینی نیست اما انگیزه‌های دفاعی او را نمی‌توان زیر سوال برد. فصل گذشته در لیگ پرتغال تنها یک بازیکن بیشتر از او تکل موفق داشته است. (تعداد تکل‌های موفق سمدو: 70) ولی در زمینه نبردهای هوایی با 20 بار پیروزی، آمار 59% موفقیت را به نام خود ثبت کرده است.

مطمئنا او از لحاظ موقعیت شناسی همچنان نیاز به یادگیری بیشتر دارد. مدافعان کناری همیشه تمایل به نفوذهای هجومی دارند و سمدو باید در این زمینه به تعادل مناسبی برسد اما سرعت و اشتیاق او برای درگیر شدن با بازیکنان مقابل به اندازه کافی او را تا مدت زمانی طولانی حمایت خواهد کرد تا ظرافت‌های دفاعی را یاد بگیرد؛ همان طور که جوردی آلبا این کار را در سمت چپ انجام داد.

سلطه بر جناح راست

نهایتا باید گفت چیزی که بارسلونا از سال 2013 - که آلوز شروع به افت کرد - نیاز داشته، بازیکنی بوده که بتواند جناح راست را به طور کامل پوشش دهد. پیدا کردن بازیکنی مثل آلوز که می‌توانست به طور ترکیبی در میانه زمین و جناح راست بازی کند، غیرمحتمل به نظر می‌آمد اما سمدو شاید نزدیک‌ترین بازیکن به آلوز باشد که بارسا او را به دست آورده است.

البته او هرگز آن توانایی کنترل بازی را که در آلوز سراغ داشتیم، ارائه نخواهد داد. کمی غیرمنطقی به نظر می‌آید که یک مدافع کناری آن قدر شایستگی و قابلیت داشته باشد که بتواند به عنوان یک هافبک مرکزی ایفای نقش کند (قابلیتی که مارسلو، داوید آلابا و فیلیپ لام که به تازگی بازنشسته شده، دارند) اما توانایی هجومی و دفاعی سمدو در جناح راست به همراه سرعت دریبل زنی و مهارت‌هایی که او را در زمره بهترین بازیکنان کناری اروپا قرار می‌دهد، این امکان را به بارسا می‌دهد تا ابعاد جدیدی به خط حمله فوق‌العاده خود اضافه کند.