منبع: Squawka
مترجم: مبینا پولایی / FCBarcelona.ir

این اولین باری نبود که بارسا و رئال مادرید در عرصه خرید بازیکن به تقابل با یکدیگر می‌پرداختند؛ اما کدام یک برنده این تقابلات بوده است؟ زمانی که بارسا و رئال مادرید بر سر جذب یک بازیکن جنگیده‌اند، کدام یک پیروز شده است؟ البته به لحاظ تاریخی، مهم‌ترین این موارد آلفردو دی استفانو بوده که به سانتیاگو برنابئو رفت و مدتی سلطه‌اش بر فوتبال اروپا حاکم بود؛ کسی که احتمالاً دیگر همانندش را نخواهیم دید.

اما در عصر مدرن، از سال 2000 به بعد، بارسا و رئال بر سر چه اهداف نقل و انتقالاتی‌ای با هم رقابت کرده اند؟ و کدام یک پیروز شده است؟

دیوید بکهام

کاندیدای ریاست باشگاه بارسلونا، خوان لاپورتا، وعده داده بود که اگر انتخاب شود، بکهام را به کاتالونیا می‌آورد اما او قاطعانه پیشنهاد بارسا را رد کرد و منچستریونایتد را مجبور به مذاکرده کرد. البته لاپورتا یک پلن B واقعاً باورنکردنی داشت.

رونالدینیو

با از دست دادن بکهام، بارسلونا به سرعت تلاش برای جذب جایگزین او را آغاز کرد. آن‌ها رونالدینیو را انتخاب کردند. رئال مادرید در تلاش بود تا حریف خود را برای دومین بار در یک سال شکست دهد اما بعد از پرداختن هزینه جذب دیوید بکهام، نمی‌توانستند بلافاصله قیمت درخواستی PSG برای رونالدینیو را پرداخت کنند. علاوه بر این‌ها، نائب رئیس باشگاه کاتالان‌ها و رونالدینیو با یکدیگر دوست بودند و همین امر باعث شد بتوانند او را برای آمدن به نیوکمپ متقاعد کنند. مرد برزیلی تصمیم خود را گرفت و همین باعث شد که تعادل برای نیم دهه در فوتبال اسپانیا برقرار شود.

تیری آنری

رئال مادرید تابستان به تابستان را با تلاش برای جذب تیری آنری می‌گذراند و آرسنال هر بار پیشنهادشان رد می‌کرد اما آنها حاضر نبودند دست از او بکشند. در سال 2007 آنها یک بار دیگر تلاش کردند اما این بار بارسلونا هم به جمع متقاضیان او اضافه شده بود. با وجود اینکه رئال مادرید فصل پیش از آن را با کسب قهرمانی در لالیگا به پایان رسانده بود، اما آنری بارسلونا را برگزید. این انتقال در ابتدا بد به نظر می‌رسید اما در سال 2008 همه چیز تغییر کرد.

دنی آلوز

زمانی که پپ گواردیولا در سال 2008 به عنوان سرمربی بارسلونا انتخاب شد، اولین بازیکنی که به خرید آن اصرار ورزید، دنی آلوز از سویا بود؛ کسی که مورد علاقه بسیاری از تیم‌های برتر اروپایی بود. و جلوتر از همه، رئال مادرید او را می‌خواست، کسی که هدفش موفقیت و چیزی فراتر از کافو (هم وطن برزیلی اش) بود. در هر صورت پپ باید توانسته باشد او را قانع کند؛ چرا که او به بارسا پیوست.

داوید ویا

بارسلونا و رئال مادرید تمام تابستان 2009 را هم برای جذب داوید ویا با یکدیگر جنگیدند. با این حال والنسیا به آنها گفته بود یک سال دست نگه دارند. یک سال گذشت و در آن مدت ابراهیموویچ به بارسلونا پیوست. کاتالان‌ها پیش از آغاز جام جهانی 2010 تلاش برای جذب ویا را شروع کردند در حالی که لوس بلانکوس‌ها هنوز اول راه بودند. در نهایت، بهترین تیم جهان، بهتر از قبل شد!

مسوت اوزیل

آن سال رئال مادرید خیلی دوست داشت یکی از بهترین بازیكنان بزرگ‌ترین تورنمت بین المللی جهان را جذب کند اما تمام بازیکنان سطح بالای حاضر در آفریقای جنوبی، یا برای آنها در گذشته بازی کرده بودند (وسلی اشنایدر و آرین روبن) و یا برای رقبای مرگبارشان بازی می‌کردند (دیگو فورلان یکی از مهاجمان اتلتیکو بود و تمام ملی‌پوشان خوب اسپانیایی نیز در بارسلونا حضور داشتند).

از بین گزینه‌های باقی مانده، مسوت اوزیل بهترینشان بود. او آن سال نقش موثری در تیم ملی آلمان ایفا کرد. وی با اینکه علاقه خود به بارسلونا را اعلام کرده بود و آبی و اناری‌ها نیز به دنبالش بودند، اما لوس بلانکوس همه چیز را عوض کرد و او را در بخش اصلی پروژه جدید خوزه مورینیو جای داد. آری، رئال مادرید او را مجاب کرد که پیشنهاد بارسا را رد کند و به سانتیاگو برود.

سسک فابرگاس

در سال 2003، هنگامی که آرسنال سسک فابرگاس را ربود، قطعاً نیمه گمشده‌اش همچنان در اسپانیا وجود داشت و وقتی معلوم شد به اندازه‌ای که آن‌ها انتظارش را داشتند خوب است، خلاء نبودِ او بیشتر در اسپانیا حس شد.

وقتی فابرگاس به یکی از بهترین هافبک‌های مرکزی دنیا تبدیل شد، دو باشگاه بزرگ اسپانیا یک بار دیگر عزمشان را برای یک نبرد نقل و انتقالاتی دیگر جزم کردند. آن‌ها حماسه عظیمی برای بازگرداندن او رقم زدند. آرسنال تا مدت‌ها همه پیشنهادات را رد می‌کرد، با وجود اینکه در آن مدت خود سسک به رفتن علاقه نشان می‌داد.

در نهایت شرایط تغییر کرد و دو تیم توانستند رقابت را عملاً آغاز کنند، اما سسک برای تحقق بخشیدن به رویاهای خود، بارسلونا را برگزید!

نیمار

بی تردید نیمار بزرگ‌ترین هدف مشترک بارسا و رئال در عصر جدید بوده است. بازیکنی که از 17 سالگی، ناجی تیم ملی برزیل محسوب می‌شود. کسی که این سال‌ها مسئولیت خطیر تیم ملی کشورش را بر شانه‌هایش می‌کشد. کسی که سانتوس را از لبه پرتگاه به بالاترین سطح بازی‌های آمریکای جنوبی رساند و عامل اصلی قهرمانی این تیم در کوپا لیبرتادورس 2011 بود.

در آن سال، سانتوس فینال جام باشگاه‌های جهان را 4-0 به بارسلونای گواردیولا واگذار کرد. اما هیچ چیز نمی‌توانست پیشرفت پرسرعت نیمار را متوقف کند. بارسلونا و رئال مادرید، هر دو درباره خرید نیمار مستاصل بودند. در این شرایط بود که لوس بلانکوس پیشنهاد هنگفتی برای جذب او فرستاد و سانتوس نیز امیدوار بود که نیمار بتواند جذب رئال مادرید شود.

بارسلونا اما یک برگ برنده در آستین داشت: لئو مسی! نیمار از هواداران بزرگ این مرد آرژانتینی بود. او بعد از جام باشگاه‌های جهان، بارسلونا را به خود علاقمند کرد. علی رغم ارائه پیشنهادی کم ارزش‌تر از رئال مادرید، آبی و اناری‌ها توانستند رضایت سانتوس و مدیر برنامه‌های این بازیکن (پدرش) را برای مذاکره با نیمار جلب کنند.

انتقال او اگرچه جنجال‌های زیادی در پی داشت (هرچند نهایتاً مشخص شد که قرارداد او با بارسا کاملاً قانونی بوده) اما آنچه اکنون غیر قابل انکار است، این است که نیمار بارسا را انتخاب کرده و در جمع آبی و اناری‌ها روز به روز قدرتمندتر می‌شود. او اکنون خود را دومین بازیکن برتر جهان و وارث لئو مسی می‌بیند.

لوئیز سوارز

وقتی لوئیز سوارز در فصل 2013/14 به طور متعدد در لیگ برتر انگلیس گلزنی می‌کرد، بارسا و رئال او را تحت نظر داشتند.

البته به خاطر گاز گرفتن (!) کیلینی در جام جهانی 2014، بارسلونا بعد از خرید سوارز، تا مدت‌ها اجازه نداشت از او استفاده کند. لوس بلانکوس می‌خواست ترفندی که سال قبلش با گرت بیل آن را انجام داده بود، مجدداً تکرار کنند و آبی و اناری‌ها نیز خواستار شماره 9ای بودند که به کمک مسی بیاید (و با این خرید بزرگ، خاطره تلخ لادسیما را از یاد هوادارانشان پاک کنند).

در حالی که مارکا عکس‌های او را با کیت لباس رئال مادرید فتوشاپ کرده و آن را روی صفحه روزنامه‌اش قرار داده بود اما در نهایت لوئیز سوارز بارسا را انتخاب کرد و به نیوکمپ آمد تا MSN متولد شود و دومین سه گانه باشگاه به ارمغان آید.

دنیلو

بارسلونا می‌خواست با سرمایه‌گذاری روی پیدا کردن جانشینی برای دنی آلوز، به مسیر موفقیت سه گانه خود ادامه دهد. آنها دنیلوی شگفت انگیزِ پورتو را در نظر داشتند و آرام و بی‌صدا فرآیند جذب او را در پیش گرفته بودند. در آن شرایط اما رئال مادرید به این شکل کارها اعتقاد نداشت و مثل مرد عنکبوتی، با ارائه یک پیشنهاد هنگفت، دنیلو را به پایتخت اسپانیا کشاند.

وینیسیوس جونیور

این بازیکن 16 ساله در بازی‌های تابستانه امسال حتی یک دقیقه هم بازی نکرد اما تیم ملی جوانان برزیل را به سومین کاپ قهرمانی‌اش طی سه سال گذشته رساند. بارسلونا با پیشنهادی 30 میلیون یورویی قصد خرید او را داشت. اما فلورنتینو پرز که تجربه تلخ ناکامی در خرید نیمار را فراموش نکرده بود، نمی‌خواست در جذب کسی که ممکن بود بتواند نیمار بعدی دنیای فوتبال باشد، شکست بخورد. لذا قرارداد بزرگی با او بست و 45 میلیون یورو برایش پرداخت. وینیسیوس بدون تردید این قرارداد را امضا کرد، هرچند او تا سال 2018 نمی‌تواند به تیم جدیدش بپیوندند.

دنی سبایوس

سبایوس می‌توانست آندرس اینیستای دیگری باشد؛ عملکرد او در طول فصل 2016/17 بارسا را برای خریدش فرا می‌خواند. عملکرد دنی در بازی برابر بارسا بی نظیر بود اما بارسا مقصد بعدی او نشد. البته بارسا تلاش کرد این بازیساز فوق‌العاده را به نیوکمپ بیاورد؛ کسی که می‌توانست انقلاب عظیمی در خط میانی این تیم ایجاد کند، اما تلاش آن‌ها مثمر ثمر واقع نشد.

در عوض، رئال مادرید با ارائه پیشنهادی گران قیمت‌تر، به او این فرصت را داد که در کنار دوستان و هم‌تیمی‌هایش در تیم جوانان اسپانیا (عیسی والئو، مارکوس یورنته و مارکو آسنسیو) بخشی از خط میانی تیم بعدی لوس بلانکوس (همراه با دیگر استعدادهای جوان مانند تئو هرناندز) را شکل دهد. او بی‌هیچ تردیدی مقصدش را انتخاب کرد.

سبایوس پیشنهاد بارسا را رد کرد و به جمع سفیدپوشان مادریدی پیوست، جایی که بدون شک می‌تواند به یکی از بهترین هافبک‌های جهان تبدیل شود.