منبع: barcablaugranes
مترجم: رضا خانجانی / FCBarcelona.ir

طرفداران بارسا این روزها از داستان دنباله دار انتقال نیمار به پاریس سنت ژرمن خسته شده‌اند. داستانی که در ابتدا به نظر یک شوخی می‌رسید و کسی باور نمی‌کرد که نیمار انقدر نسبت به تیمی که موجب درخشش و رشدش شده است، بی‌تعصب باشد و صرفا منافع شخصی و مادی‌اش را در تصمیم‌گیری دخالت دهد. اما با گذشت زمان، به نظر می‌رسد که هواداران بارسا، باید این داستان تلخ را نیز باور کنند!

اما همه این‌ها - هنوز! - قابل قیاس با انتقال لوئیز فیگو به تیم رقیب در جولای 2000 نیست. فیگو بهترین بازیکن بارسا و مسلما بهترین بازیکن جهان در آن زمان بود اما بارسا را ترک کرد و به رئال مادرید رفت. در گذشته بازیکنانی بین بارسلونا و رئال مادرید منتقل می‌شدند اما هیچ کدام به بزرگی این انتقال نبود. برای مثال، میشل لادروپ در سال 1994 از بارسا به مادرید رفت اما طرفداران بارسا همچنان او را دوست دارند.

برای این که متوجه شویم چرا اوضاع فیگو با بقیه متفاوت است، بیایید نگاهی به اتفاقاتی که افتاد، بیاندازیم.

فیگو به آبی و اناری‌ها کمک کرده بود تا به قهرمانی‌های پی در پی در لالیگا، دو کوپا دل ری و جام برندگان جام و عناوین قهرمانی دیگر دست یابند. او فقط یک ستاره برای بارسلونا نبود. او خودِ خودِ ستاره بود!

اما فیگو بعدها با پیراهن سفید به نیوکمپ بازگشت. این یعنی آشوب! طرفداران اشیای مختلفی به سوی او پرتاب کردند که معروف‌ترین آن‌ها سر خوک بود. تنفر از او در قلب هواداران باشگاه همیشگی به نظر می‌رسد؛ اما واقعا چرا؟

ماجرا از آن جایی شروع شد که یک پیش توافق پنهانی بین فیگو و فلورنتینو پرز صورت گرفت. در آن زمان، پرز به شدت تلاش می‌کرد تا کرسی ریاست رئال مادرید را تصاحب کند.

پرز برای به دست آوردن ریاست رئال در مقابل لورنزو سانز (رئیس وقت لوس بلانکوس) شانس کمی داشت. رئال در زمان سانز در سال‌های 1998 و 2000 قهرمانی اروپا را به دست آورده بود. طرفداران رئال از عملکرد او راضی بودند اما آنچه او در نظر نگرفته بود، جنجالی بود که بر سر سلامت مالی باشگاه به وجود آمده بود و این واقعیت که پرز اشتیاق عجیبی به یک خرید بسیار بزرگ داشت.



چیزی که احتمالا آن‌ها انتظارش را نداشتند، این بود که پرز کمپینی بر اساس این قول راه بیاندازد که او قبلا فیگو را متقاعد به امضای قرارداد کرده است. هواداران رئال مادرید از این وعده خارق العاده، سر از پا نمی‌شناختند.

فیگو به هم‌تیمی‌هایش گفته بود که نگران نباشند؛ چرا که او تیم را ترک نخواهد کرد. او در مصاحبه با اسپورت، با پیراهن بارسلونا حاضر شد و گفت که نمی‌رود. او به طرفداران اطمینان داد که پیش قراردادی وجود ندارد. سانز با خنده درباره این مسئله گفت که پرز اکنون می‌تواند ادعا کند که با کلودیا شیفر (هنرپیشه و مدل آلمانی) قرارداد امضا کرده است.

اما همه چیز به حقیقت پیوست. پرز در انتخابات پیروز شد. مادرید، قیمت بند آزادسازی فیگو را که 62 میلیون یورو بود، پرداخت کرد و او به گران‌ترین بازیکن آن زمان تبدیل شد.

آن چه که مشخص نبود، این بود که فیگو چگونه با این قرارداد موافقت کرد اما مشخص بود که اگر فیگو به رئال نمی‌رفت، ملزم به پرداخت جریمه بود. آن‌ها توافق کرده بودند که در صورت پیروزی پرز و عدم حضور فیگو در رئال، وی باید مبلغ هنگفت 30 میلیون یورو به عنوان جریمه پرداخت کند.



در حالی که همه چیز غیرممکن به نظر می‌آمد اما همه چیز تحقق یافت و رکورد هزینه انتقال بازیکن در دنیای فوتبال شکسته شد. فیگو 5 سال در مادرید بازی کرد و دو عنوان قهرمانی لالیگا و یک عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان را به دست آورد. آبی و اناری‌ها او را "خائن" و "دروغگو" خواندند. او هرگز بخشیده نشد.

اما اگر بپذیریم که فیگو در عملی انجام شده قرار گرفت، و خلاف خواسته قلبی‌اش به رئال مادرید رفت - و البته هرگز هواداران این بهانه را برای بخشیدن او کافی ندانستند - اما به نظر می‌رسد نیمار به طور کامل حق انتخاب دارد؛ بین بارسا و پاریس سنت ژرمن، بین تعصب و پول، بین افتخار و شهرت، بین موفقیت تیمی و عناوین فردی...