منبع: Squawka
مترجم: مبینا پولایی / FCBarcelona.ir

عثمان دمبله وینگری است که می‌تواند با هر دو پایش بازی کند، از سرعت زیاد و کنترل نزدیک خوشش می‌آید و همچنین استعداد فوتبالی‌اش، نقص بی‌تجربگی منحصر به سنش را می‌پوشاند. بارسلونا وظیفه خود را انجام داد و مرد رویاهایش را خرید. اما برندگان و بازندگان این انتقال بزرگ چه کسانی بودند؟

برنده: جوزپ ماریا بارتمئو

بی شک بزرگ‌ترین برنده این حماسه همین شخص بوده است. بارتمئو بدترین فصل نقل و انتقالاتی را گذراند که هیچ باشگاه بزرگ دیگری در تاریخ، بدان دچار نشده بود. مشکلاتی چون عدم تمدید قرارداد لئو مسی، واگذاری دومین بازیکن برتر فوتبال به PSG، تلاش مدافع مرکزی‌شان در شبکه‌های اجتماعی برای حفظ این بازیکن و شکست در نبرد با لیورپول از جمله مشکلاتی است که در این تابستان بارسا را کلافه کرد؛ در حالی که کاتالان‌ها در انتظار این تابستان بودند تا بتوانند شرایط تیم را بهبود ببخشند. حال این خرید می‌تواند به عنوان نقطه عطفی در کارنامه امسال این باشگاه ثبت شود.

اگر ارنستو والورده بتواند 9 سپتامبر (18 شهریور)، با در اختیار داشتن مسی، سوارز و دمبله در خط حمله، سمدوی شگفت انگیز در دفاع و نیز چند بازیکن با کیفیت دیگر، نتیجه مطلوبی کسب کند، کابوس این تابستان به سرعت فراموش خواهد شد. اهداء پیراهن شماره 11 به عثمان دمبله، تصمیم درست و به جایی بود برای اینکه باشگاه بتواند خاطره آن خروج تلخ را از یاد ببرد.

بازنده: فیلیپ کوتینیو

به گزارش اسکای اسپورت حال کوتینیو نگران است که با خرید دمبله، بارسا از دنبال کردن او دست بکشد. و این برای تحقق رویایش (پیوستن به بارسلونا) گران تمام می‌شود؛ در این صورت اما هواداران لیورپول برندگان اصلی خواهند بود؛ طی سال‌های اخیر، آنها اغلب با درخواست خروج تعدادی از بازیکنان، ضرر کرده‌اند.

فارغ از راست یا دروغ بودن داستان کمردرد او، حال که شاگردان کلوپ بدون کوتینیو بازی‌های خود را پیش می‌برند، به نظر می‌رسد او شانس انتقال به یک باشگاه درجه 1 را از دست داده است. در واقع منظورم این است که بارسلونا حاضر است چقدر بیشتر از 138 میلیون پوند برای او بپردازد؟

برنده: لئو مسی

اگر بخواهید یک گزینه برای حمایت از مسی در سیستم تاکتیکی ارنستو والورده انتخاب کنید، دمبله بهترین گزینه است. با وجود او مسی دیگر نیازی به حرکات سریع - که با بالا رفتن سنش محدودتر شده‌اند - ندارد و مسئولیت بازی‌سازی او کاملاً با تمایل دمبله - سرعت زیاد و تغییر موضع در صورت نیاز - مطابقت دارد.

بالاتر از همه این‌ها، مسی دوباره به رهبر اصلی بارسلونا تبدیل می‌شود. دمبله از او می‌آموزد، همان طور که نیمار می‌آموخت، اما دمبله تنها 20 سال دارد و در کنار بزرگ‌ترین بازیکن بازی می‌کند تا در زمین فوتبال رشد کند.

بازنده: جرارد دلوفئو

اگر بخواهید یک گزینه برای حمایت از مسی در سیستم تاکتیکی ارنستو والورده انتخاب کنید، دلوفئو گزینه خوبی نیست. دلوفئو به طرز غیر قابل باوری از اورتون باز خرید شد؛ او باید نقش نیمار در سمت چپ بارسلونا را ایفا می‌کرد.

علی رغم عملکرد خوبی که در پیش فصل داشت و یک پاس گل هم در اولین بازی لالیگای امسال - که به پیروزی مقابل رئال بتیس ختم شد - فراهم کرد و باعث شد این ایده در ذهن هواداران شکل گیرد که به چشم یک بازیکن ثابت به این محصول لاماسیا نگاه کنند، اما باید بدون تعارف گفت که دمبله هیجان انگیز‌تر و با استعداد‌تر از اوست. پس جرارد از همین حالا، باید منتظر یک فصل نیمکت نشینی و یا بازی در دقایق پایانی باشد.

برنده: رن

بله رن؛ همان تیم لیگ یکی که دمبله از آنجا بر سر زبان‌ها افتاد. آنها یک سال قبل او را به قیمت 12 میلیون پوند به دورتموند فروختند. حال این باشگاه فرانسوی به راحتی 25 درصد از سهم فروش این بازیکن را به جیب می‌زند! این مبلغ به طور توافقی دریافت می‌شود چرا که در قرارداد فروش او به دورتموند، چنین‌بندی ذکر شده بود.

اکنون رن حدود 26 میلیون یورو دریافت می‌کند؛ مبلغی که تاکنون هرگز در ازای فروش یک بازیکن، به آن نرسیده است. این جزئیات به خوبی اثبات می‌کنند که چرا دورتموند طی مذاکرات تا این حد به فکر منافع شخصی‌اش بود و می‌خواست بیشترین سود را ببرد.

بازنده: اوبامیانگ

از بین 12 پاس گل عثمان دمبله در فصل گذشته، 10 تای آنها برای اوبامیانگ بوده است. این دو مهاجم رابطه فوق‌العاده‌ای با یکدیگر دارند و سرعت بازی هر دوی آنها بالاست.

مسلما با رفتن دمبله، میزان گلزنی‌های اوبامیانگ به یک باره متوقف نخواهد شد اما از دست دادن تاثیرگذار‌ترین همراهانتان به خصوص در پست‌های تهاجمی، ناگزیر به عملکرد شما آسیب می‌زند، مگر اینکه گزینه دیگری برای پر کردن این حفره [به خوبی همان قبلی] پیدا شود.

برنده: کریستین پولیسیچ

این بازیکن آمریکایی، یکی از آینده دارترین بازیکنان حال حاضر اروپاست. او که یک بازیکن فنی با توانایی گلزنی است، بازیکنای دقیقا شبیه دمبله نیست، اما اشتیاق او برای درخشیدن و سرعت رشد خیره کننده‌اش، یک پلن جایگزین برای پر کردن جای دمبله در اختیار دورتموند قرار می‌دهد.

در سن تنها 18 سالگی، او دو گل در دو بازی باشگاهی در این فصل و 7 گل برای تیم ملی آمریکا به ثمر رسانده است، و این در حالی است که او اصلا مهاجم نیست!