مرجع: Coaches Voice
بهنام روح الامینی - سجاد اسدی / FCBarcelona.ir

کونته که به نظر اندیشه‌های تاکتیکی‌اش در دیدار برابر بارسا به ثمر نشسته بود، با درخشش ویلیان می‌توانست پیروز این نبرد باشد؛ ویلیانی که در نیمه اول دو بار تیر دروازه بارسا را لرزاند و در نیمه دوم هم آن را گشود. در همین حال بود که مالکیت بی‌پایان بارسا توامان با اشتباهات فردی بازیکنان چلسی –آندرس کریستینسن و سزار آزپلیکوئتا - به اینیستا و مسی این اجازه را داد تا چارچوب دروازه چلسی را فرو بریزند، گلی ارزشمند برای بارسا، گلی ارزشمند برای مسی!

آنالیز چلسی

تیم آنتونیو کونته با آرایش 3-4-3 در این بازی به تهاجم می‌پرداخت، گرچه آنها در اوقات دفاع، آرایش 5-4-1 به خود می‌گرفتند. پرس‌های بی‌نظیر از انگولو کانته در میانه میدان و دفاع جانانه چلسی در خط پشتی کانته، راه خلاقیت را بر بارسا بسته بود. عمق و کیفیت دفاعی چلسی کار را برای تهاجم بارسا بسیار سخت کرده بود و بارسا تقریبا مجبور بود تا به دفعات زیاد توپ را به لایه‌های عقب‌تر یعنی دفاع و دروازه ببرد، یا اینکه منطقه بازی را تعویض کند.

با اضافه شدن ویکتور موزز و مارکوس آلونسو در کنار سه دفاع میانی، تمرکز دفاعی چلسی بیش از حد بالا رفته بود و همکاری و ارتباط این بازیکنان با یكدیگر باعث شد تا لوئیز سوارز کمترین فضایی برای جولان دادن در میانه زمین در اختیار داشته باشد. سزار آزپلیکوئتا منحصرا مامور کنترل کردن سوارز و پوشش دادن فرار‌های اینیستا در قلب خط دفاعی محکم چلسی بود. بازیکنی که با وجود نقش بزرگی که در استحکام خط دفاعی چلسی داشت، تنها یک اشتباهش منجر به دریافت گل تساوی شد. گلی که با تیزهوشی اینیستا و مسی، همراه با اشتباه کریستینسن به ثمر رسید.

هر چه جلوتر می‌رفت، چلسی علاقه بیشتر خود را برای نگاه داشتن بارسا در زمین خودی نشان می‌داد. سسک فابرگاس با جاگیری‌های فوق‌العاده در کنار حمایت سه دفاع و دروازبان تیمش توانست کانال ارتباطی خوبی از دفاع تا حمله تیمش ایجاد کند، در حالی که ادن هازارد نیز بیشتر برای حمایت از این کانال ایجاد شده به عقب بر می‌گشت. ویکتور موزز در تقابل‌هایش با جوردی آلبا در تلاش بود تا بیشترین تاثیر‌گذاری را در مشغول کردن این بازیکن به خود داشته باشد. در همین حین ویلیان و پدرو با جایگیری‌های مناسب درون و نزدیک محوطه جریمه بارسا تهدیدی برای خط دفاعی این تیم بودند. چلسی علاوه بر این تاکتیک‌ها، بر روی ضربات شروع مجدد، به خصوص کرنر‌ها و به خصوص با یورش هازارد و ویلیان به کناره‌ها نیز تکیه کرده بود.

حملات مستقیم چلسی فرمول ساده‌ای داشتند؛ ارسال پاس‌های مستقیم به لایه‌های تهاجمی و به هم‌تیمی‌ها در فضاهای کوتاه برای پیشبرد توپ به جلو.

آنالیز بارسلونا

ترکیب 4-4-2 ارنستو والورده در حمله و دفاع ثابت بود. سرخیو بوسکتس و ایوان راکیتیچ بازیکنان فعال بارسا در میانه میدان بودند که از حملات سریع و مستقیم چلسی از میانه میدان جلوگیری می‌کردند.

به هر ترتیب، بارسلونا را می‌توان به دلیل خالی گذاشتن فضای زیاد در اطراف محوطه جریمه مقصر دانست. همان جایی که ویلیان دو بار دروازه این تیم را به شدت تهدید کرد و نهایتا در نیمه دوم، آنرا گشود. نگرانی دیگر بارسا در ضربات شروع مجدد تیم بود. جایی که بازیکنان چلسی ضربات اول را به توپ می‌زدند و بعد از آن شرایط برای بارسا سخت می‌شد. مثال بارز این نکته، صحنه به ثمر رسیدن گل چلسی بود. زمانی که ادن هازارد آنقدر آزاد بود تا بتواند توپ را برای ویلیان ارسال کند. داشتن سرعت بالا و تیز بودن سه عنصر تهاجمی چلسی کار را برای بارسلونا دشوار کرده بود، مسئله‌ای که در طول بازی با پیشرفت زمان بیشتر کنترل شد.

در حمله اما تاکتیک بارسا تنها بازیسازی از عقب بود. پرس سنگین چلسی اگرچه موفق بود، اما با حضور بوسکتس و راکیتیچ و حتی مسی در فواصلی که به عقب باز می‌گشت، در کنار حمایت‌های دو دفاع میانی و تراشتگن، مالکیت را برای بارسلونا نگه می‌داشت. قدرت خط دفاعی تیم میزبان در کنار حضور کانته در مرکز زمین بارسا را وادار به بازی از کناره‌ها کرد. اما حضور به موقع پائولینیو و اینیستا باعث شد تا فضاهای مناسبی در سمت چپ ایجاد شود که منجر به نفوذ بیشتر به عمق دفاع چلسی شد. حضور اینیستا و مسی در مکان و زمان درست به بارسا این اجازه را داد تا گل تساوی را به ثمر برساند و برای بازی برگشت تا حدودی برگ برنده‌ای داشته باشد.

در حملات مستقیم، بارسلونا به دنبال بازیکنانی بود که بهترین فضا را برای حرکت داشتند. اگرچه می‌توان گفت بارسلونا کار سختی برای خلق موقعیت در مقابل دفاع منظم و قدرتمند چلسی داشت.

نکات کلیدی

تلاش آنتونیو کونته هرچه سخت‌تر کردن کار برای مهاجمان بارسا بود. کانته با دفاع سنگین خود موفق شد بازیکنان آبی اناری پوش را به کناره‌ها براند و فضای در اختیار هر بازیکن را به حداقل برساند. پنج دفاع چلسی بیش از اندازه پرس می‌کردند، قطع ارتباط را در دستور کار خود قرار داده بودند و ابتکار عمل را از بازیکنان قدرتمند بارسلونا گرفته بودند.

ویلیان بازی فوق‌العاده‌ای برای تیمش انجام داد. بازیکنی با تکنیک و سرعت بالا که به لطف توانایی خوبش در زدن شوت‌های از راه دور توانست دروازه بارسا را باز کند. او دو بار نیز از نزدیکی محوطه جریمه تیر دروازه بارسلونا را به لرزه در آورد.

علی رغم دفاع مستحکم و عمیق چلسی، اهمیت حضور اینیستا و مسی برای بارسلونا بار دیگر مشخص شد. این دو بازیکن با خلاقیت خود حملات بارسا را از میانه میدان به جریان می‌انداختند و نهایتا موفق شدند گل تساوی بخش را برای بارسا به ارمغان بیاورند.
راکیتیچ و بوسکتس نقش مهمی در بازی ایفا کردند. این دو بازیکن خلاق بارسا با صبر بالا مرکز میدان را کنترل کردند و پاسهای بی‌پایانی برای باز کردن گره دفاع چلسی ارسال کردند.