نویسنده: رضا خانجانی / FCBarcelona.ir

گروه A / لوئیز سوارز (اروگوئه)

مهاجم اورگوئه‌ای بارسلونا پس از پشت سر گذاشتن یک فصل نه چندان راضی کننده، جام جهانی دلچسبی را نیز به همراه تیم ملی کشورش تجربه نکرد. شاید ماجرای عجیب او و کیه لینی در مرحله گروهی جام جهانی 2014 برزیل را هنوز به خاطر داشته باشید. او که در بازی مقابل انگلیس، ناجی تیمش شد، با حرکت عجیب و غریبش در بازی ایتالیا، هم بازی مرحله یک هشتم مقابل کلمبیا را از دست داد و هم 4 ماه محرومیت را به جان خرید. پس از گذشت چهار سال، او بار دیگر با پیراهن تیم ملی اروگوئه به میدان رفت تا در کنار ادینسون کاوانی خط حمله‌ای زهردار را برای تیم اسکار تابارز تشکیل دهد.

عملکرد سوارز در بازی‌های گروهی رفته رفته بهتر شد و در جریان پیروزی 1-0 مقابل عربستان و 3-0 مقابل روسیه میزبان، گلزنی کرد. در بازی اروگوئه مقابل پرتغال در مرحله یک هشتم، با پاس گلی فوق‌العاده باعث شد تا کاوانی گل اول اروگوئه را وارد دروازه پرتغال کند.

در مرحله یک چهارم، آن‌ها با فاتح جام رو به رو شدند و در مسابقه‌ای که کاوانی، ستاره اروگوئه به دلیل مصدومیت در مرحله قبل، بازی را از روی نیمکت دنبال می‌کرد، سوارز و یارانش کاری از پیش نبردند و این تیم با نتیجه 2-0 مغلوب فرانسه شد.

گروه B / جوردی آلبا، جرارد پیکه، سرخیو بوسکتس، آندرس اینیستا (اسپانیا)

چهار نماینده اسپانیایی بارسلونا در گروه دوم رقابت‌ها، فرصت زیادی برای حضور در ترکیب تیمشان داشتند. بهتر است که بررسی این گروه را با آندرس اینیستا شروع کنیم.

شوالیه بارسلونا که به تازگی به لیگ ژاپن ملحق شده، در بازی مقابل پرتغال و ایران به ترتیب در دقایق 70 و 71 تعویض شد و در بازی مقابل روسیه در مرحله یک هشتم نهایی نیز کارش را از روی نیمکت آغاز کرد و در دقیقه 67 به زمین مسابقه آمد و فقط در بازی آخر مرحله گروهی مقابل مراکش که به تساوی 2-2 انجامید، 90 دقیقه کامل بازی کرد و از قضا در همان بازی در دقیقه 19 به ایسکو پاس گل داد تا اسپانیا به سرعت بتواند به بازی برگرد و نتیجه را به تعادل بکشاند.

جوردی آلبا، جرارد پیکه و سرخیو بوسکتس در هر 4 مسابقه اسپانیا، به طور کامل بازی کردند و عملکرد نسبتا قابل قبولی داشتند. پیکه و بوسکتس بازیکنان اسپانیایی بارسلونا بودند که در جام جهانی کارت زرد دریافت کردند. پیکه در بازی مقابل روسیه، یکی از پنالتی‌های تیمش را تبدیل به گل کرد. هرچند که در دقایق پایانی نیمه اول همان بازی مرتکب خطای هند شد تا یک پنالتی به نفع میزبان گرفته شود.

در مجموع، بازیکنان اسپانیایی بارسلونا جام جهانی خوبی را تجربه نکردند و در بازی‌های مرحله گروهی نیز به سختی و به لطف یک گل زده بیشتر نسبت به پرتغال، سرگروه شدند.

گروه C / عثمان دمبله و اومتیتی (فرانسه)

ساموئل اومتیتی، مدافع مستحکم بارسلونا نقشی کلیدی در قهرمانی فرانسه ایفا کرد و به جز بازی تشریفاتی مقابل دانمارک که دشام به او استراحت داد، در 6 مسابقه دیگر به طور کامل در میدان حضور داشت و با صلابتی که از او در بارسا هم شاهد بودیم، در کنار رافائل واران، دفاع فرانسه را به یک سد نفوذناپذیر تبدیل کرد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید اومتیتی در این 6 بازی ، هیچ کارتی از داوران مسابقه دریافت نکرد و با گلزنی مقابل تیم قدرتمند بلژیک در مرحله نیمه نهایی، قهرمان تیمش شد.

عملکرد او در مجموع تحسین برانگیز بود. گفته می‌شد که به خاطر مصدومیت لورن کوشیلنی و جا ماندن او از لیست تیم ملی فرانسه، فرصت بازی به اومتیتی رسید و او از این نظر خوش شانس بود اما او با عملکردش نشان داد که دیگر نیازی نیست فرانسوی‌ها درباره آینده خط دفاعشان نگران باشند!

دیگر فرانسوی بارسلونا عثمان دمبله بود. او که فصل گذشته در بارسای تحت هدایت والورده فرصت چندانی برای درخشش نداشت، در جام جهانی نیز آن طور که انتظار می‌رفت، فرصت بازی به دست نیاورد و جایگاهی ثابت در خط آتش فرانسه که متشکل از ژیرو، امباپه، گریزمان و متوئیدی بود، پیدا نکرد.

او در بازی اول مقابل استرالیا تا دقیقه 70 در زمین حضور داشت و سپس جایش را به نبیل فکیر داد. در بازی مقابل پرو از روی نیمکت کارش را آغاز کرد و دقیقه 75 به جای امباپه به زمین رفت و در بازی مقابل دانمارک دوباره ترکیب اصلی حضور داشت و در دقیقه 78 تعویض شد. در بازی‌های مرحله حذفی نسبت به دور گروهی فرصت بسیار کمتری برای حضور در زمین پیدا کرد و فقط در بازی با اروگوئه در دقیقه 87 به زمین آمد. در مجموع، جام جهانی روسیه، تورنمنت موفقی برای بازیکن 21 ساله بارسلونا نبود.

گروه D / لیونل مسی (آرژانتین) و ایوان راکیتیچ (کرواسی)

باز هم لیونل مسی و باز هم ناکامی دیگر با تیم ملی آرژانتین! اگر برای توصیف عملکرد آرژانتین در جام جهانی 2018، واژه‌ای کمتر از "فاجعه" را به کار ببریم، می‌توان گفت که در حق این تیم ارفاق کرده‌ایم. تیم ملی آرژانتین که کابوس از دست دادن سه عنوان قهرمانی (یک جام جهانی و دو کوپا آمریکا) در سه سال متوالی را پشت سر گذاشته بود، برای فتح جامی که چهار سال قبل آن را در برزیل جا گذاشت، رویاپردازی می‌کرد اما این رویا برای مسی و یارانش در حد همان رویا باقی ماند و آن‌ها تحت هدایت خورخه سمپائولی، زودتر از آن چه تصور می‌شد، از گردونه رقابت‌ها حذف شدند.

تساوی 1-1 مقابل ایسلند در گام اول و در بازی‌ای که لیونل مسی با از دست دادن ضربه پنالتی، بهترین شانس را برای به ارمغان آوردن یک پیروزی مهم برای تیمش از دست داد، هواداران آرژانتین را کمی در مورد وضعیت این تیم نگران کرد اما این نگرانی بی‌جهت نبود و آن‌ها در بازی مقابل کرواسی که با شکست خفت بار 3-0 همراه بود، نشان دادند که اوضاع بدتر از چیزی است که فکرش را می‌کردیم. آرژانتین بی‌برنامه - که به گفته سمپائولی، پلن‌هایش را بر محور مسی چیده بود - در مقابل سربازان جسور زلاتکو دالیچ به زانو درآمد تا آرژانتین برای صعود از گروه به بازی آخر و البته نتیجه بازی نیجریه – ایسلند دل ببندد.

خوشبختانه، جادوی مسی مقابل نیجریه یک بار دیگر به داد آلبی سلسته رسید و او با یک گل فوق‌العاده، انگیزه زیادی را به هم‌تیمی‌هایش تزریق کرد. در حالی که بازی با نتیجه 1-1 دنبال می‌شد و آرژانتین نزدیک‌تر از همیشه به حذف از رقابت‌ها بود، گل زیبای مارکوس روخو، رویای آرژانتین را زنده نگه داشت.

در بازی مرحله یک هشتم مقابل فرانسه، دوباره بازی آشفته و بی‌برنامه آرژانتین را شاهد بودیم و این تیم با نتیجه 4-3 مقابل مردان دیدیه دشام شکست خورد و دو پاس گل لیونل مسی در این بازی هم نتیجه‌ای برای آرژانتین در برنداشت.

ایوان راکیتیچ و هم‌تیمی‌هایش با نمایش‌های شجاعانه خود، به طور شگفت انگیزی به فینال رسیدند. راکیتیچ در دو بازی اول مرحله گروهی مقابل نیجریه و آرژانتین به طور کامل بازی کرد و موفق به گلزنی در برابر آرژانتین شد.

در حالی که قبل از بازی آخر، حتی سرگروهی کرواسی در گروه چهارم هم به نوعی قطعی شده بود، او مقابل ایسلند در ترکیب اصلی قرار نگرفت و در دقایق پایانی وارد زمین شد و پس از آن تا پایان جام، در همه بازی‌ها در زمین حضور داشت؛ بازی‌هایی که اغلب 120 دقیقه به طول انجامید و راکیتیچ در آن‌ها قدرت دوندگی بالای خود را به نمایش گذاشت.

وی در بازی مقابل دانمارک و روسیه که به ضربات پنالتی کشیده شد، شجاعانه پشت آخرین پنالتی تیمش ایستاد و با خونسردی هر دو پنالتی را به گل تبدیل کرد. شاید با وجود دریافت یک کارت زرد و ثبت یک گل در مرحله گروهی، بازی او به اندازه لوکا مودریچ به چشم نیامد اما به سادگی نمی‌توان از تاثیر شگرف او در تیم ملی کشورش چشم پوشید.

گروه E / فیلیپه کوتینیو و پائولینیو (برزیل)

جام جهانی 2018 نکات مثبت و منفی زیادی برای کوتینیو به همراه داشت. از نکات مثبت می‌توان به این اشاره کرد که او با ثبت دو گل و دو پاس گل، تاثیرگذارترین بازیکن برزیل بود، نمایش درخشانش، هواداران بارسلونا را به حضور پرفروغ او در ترکیب کاتالان‌ها امیدوارتر و نگرانی‌ها را درباره جانشین آندرس اینیستا کمتر کرد. منفی از این نظر که رویای فتح عنوان قهرمانی جام جهانی با تیم فوق‌العاده‌ای که داشتند، با باخت جلوی بلژیک برای کوتینیو از دست رفت و حضور او در مراحل بالاتر می‌توانست شانس او را که نمایش تاثیرگذاری داشت، برای کسب جایزه بهترین بازیکن جام افزایش دهد.

کوتینیو در بازی اول مقابل سوئیس، یک گل بی‌نظیر را به سبک و سیاق خودش به ثمر رساند و در بازی دوم مقابل کاستاریکا که بازی به شدت گره خورده بود، روی یک فرار عالی، قفل دروازه خسوس ناواس را در دقیقه 91 بازی شکست. او در این دو بازی 90 دقیقه کامل بازی کرد و در بازی سوم مقابل تیم سرسخت صربستان یک پاس گل استثنایی برای پائولینیو ارسال کرد تا با گل دقیقه 36 هافبک سابق بارسلونا، بازی برای شاگردان تیته با استرس کمتری دنبال شود.

او در بازی یک هشتم نهایی مقابل مکزیک نیز مانند سه بازی قبل در ترکیب اصلی قرار گرفت و در دقیقه 86 جای خودش را به روبرتو فیرمینویی داد که به محض ورود به زمین موفق به گلزنی شد. در بازی مقابل بلژیک که ایستگاه آخر برای کوتینیو و هم‌تیمی‌هایش بود، بار دیگر هافبک بارسلونا هنرش را نشان داد و با ارسال یک پاس عالی برای رناتو آگوستو، زمینه ساز تک گل برزیل شد.

از طرفی، پائولینیو هم عملکرد قابل قبولی از خودش به نمایش گذاشت. او که فصل نسبتا موفقی را با بارسا سپری کرد، یکی از اصلی‌ترین مهره‌های برزیل محسوب می‌شد. در هر سه بازی مرحله گروهی از ابتدا به میدان رفت و مقابل صربستان پایش به گلزنی نیز باز شد. در دو بازی بعدی برزیل، همین روند برای او طی شد. وی بر خلاف فیلیپه کوتینیو که در بازی مقابل کاستاریکا با کارت زرد جریمه شد، هیچ کارتی از سوی داور مسابقه دریافت نکرد.

گروه F / مارک آندره تراشتگن (آلمان)

بدون شک، تراشتگن را باید بزرگترین ناامید جام جهانی 2018 لقب داد. در حالی که مانوئل نویر، سنگربان ژرمن‌ها مدت زیادی از فصل قبل را به دلیل مصدومیت از دست داد و تصور خیلی‌ها بر این بود که تراشتگن پس از سپری کردن یک فصل فوق‌العاده با بارسلونا، انتخاب اول یواخیم لوو برای نگهبانی از چارچوب دروازه آلمان خواهد بود بر خلاف انتظارات، نویر در هر سه بازی مرحله گروهی درون چارچوب دروازه ایستاد. سنگربان بایرن مونیخ پس از ماه‌ها دوری از میادین در بازی دوستانه آلمان و اتریش به میدان رفت و دو گل هم دریافت کرد ولی در نهایت با تصمیم سرمربی آلمان، در مسابقات جام جهانی هم مرد شماره یک دروازه تیمش بود.

همین موضوع ناامیدی زیادی برای تراشتگن به وجود آورد؛ به طوری که مانوئل نویر در مصاحبه‌ای قبل از جام جهانی عنوان کرد: «تراشتگن فصل بسیار خوبی در بارسلونا داشته و ناامیدی او برایم قابل درک است و من برای تراشتگن متاسفم. اما این فوتبال است و همه علاقمند هستند در ترکیب قرار بگیرند». نهایتا تیم ملی آلمان با کسب نتایج تعجب برانگیز در همان دور گروهی حذف شد و همین موضوع باعث شد تا افراد و رسانه‌های مختلف، انگشت اتهام را به سوی سرمربی این تیم بگیرند.

گروه G / توماس فرمائلن (بلژیک)

مدافع بلژیکی بارسلونا که فصل گذشته در اندک فرصت‌هایش با پیراهن بارسا، نمایش قابل قبولی ارائه داد، در تیم ملی بلژیک در جام جهانی نیز همانند تیم باشگاهی‌اش، بیشتر نیمکت نشین بود. در بازی‌های مرحله گروهی فقط مقابل انگلیس به میدان رفت و در دقیقه 74 جای خودش را به کمپانی داد. در بازی مقابل ژاپن روی نیمکت نشست و در جریان برتری 2-1 مقابل برزیل، از دقیقه 82 به جای ناصر شادلی وارد زمین شد.

در جدال نیمه نهایی مقابل فرانسه دوباره فرصتی برای بازی پیدا نکرد اما در بازی رده‌بندی مقابل انگلیس که به پیروزی 2-0 بلژیک و کسب رتبه سوم توسط این تیم انجامید، از دقیقه 39 جای شادلی را که مصدوم شد، در ترکیب شیاطین سرخ گرفت. در کل، توماس فرمائلن مانند دوران حضورش در بارسلونا، در جام جهانی نیز یک تورنمنت معمولی را تجربه کرد.

گروه H / یری مینا (کلمبیا)

اگر بخواهیم عملکرد مینا را در جام جهانی با یک کلمه توصیف کنیم، شاید "شگفت انگیز" واژه مناسبی باشد. شگفت انگیز از این بابت که عملکرد این مدافع بلندقامت بارسلونا به گونه‌ای بود که کسی انتظارش را نمی‌کشید و حتی خود طرفداران بارسا را هم شگفت زده کرد.

مینا در بازی اول کلمبیا مقابل ژاپن یک دقیقه هم فرصت بازی پیدا نکرد و از روی نیمکت نظاره گر شکست هم‌تیمی‌هایش مقابل رقیب آسیایی‌شان بود. در بازی دوم مقابل لهستان که حکم مرگ و زندگی را برای مردان خوزه پکرمن داشت، مینا روی سانتر خامس رودریگز با ضربه سر دروازه لهستان را فروریخت و کلمبیا را برای ماندن در جام امیدوار نگه داشت. آن مسابقه نهایتا با نتیجه 3-0 به نفع مینا و تیمش به پایان رسید.

در بازی سرنوشت ساز مقابل سنگال، مینا تک گل تیمش را به ثمر رساند تا کلمبیا به عنوان سرگروه به دور بعد صعود کند. اما بدون شک مهم‌ترین گلش در این تورنمنت را در بازی مقابل انگلیس وارد دروازه حریف کرد. بازی با نتیجه 1-0 به نفع سه شیرها دنبال می‌شد و چیزی تا سوت پایان مسابقه نمانده بود. باز هم سانتر و باز هم یری مینا! این بار روی کرنری که خوان کوادرادو به روی دروازه ارسال کرد، مینا با یک ضربه سر استثنایی جردن پیکفورد را مغلوب کرد. با وجود عملکرد درخشان یری مینا، کلمبیا در ضربات پنالتی با نتیجه 3-4 از انگلیس شکست خورد و وداع تلخی با جام جهانی داشت. یری مینا بیشتر از 300 دقیقه برای کلمبیا بازی کرد و با ثبت سه گل و عدم دریافت کارت، جام جهانی موفقی داشت.

بازیکنان بارسلونا در این تورنمنت در مجموع 11 گل و 7 پاس گل به ثبت رساندند و 8 بار جایزه بهترین بازیکن زمین را دریافت کردند.