منبع: Squawka
مترجم: مبینا پولایی / FCBarcelona.ir

این ماهیت خرید مالکوم نیست که اصحاب رسانه‌های فوتبالی دنیا را به وجد آورده بلکه شیوه صورت پذیرفتن این انتقال برای همگان شگفت آور بود. در حالی که باشگاه رم و هوادارانش در انتظار بازیکن مورد علاقه‌‌شان بودند، به صورت کاملاً غیر منتظره در لحظات پایانی، بارسلونا را سد راه ورود او به خاک کشورشان می‌یابند؛ حرکتی که در عین بی‌رحمی، می‌تواند حاکی از ذکاوت کادر ورزشی جدید باشگاه باشد.

طی ۲۴ ساعت، مالکوم در بارسلونا حضور یافت، پشت تریبون اتاق کنفرانس مطبوعاتی آن‌ها قرار گرفت و گفت: «زنده باد بارسلونا». حال مالکوم بازیکن بارساست اما او واقعا قرار است چه نقشی در ترکیب این تیم داشته باشد؟ و یا اینکه با ورودش قرار است جای دمبله را تنگ کند؟ پاسخ این سوال‌‌ها اینجاست!

دیدگاهی جدید

برای بارسلونایی که آندرس اینیستا را در تابستان امسال از دست داد و همچنین در خرید یک جانشین مناسب برای او ناکام ماند، شاید بهترین ترکیب، با توجه بازیکنان کلیدی فعلی‌اش، ۱-۳-۲-۴ باشد. لئو مسی فصل گذشته نقش یک بازیکن مرکزی را در تیم والورده داشت و تقریبا به جز دفاع کردن، همه کار می‌کرد.

در هر صورت مسی بازیکن شماره ۱۰ تیم است و همه چیز دوباره به او وابسته خواهد بود. لوئیز سوارز، خط حمله را رهبری می‌کند اما برخلاف فصل قبل، می‌تواند در مناطق مرکزی بماند. بارسلونا در بیشتر طول فصل قبل نتوانست در کناره‌های زمین به خوبی بازی را هدایت کند اما حال با افزایش سطح انطباق کوتینیو و عثمان دمبله با تیم و نیز ورود مالکوم، شرایط تغییر خواهد کرد.

بدیهی است که کوتینیو در بیشتر بازی‌ها جناح چپ زمین را هدایت خواهد کرد. در عین حال مالکوم، اگر بازی کند، در پُست اصلی خود یعنی وینگر راست در زمین ظاهر خواهد شد. او می‌تواند حریف را تحت فشار قرار دهد و نظم دفاعی آن‌ها را بر هم بزند و از سرعت و مهارت خود برای ایجاد موقعیت‌های خطرناک بهره بگیرد. عثمان دمبله اما مهارت و توانایی این را دارد که در هر دو طرف زمین بازی کند و جناحین را پوشش دهد. ۳ بازیکن برای دو پست؟ یک سناریوی ایده آل!

۹ کاذب

ارنستو والورده فصل قبل را با ترکیب ۳-۳-۴ و به کار گرفتن یک بازیکن به عنوان 9 کاذب آغاز کرد. البته با مصدومیت نا به هنگام دمبله و بالا رفتن سن لوئیز سوارز، مجبور شد در تصمیم خود تجدید نظر کند. اما اکنون او مجددا می‌تواند از این ترکیب استفاده کند، مسی را دوباره در مرکز قرار دهد و سوارز را روی نیمکت بنشاند؛ کاری که در فصل گذشته بارها باید انجام می‌داد اما هرگز نتوانست.

پس از پی‌گیری طولانی مدت بارسلونا و نهایی کردن جذب مالکوم، صحبت‌های زیادی شد که او جای عثمان دمبله را در ترکیب بارسا اشغال خواهد کرد اما هرگز این گونه نخواهد بود؛ چرا که بارسلونا حقیقتا به یک وینگر دیگر نیاز داشت. اکنون آن‌ها دو وینگر متفاوت دارند که به سادگی می‌توانند در یک تیم و در کنار دیگر رشد کنند.

مالکوم می‌تواند در سمت راست، در پست معمول خود قرار بگیرد و با دوندگی و شوت زنی، در هر لحظه از بازی تهدید جدی برای تیم حریف تلقی شود. او مشخصا بازیکن سختکوشی در کناره هاست و دوندگی بی‌وقفه او می‌تواند تیمش را به جلو ببرد. مالکوم حتی توانایی این را دارد که در صورت نیاز از میانه‌های زمین توپ را به جلو ببرد.

با این وجود دمبله در جناح چپ بیشتر نقش یک سازنده (خالق موقعیت) را پیدا خواهد کرد و چون ذاتا یک بازیکن دوپاست می‌تواند در سمت راست و چپ زمین تهدیدی جدی برای حریف باشد. او با پای چپ خود بهتر موقعیت‌سازی می‌کند و با پای راستش بهتر شوت می‌زند. در این شرایط کوتینیو پشت آن هاست و می‌تواند به عنوان هافبک سوم نیز ظاهر شود. با این سیستم بارسلونا به سبک سابق خود باز خواهد گشت.

استراحت مسی

ذهن خود را به عقب باز گردانید. آیا می‌توانید آخرین باری را به خاطر آورید که بارسلونا بدون مسی خط حمله واقعا فوق‌العاده‌ای داشته است؟ برای تجسم چنین شرایطی حداقل باید به ۱۰ سال پیش باز گردیم، درست است؟ آبی و اناری‌ها تا زمانی که به مسی وابسته‌اند نمی‌توانند به میزان لازم به او استراحت دهند؛ آنها فصل گذشته این کار را کردند و مقابل لوانته با نتیجه 4-5 شکست خوردند!

اما اکنون با ورود مالکوم، بارسلونا می‌تواند فشار را از روی مسی کم کند. با ترکیب ۱-۳-۲-۴ سوارز یک بار دیگر رهبر خط حمله خواهد شد، با این تفاوت که این بار کوتینیو، هم‌تیمی سابق او در لیورپول، نقش شماره ۱۰ تیم را به جای مسی بازی می‌کند. در كناره‌ها، مالکوم نقش مسیِ چپ پایی را ایفا می‌کند که دریبل‌زنی در سمت راست زمین را برعهده دارد و عثمان دمبله به یکی از مهم‌ترین بازیكنان اصلی در جناح چپ زمین تبدیل می‌شود؛ همه این‌ها یعنی خلاقیت و به همان نسبت، خلق موقعیت گل‌زنی برای تیم.

سبک والورده

این سیستم بازی مناسب خریدهای بارسلونا نیست اما یکی از گزینه‌هایی که والورده به لطف مالکوم می‌تواند از آن بهره ببرد بازگشت به ترکیب ۱-۱-۴-۴ است که در فصل قبل نیز از آن استفاده کرد. بخشی از مشکل با این سیستم، به خصوص بیشتر در نیمه دوم فصل این بود که عثمان دمبله کمتر در فضاهای خالی صاحب توپ می‌شد و در نتیجه مجبور بود برای تاثیرگذاری در بازی بیشتر نفوذ کند و این با تفکرات دفاعی والورده سازگار نبود. مالکوم اغلب عادت دارد که از کناره‌ها صاحب توپ شود و سپس به راحتی از سمت راست سیستم ۴-۴-۱-۱ به داخل حرکت کند، که این به والورده اجازه می‌دهد بتواند سیستم محافظه کارانه‌اش را حفظ کند.

سبک استاندارد

والورده همواره از مسی در میانه میدان بازی گرفته است اما اکنون این شرایط برای بارسلونا فراهم شده تا با وینگرهای جوان، باکیفیت و پرسرعت خود مجددا به سیستم ۳-۳-۴ روی آورد و مسی نیز به جناح راست زمین باز گردد.

این سیستم احتمالا هرگز به عنوان چیدمان اولیه مورد استفاده قرار نمی‌گیرد اما قطعا در اواسط بازی با هدف سردرگم کردن حریف به کار گرفته خواهد شد. با این شرایط که مسی به پست سابق خود باز می‌گردد و دمبله یا مالکوم به سمت چپ زمین می‌روند. خطرسازی مرد فرانسوی در این پست دو چندان خواهد بود و مالکوم نیز می‌تواند با حرکت‌های انفجاری از کناره‌های زمین پاس‌های خطرناکی برای لوئیز سوارز ارسال کند.