منبع: اسپورت
مترجم: مبینا پولایی / FCBarcelona.ir

نیمار یکی از اولین بازیکنانی بود که از آمریکای جنوبی به بارسلونا آمد؛ کسی که با وجود سن کمش، با او قرارداد بستند. کمبود بودجه باشگاه و در پی آن عدم امکان خرید بازیکنان بزرگ، مهم‌ترین عامل تغییر استراتژی نقل و انتقالاتی باشگاه بود. درست است که آن‌ها اخیرا برای فیلیپه کوتینیو و عثمان دمبله مجموعا ۲۵۰ میلیون یورو هزینه کرده‌اند اما این پول خود از فروش ۲۲۰ میلیون یورویی نیمار به دست آمد.



مارلون، یری مینا و آرتور ملو سایر بازیکنانی هستند که با همین دیدگاه خریداری شدند. مارلون ۵ میلیون یورو قیمت داشت و ساسولو او را ۶ میلیون یورو خرید. مینا نیز با مبلغی نزدیک به 12 میلیون یورو به بارسا آمد و سپس با 30 میلیون یورو به اورتون فروخته شد.

ویتنیو و روبرت گونکالوس اما چندان موفق ظاهر نشدند. آبی و اناری‌ها آن‌ها را طی قراردادی قرضی با گزینه خرید دائم به خدمت گرفتند اما آن طور که انتظار می‌رفت، عمل نکردند. آرتور کمی متفاوت است. او برای پر کردن یک نیاز واقعی ورزشی خریداری شد، اما بعد از پرداخت 30 میلیون یورو برای او، در همین مدت کوتاه قیمت او به 35 میلیون یورو رسیده است.

اخیرا هم بارسا و هم رئال مادرید کمتر به دنبال خریدهای بزرگ هستند. آن‌ها هر کدام ۴۰ میلیون یورو برای مالکوم و کورتوا پرداخت کردند و هر دو نفر بزرگ‌ترین خریدهای امسال این دو باشگاه لقب گرفتند. تغییر رویه بارسا و رئال مادرید در خریدهایشان حقیقت دارد و خرید بازیکنانی چون آرتور، یری مینا، وینیسیوس و پی‌گیری شرایط لوکاس پاکوئتای 21 ساله، اثبات محکمی برای این ادعا هستند.