The Only One He Ever Feared...اختصاصی
فرستنده سعید ایمنی در تاريخ جمعه، ۱۰ خرداد ۱۳۹۸ (۱۹:۳۰) (۲,۹۷۲ بار خوانده شده) خبر‌های فرستاده شده توسط این شخص
سعید ایمنیFCBarcelona.ir
جی. کی. رولینگ برای فصل ۳۶ کتاب پنجم هری پاتر، عنوان زیبایی انتخاب کرده بود: The Only One He Ever Feared؛ یعنی - آن‌قدری که به سختی می‌توان به فارسی تبدیلش کرد - تنها کسی که او در تمام عمرش از او ترسیده؛ آن فصل به رویارویی مستقیم لرد سیاه و دامبلدور می‌پرداخت، و جمله، به زیرکی معنای دو طرفه‌ای داشت، یعنی مشخص نبود که کدام یکی است که واقعا از دیگری می‌ترسد؛ اما آنچه مسلم بود، هیچ یک از آن دو حریفی جز دیگری نداشت و هیچ‌کس دیگری نبود که بتواند آن دو را متوقف کند.
حالا داستان دنیای هری پاتر به شکل طعنه‌آمیزی به دنیای فوتبال ما سرایت کرده است...
حالا داستان دنیای هری پاتر به شکل طعنه‌آمیزی به دنیای فوتبال ما سرایت کرده است...
نه اینکه بخواهم والورده را - خدای نکرده - به یکی از دو شخصیت بزرگ دنیای هری پاتر نسبت دهم، اما این مقایسه از آنجایی به ذهنم آمد که در طول دو دهه اخیر، هرگز ندیده بودم چیزی یا کسی بتواند در برابر جادوی مسی بایستد و نبوغ او را ناکام بگذارد. از شوخیِ بی‌نمکِ رونالدو گرفته تا کباده‌کش‌های تو خالی مثل بواتنگ و نویر و دوجین مدافع و دروازبان دیگر که همگی در برابر مسی قلع و قمع شدند، و تا کوچک و بزرگ رکوردهای موجود در دنیای فوتبال که هیچ‌کدام نتوانستند در برابر اعجاز بی‌پایان مسی قد راست کنند.
اما یک چیز بود که توانست؛ یک چیز بود که آخر قصه، سرانجام آن جادوگر توقف‌ناپذیر را متوقف کرد، اتفاقی که شاید هیچ‌کس هرگز باورش نداشت... بله یک چیز بود که توانست آن جادوی بی‌نظیر را بشکند و آن جادویِ بی‌نظیرِ «حماقت والورده» بود.
شاید برای خاص بودن همیشه لازم نباشد که بهترین باشی یا چیز جدیدی به دنیا معرفی کنی یا نبوغی را به نمایش بگذاری که برای دیگران دست‌نیافتنی است. گاهی از سمت دیگر هم می‌توان خاص بود، یعنی آن قدر احمق باشی که تصورش در مخیله هیچ بنی بشری نگنجد. و این جادوی منحصر به فرد ارنستوی والوردهِ قصهِ غمگین ماست...
مسی هرچه کرد و ساخت و تاخت و نواخت، دو فصل دو قهرمانی لیگ و جام حذفی و بردهای لیگ قهرمانان را یک تنه برای تیمی فشل و بی‌برنامه به ارمغان آورد، تخیلی‌ترین و باگ‌مانندترین گلهای تاریخ فوتبال را به ثمر رساند و دهان ریز و درشت را از حیرت و شگفتی باز گذاشت، یک تنه رئال و اتلتیکو و لیون و منچستر و بیست و چند تیم اروپایی و لالیگایی دیگر را به زانو در آورد، نام‌های بزرگی چون کورتوا و دخیا را به مضحکهِ جوک‌های کافه‌های کر و کثیف پایین شهری تبدیل کرد، خیالِ در دست داشتن تمام عناوین «برترین» در کل فوتبال اروپا توسط یک نفر را به واقعیت بدل ساخت و ...
کاری بود که یک موجود فضایی - او را با آدم‌ها مقایسه نمی‌کنم - می‌توانست انجام دهد و مسی انجام نداد؟ نه. واقعا نبود و نیست.
اما او در ایستگاه آخر فصل، در فصل آخر کتاب، به شیوه آن بدمن*های قدرتمندی که تا لحظه آخر کسی باور نمی‌کند اصلا هیچ جوره بشود جلویشان را گرفت، و به همان مضحکی داستان‌های گیشه‌ای هالیوود و کمیک‌های مارول و DC که آخرش نمی‌فهمی «طرف» با آن یال و کوپال و با آن قدرت بلاتشبیه و با آن جادوی غیر قابل برابری، چگونه از پا در آمد، اسیر والورده و حماقت بی‌مثل و مانندش شد.
* نقطه اشتراک مسی با آن بدمن‌ها آنجاست که آن قدر قوی و جذاب و منحصر به فرد است که همه دوست دارند ببینند چطور ممکن است اصلا بتوان او را از پا در آورد...
شاید با دیدن این داستانِ مضحک‌تر از فصل هشتم «بازی تاج و تخت»، هواداران Night King کمی آرام گرفته باشند که لااقل قهرمانشان - اگر ساده و غیر منتظره اما لااقل - به دست کسی از پای در آمد که سرش به تنش می‌ارزید و چیز جذابی برای نمایش داشت؛ اِی کاش دنیای فوتبال ما هم لااقل یک «آریا» داشت که دلمان را خوش کنیم لااقل می‌توان توجیهی سرهم‌بندی کرد که چطوری از پسِ قهرمان توقف‌ناپذیر ما بر آمد...
لااقل - چقدر این کلمه به این حرفها می‌آید - دل لرد سیاه و نایت کینگ و جوکر و سائرون و دارث ویدر و سایرین به این خوش است که یک بار مُردند و آن قصه مضحک تمام شد و رفت؛ اما قهرمانِ داستان ما انگار هر فصل قرار است داستان زمین خوردن مضحک و اما دردناکش، در برابر جادوی حماقت والورده تکرار شود...
بله، هیچ کس و هیچ چیز در این عالم، یارای متوقف کردن مسی را نداشت، الا والورده و حماقت بی‌نظیرش.
The Only One He Ever Feared...
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... |  |
|
|---|---|---|
 |
اره مسی لیاقت این مقاله هم نداره دیگه
دوشنبه، ۱۳ خرداد ۱۳۹۸ (۱۵:۵۶)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
الآن بهتره بگی: The only one he ever sought شنبه، ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ (۱۲:۳۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
عرضم به خدمتتون که : پرچاااام از این متن فوراره کرد
شنبه، ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ (۲:۵۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
به نظرم این تیتر درباره مسی دیگه صادق نیست بجای کلمه feared بهتره supported گذاشته بشه.
شنبه، ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ (۰:۰۴)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
دوستان عزیز من عضو تازه هستم. من سال قبل وال فن بودم و وقتی از آقای ایمنی عزیز انتقادی دربارش می شنیدم، می گفتم چرا همچین چیزی داره میگه.... ولی وقتی فکر کردم دیدم درست میگن و ما واقعا زیبا بازی نمی کنیم از این همه بازی تو یه فصل من فقط پیروزی شش بر یک در مقابل سویت رو بازی زیبا میدونم. بهترین مربی برای این بازیا لوچوی کبیره.... حیف که این بارتووعو یه ذره عقل نداره😭😭😭😭😭
جمعه، ۱۰ خرداد ۱۳۹۸ (۲۲:۲۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
متن جالب بود
یکشنبه، ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۱:۱۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نظر لطفته عزیز ... جمعه، ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲:۴۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول Lucho.The.Great نوشته:البته برای اونهایی که ذره ای عمق داشت نگاهشون از همون روز اول این روزها هویدا بود... دقیقا ... بلا شک و شبهه ... البته این از طرف دلِ تمام هوادارا بود ...وگرنه خود من لحظه ای ب این مابون و منفور، نه دل بستم و نه اپسیلونی امید داشتم ... جمعه، ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲:۴۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول frederic*chopin نوشته:عکاس جایش پشت دوربین است ...! آقای مربی ... سلام هر چی سعی کردم بازی امشب رو بیاد بیارم و بنویسم نشد ... فقط خواستم بگم وقتی اومدی ... خیلیا به فکرت دل بستن و ب حرفات چشم دوختن ... ب امیدی ک اینجا بارساست ... معبد فوتبال دنیا ... مالکان توپ گرد و مستطیل سبز ... ! همه میگفتن اینجاست ک فوتبال رو هنر میدونن و هنرمنداش سریالی سراسر لذت رو هفته ب هفته ، قسمت ب قسمت، جام ب جام ، تقدیم منتظراش میکنن و... اونا هم ضربه ب ضربه ، حرکت ب حرکت و امتیاز ب امتیازش رو نوووش ... اینجا بارساست ...رخشی ب قدمت 100 سال و سیمرغی ب وسعت قلب تمامی طرفدارانت ... اینجاست ک فراتر از هر آنچه باشگاه نامیده شده و هرآنچه فوتبال دیده شده را ب نمایش گذاشته... بیا ای مربی افسار ازآن تو ... بتاز ک فصل تابیدن است ... مربی .. ... تمام این دو سال ، این همه عاشق واس تیمت عرق ریختن و اشک ...ضربان قلبشون با ضربات ستاره هات هماهنگ شد و ساعتهاشون با زمان بازیهات... روزها رو ب عشق قرار هفتگی گذروندن و لحظه ی دیدار رو پای جعبه ی جادوییشون غرق در هیجان و استرس و امید سپری کردن .... با بردهات شاد شدن و طوری از زمین رها، ک دیگ نخوان برگردن ... با شکست هات شکستن وصدای خورد شدن استخوان هواداریشون سراسر این کره ی خاکی رو گرفت ... هر روز رو با دو رنگ خاطره انگیز پیرهنت شروع کردن و با سرود آخر بازیهات تمام ... اما ... نه .... اون چه ک همه میخواستن رو تو نمیخواستی ...انگار وعده ی دیدار و قرار با یار، دیگ عطر سابق رو نداشت ...سریالی شده بود ک کارگردانش فصل های قبل اون رو ندیده بود ... اما ب احترام اسم و تاریخ این دو رنگ ... مردمش دم نزدند ... عاشقانش اعتماد کردند و صبر ... و فرو بردند هر آنچه فریاد اعتراض به تلخی احساسات غریب این دو سال بود ... صبر کردند ک : اگر مالک توپ نبودیم، صاحب نتیجه باشیم ... اگر قرارها زیبا نبود، دست پیروزیمون همیشه بالا بود ... و اگر مستطیل سبز لذتی نداشت ، مستطیل چند رنگ نتایج، سنگینی عددش سمت ما بود ...! خُب میگذشت، ولی خوب نه ...! آقای مربی ... حالا چه مانده جز تمام آنچه حسابت را از زرق پول پُر کرد و دل هواداران را از درد غم ... حالا چه مانده غیر از ساعتها وقت رفته و خطها کامنت مانده،... برای بازخوانی تاریخ این همه ظلم ... ک حتی نمیشه یک بازنده ی سرافراز بود ... بگذریم ... آقای مربی ... شاید الان توو هتل یا خونه ات زیر دوش باشی شایدم ناراحت از جامی ک از دست رفت ... آره تو نمیشنوی .. ولی ... خیلی از چشما خیس شد و خیلی از قلب ها شکست ... اما نه مربی ...انگار ک این پیراهن ب تنت زار میزد و تو تووش گم بودی و نتونستی سر از آستین در بیاری ... مارِ آستین این عشق شدی و ندیدی ک کمترین حضور تاریخ نیوکمپ رو دوباره ب رنگ عشق حمایت هوادارن موزاییک کردند ... گم شدی توو این همه حضور و لال شدی توو این همه فریاد و غرق شدی توو موج آتشفشان این حضور آبی و اناری ...! نه پسر... تو هنوز مرد نشدی ک بیدار کنی تاریخ مست ب خواب رو یا بدوش بکشی بار این همه چشم پُرآب و پدری کنی این همه دل تا صبح خراب رو ...! نه کار تو نبوده و نیست ... اما ای کاش... لا اقل این ترس تو پادشاه رو از اسب سفید آقایی و تاج تا ابد طلای پادشاهی ب زیر نمیکشید ..! نه انگار تو ساخته ی این کار نبودی ... نه ... تو اصلا مربی نبودی .. پس آقای والورده ...! پول عشق هوادار و وعده ی جام و طلای پادشاه و عمر این همه جوون بیدار رو بردار و برو ... برو مثل قدیما عکس بگیر ... ک شاید تو نباید در قاب تاریخ بارسلون باشی ... عکاس جایش پشت دوربین است ...! افرین چه متنه خوبی نوشتی پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۰:۵۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
نقل قول frederic*chopin نوشته:عکاس جایش پشت دوربین است ...! آقای مربی ... سلام هر چی سعی کردم بازی امشب رو بیاد بیارم و بنویسم نشد ... فقط خواستم بگم وقتی اومدی ... خیلیا به فکرت دل بستن و ب حرفات چشم دوختن ... ب امیدی ک اینجا بارساست ... معبد فوتبال دنیا ... مالکان توپ گرد و مستطیل سبز ... ! همه میگفتن اینجاست ک فوتبال رو هنر میدونن و هنرمنداش سریالی سراسر لذت رو هفته ب هفته ، قسمت ب قسمت، جام ب جام ، تقدیم منتظراش میکنن و... اونا هم ضربه ب ضربه ، حرکت ب حرکت و امتیاز ب امتیازش رو نوووش ... اینجا بارساست ...رخشی ب قدمت 100 سال و سیمرغی ب وسعت قلب تمامی طرفدارانت ... اینجاست ک فراتر از هر آنچه باشگاه نامیده شده و هرآنچه فوتبال دیده شده را ب نمایش گذاشته... بیا ای مربی افسار ازآن تو ... بتاز ک فصل تابیدن است ... مربی .. ... تمام این دو سال ، این همه عاشق واس تیمت عرق ریختن و اشک ...ضربان قلبشون با ضربات ستاره هات هماهنگ شد و ساعتهاشون با زمان بازیهات... روزها رو ب عشق قرار هفتگی گذروندن و لحظه ی دیدار رو پای جعبه ی جادوییشون غرق در هیجان و استرس و امید سپری کردن .... با بردهات شاد شدن و طوری از زمین رها، ک دیگ نخوان برگردن ... با شکست هات شکستن وصدای خورد شدن استخوان هواداریشون سراسر این کره ی خاکی رو گرفت ... هر روز رو با دو رنگ خاطره انگیز پیرهنت شروع کردن و با سرود آخر بازیهات تمام ... اما ... نه .... اون چه ک همه میخواستن رو تو نمیخواستی ...انگار وعده ی دیدار و قرار با یار، دیگ عطر سابق رو نداشت ...سریالی شده بود ک کارگردانش فصل های قبل اون رو ندیده بود ... اما ب احترام اسم و تاریخ این دو رنگ ... مردمش دم نزدند ... عاشقانش اعتماد کردند و صبر ... و فرو بردند هر آنچه فریاد اعتراض به تلخی احساسات غریب این دو سال بود ... صبر کردند ک : اگر مالک توپ نبودیم، صاحب نتیجه باشیم ... اگر قرارها زیبا نبود، دست پیروزیمون همیشه بالا بود ... و اگر مستطیل سبز لذتی نداشت ، مستطیل چند رنگ نتایج، سنگینی عددش سمت ما بود ...! خُب میگذشت، ولی خوب نه ...! آقای مربی ... حالا چه مانده جز تمام آنچه حسابت را از زرق پول پُر کرد و دل هواداران را از درد غم ... حالا چه مانده غیر از ساعتها وقت رفته و خطها کامنت مانده،... برای بازخوانی تاریخ این همه ظلم ... ک حتی نمیشه یک بازنده ی سرافراز بود ... بگذریم ... آقای مربی ... شاید الان توو هتل یا خونه ات زیر دوش باشی شایدم ناراحت از جامی ک از دست رفت ... آره تو نمیشنوی .. ولی ... خیلی از چشما خیس شد و خیلی از قلب ها شکست ... اما نه مربی ...انگار ک این پیراهن ب تنت زار میزد و تو تووش گم بودی و نتونستی سر از آستین در بیاری ... مارِ آستین این عشق شدی و ندیدی ک کمترین حضور تاریخ نیوکمپ رو دوباره ب رنگ عشق حمایت هوادارن موزاییک کردند ... گم شدی توو این همه حضور و لال شدی توو این همه فریاد و غرق شدی توو موج آتشفشان این حضور آبی و اناری ...! نه پسر... تو هنوز مرد نشدی ک بیدار کنی تاریخ مست ب خواب رو یا بدوش بکشی بار این همه چشم پُرآب و پدری کنی این همه دل تا صبح خراب رو ...! نه کار تو نبوده و نیست ... اما ای کاش... لا اقل این ترس تو پادشاه رو از اسب سفید آقایی و تاج تا ابد طلای پادشاهی ب زیر نمیکشید ..! نه انگار تو ساخته ی این کار نبودی ... نه ... تو اصلا مربی نبودی .. پس آقای والورده ...! پول عشق هوادار و وعده ی جام و طلای پادشاه و عمر این همه جوون بیدار رو بردار و برو ... برو مثل قدیما عکس بگیر ... ک شاید تو نباید در قاب تاریخ بارسلون باشی ... عکاس جایش پشت دوربین است ...! البته برای اونهایی که ذره ای عمق داشت نگاهشون از همون روز اول این روزها هویدا بود... پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۵:۵۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول pob1188 نوشته:الان تمام مشکلات رو از والورده میبینیم ولی مربی بد مربی ترسو قبول دارم . چرا بازیکنها اینقدر بد بودن چرا اینقدر بی خیال چرا مسی 20% از مسی واقعی نبود چرا اینجور مواقع مسی نمیتونه تیم رو رهبری کنه چرا؟ همه این چراها دلیلش اینه که یه بی کفایت نشسته رو نیمکت. و گرنه چطوریه که بهترین بازیکن لیگ جزیره یهو میاد تو یه سال تبدیل میشه به این؟ سرطان استعداد گرفته؟ هیچ بازیکنی سر جاش و درست بازی نمی کنه. تیم هیچ پلنی برای حمله جز مسی نداره. بازیکنا حتی اعتماد به نفس ضربه زدن رو ندارن و همه امید بستن به ضربات مسی. این یعنی تیم مربی نداره! پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۵:۵۴)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول borselan نوشته:بحث ترسو بودن والورده نیس چرا آژاکس اونجوری کامبک میخوره؟ من که دیگه کاملا فرضیه تبانی و شرط بندی رو باور کردم دست بردارید از این توهمات. 
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۵:۵۳)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
بحث ترسو بودن والورده نیس چرا آژاکس اونجوری کامبک میخوره؟ من که دیگه کاملا فرضیه تبانی و شرط بندی رو باور کردم پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۰:۱۴)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
الان تمام مشکلات رو از والورده میبینیم ولی مربی بد مربی ترسو قبول دارم . چرا بازیکنها اینقدر بد بودن چرا اینقدر بی خیال چرا مسی 20% از مسی واقعی نبود چرا اینجور مواقع مسی نمیتونه تیم رو رهبری کنه چرا؟
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۸:۵۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
خیلی وقتا تفاوت کامبک زدن و خوردن در مهره ها و پول نیست ... بعضی وقتا حتی در استفاده از تاکتیکها هم نیست ... بلکه خیلی وقتا رفاقت مربی و بازیکنا ، شخصیت کاریزماتیک و ری اکشن های انرژتیک مسئول تیمه ... خیل وقتا تیم حتی مربی هم نمیخواد ... گرمای حرفها و برق امید چشمهای بزرگتری رو میخواد ک براش بزرگتری کنه و هر چه از دست رفته رو هیچ بدونه ...بازیکنا دنبال یک بهونه و کوچکترین جرقه بودن برای اعتماد ب نفس ... وقتی فشار زیاد میشه بازیکنا آخرین پناهشون مربیه ... وقتی والورده اعتراف میکنه ک گل اول همه مون رو بهم ریخت دیگ حرفی برای بازگشت باقی نمیمونه ...تیم کسی رو میخواد ک بین دو نیمه و کنار زمین بشه مثل یک پدر روش حساب کرد ... بارسا همه چیز داشت غیر اون پدر ...
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۷:۳۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
واقعا بعضی حرفا رو میشنویم ک از خود والورده عجیب ترن ... برای دل همه تکرار کردم ...
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۷:۲۲)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
عکاس جایش پشت دوربین است ...! آقای مربی ... سلام هر چی سعی کردم بازی امشب رو بیاد بیارم و بنویسم نشد ... فقط خواستم بگم وقتی اومدی ... خیلیا به فکرت دل بستن و ب حرفات چشم دوختن ... ب امیدی ک اینجا بارساست ... معبد فوتبال دنیا ... مالکان توپ گرد و مستطیل سبز ... ! همه میگفتن اینجاست ک فوتبال رو هنر میدونن و هنرمنداش سریالی سراسر لذت رو هفته ب هفته ، قسمت ب قسمت، جام ب جام ، تقدیم منتظراش میکنن و... اونا هم ضربه ب ضربه ، حرکت ب حرکت و امتیاز ب امتیازش رو نوووش ... اینجا بارساست ...رخشی ب قدمت 100 سال و سیمرغی ب وسعت قلب تمامی طرفدارانت ... اینجاست ک فراتر از هر آنچه باشگاه نامیده شده و هرآنچه فوتبال دیده شده را ب نمایش گذاشته... بیا ای مربی افسار ازآن تو ... بتاز ک فصل تابیدن است ... مربی .. ... تمام این دو سال ، این همه عاشق واس تیمت عرق ریختن و اشک ...ضربان قلبشون با ضربات ستاره هات هماهنگ شد و ساعتهاشون با زمان بازیهات... روزها رو ب عشق قرار هفتگی گذروندن و لحظه ی دیدار رو پای جعبه ی جادوییشون غرق در هیجان و استرس و امید سپری کردن .... با بردهات شاد شدن و طوری از زمین رها، ک دیگ نخوان برگردن ... با شکست هات شکستن وصدای خورد شدن استخوان هواداریشون سراسر این کره ی خاکی رو گرفت ... هر روز رو با دو رنگ خاطره انگیز پیرهنت شروع کردن و با سرود آخر بازیهات تمام ... اما ... نه .... اون چه ک همه میخواستن رو تو نمیخواستی ...انگار وعده ی دیدار و قرار با یار، دیگ عطر سابق رو نداشت ...سریالی شده بود ک کارگردانش فصل های قبل اون رو ندیده بود ... اما ب احترام اسم و تاریخ این دو رنگ ... مردمش دم نزدند ... عاشقانش اعتماد کردند و صبر ... و فرو بردند هر آنچه فریاد اعتراض به تلخی احساسات غریب این دو سال بود ... صبر کردند ک : اگر مالک توپ نبودیم، صاحب نتیجه باشیم ... اگر قرارها زیبا نبود، دست پیروزیمون همیشه بالا بود ... و اگر مستطیل سبز لذتی نداشت ، مستطیل چند رنگ نتایج، سنگینی عددش سمت ما بود ...! خُب میگذشت، ولی خوب نه ...! آقای مربی ... حالا چه مانده جز تمام آنچه حسابت را از زرق پول پُر کرد و دل هواداران را از درد غم ... حالا چه مانده غیر از ساعتها وقت رفته و خطها کامنت مانده،... برای بازخوانی تاریخ این همه ظلم ... ک حتی نمیشه یک بازنده ی سرافراز بود ... بگذریم ... آقای مربی ... شاید الان توو هتل یا خونه ات زیر دوش باشی شایدم ناراحت از جامی ک از دست رفت ... آره تو نمیشنوی .. ولی ... خیلی از چشما خیس شد و خیلی از قلب ها شکست ... اما نه مربی ...انگار ک این پیراهن ب تنت زار میزد و تو تووش گم بودی و نتونستی سر از آستین در بیاری ... مارِ آستین این عشق شدی و ندیدی ک کمترین حضور تاریخ نیوکمپ رو دوباره ب رنگ عشق حمایت هوادارن موزاییک کردند ... گم شدی توو این همه حضور و لال شدی توو این همه فریاد و غرق شدی توو موج آتشفشان این حضور آبی و اناری ...! نه پسر... تو هنوز مرد نشدی ک بیدار کنی تاریخ مست ب خواب رو یا بدوش بکشی بار این همه چشم پُرآب و پدری کنی این همه دل تا صبح خراب رو ...! نه کار تو نبوده و نیست ... اما ای کاش... لا اقل این ترس تو پادشاه رو از اسب سفید آقایی و تاج تا ابد طلای پادشاهی ب زیر نمیکشید ..! نه انگار تو ساخته ی این کار نبودی ... نه ... تو اصلا مربی نبودی .. پس آقای والورده ...! پول عشق هوادار و وعده ی جام و طلای پادشاه و عمر این همه جوون بیدار رو بردار و برو ... برو مثل قدیما عکس بگیر ... ک شاید تو نباید در قاب تاریخ بارسلون باشی ... عکاس جایش پشت دوربین است ...! پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۷:۲۰)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
عالی بود واقعا قبل بازی رفت با لیور بعضی از دوستام میگفتن استرس بازیو داریم بشون میگفتم تنها کسی که میتونه بارسا رو حذف کنه که دقیقن همون اتفاق افتاد  )
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۴:۱۵)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
والورده من یاد کینگ کلید می اندازه
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۳:۰۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
نقل قول AGH2000 نوشته:امشبم یکی از اون شبایی بود که باید ایستاده برای جوونای آژاکس دست بزنیم و البته یه دستم به افتخار کامبک تاتنهامیا توی نیمه دوم با سه گل!!!!!! تاتنهامی که تو زمین خودش جرش دادیم داره قهرمان میشه عجبا ایشالا دلیختم بیاد به همراه دیانگ با پول کوتینیو و راکتیچ هم یه مهاجم خوب بیارن یه فکری هم برا سوارز بکنن دیگه تاریخ انقضاش داره تموم میشه البته اول باید مربی جدید بیاد شاید بتونه از اینا یه بازی خوب بگیره پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱:۴۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
امشبم یکی از اون شبایی بود که باید ایستاده برای جوونای آژاکس دست بزنیم و البته یه دستم به افتخار کامبک تاتنهامیا توی نیمه دوم با سه گل!!!!!!
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱:۴۱)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
وقتی بازی سیتی اژاکس یا لیورپول و میبینم به این فکر میکنم چطور دوباره باید فصل بعد والورده رو تحمل کنیم
پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۰:۳۲)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
خدایی چه تیمی ساخته این تن هاگ والورده احمق فقط چشمش به مسیه هر بازی که مسی رو بستن بارسا نابود شد ینی میشه تن هاگ و فصل بعد رو نیمکت بارسا ببینیم؟ پنج‌شنبه، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۰:۱۳)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
اینجور که بوش میاد بعید میدونم اینا والورده رو بندازن بیرون تازه تمدید کردن باید غرامت بدن که این پول پرستا بعید میدونم اینکارو بکنن حالا خدا کنه اژاکس بیاد فینال لیورپولو بزنه
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۲:۳۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
متن زیبایی بود،لذت بردم.
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۱:۳۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
👏🏻👏🏻👏🏻 توپ طلاي امسال اگه عادلانه باشه قطعا حق مسيه هيچ بازيكني در اين رقابت حتي نزديك موهاي زايد مسي هم نيست همين لاليگاي امسال و يه تنه برامون آورد و البته رسيدن به نيمه نهايي بدون اون پاهاي هنرمندش امكان نداشت محقق بشه ديگه زورش بيشتر از اين به والورده نرسيد چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۰:۳۲)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
متن عالی بود. میگم نکنه مدیرای ابله بارسا این والورده رو یه ساله دیگه نگه دارن.من واقعا دیگه تحمل یه بازی شبیه بازی دیشبو ندادم. چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۹:۱۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
من فقط سوالم اینه اونایی ک میگفتن تحت هر شرایطی باید از مربی و کادر باشگاه حمایت کرد وگرنه طرفدار نیسی و فِیکی ... الان کجان ؟؟؟ بیان بشمرن این همه طرفدار فِیک رو ... و آموزش بدن نحوه ی طرفداری رو ...وبگن این حرفشون توهین ب چند نفره ..؟؟؟ عاشق سکوت معنادارشون توو این شرایطم ...  بارت و راسل و والورده واقعا لایق احترام همون افرادند ... چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۹:۱۶)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
متن عالی بود. این فصل مسی همه کار کرد و غم انگیز بود که ترس والورده نذاشت به حقش برسه. چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۵۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
شاید الان حرف زدن در این مورد زود باشه و بیشتر باعث ناراحتی بشه چون یکسال از عمرمون رو دوباره باید صبر کنیم تا ببینیم بالاخره سه گانه ای میاد یا نه ولی میخوام بگم کاش مدیران بارسا کمی شعور داشته باشند و از این سرمربی های بیخود لالیگا بکشن بیرون و یه مربی تراز اول بیارن البته ببشتر مربی های تراز اول مشغولن ولی ای کاش میشد کنار دی یونگ هم دی لیخت میومد بارسا و هم سرمربی آژاکس چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۵۵)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
مشاهده لینک البته اینو بزور از آرشيو ورزش 3 پیدا کردم ولی دو سه تا خبر دیگه هم در حمایت مسی از والورده خونده بودم که خیلی اعصابمو خرد کرد چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۴۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
واقعا عالی بود
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۳۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول jamshid27 نوشته:جان کلام تو این مقاله به نقل از ورزش3 گفته شده : 14-0 از پاریس تا لیورپول؛ این تصادفی نیست بارسلونا شب گذشته یک شکست تلخ و سنگین اروپایی دیگر را تجربه کرد تا از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان باز بماند. به گزارش "ورزش سه"، به نقل از موندودپورتیوو، بارسا با برتری 3-0 بازی رفت و حاشیه امنیتی مناسب به آنفیلد رفته بود اما با 4 گل در کیسه به خانه بازگشت و یک بار دیگر از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان بازماند. جامی که مسی در ابتدای فصل وعده اش را داده بود، به شکلی عجیب از دسترس آبی اناری ها خارج شد و لیورپول برای دومین سال متوالی راهی فینال شد. بارسا هر اندازه در نوکمپ تیمی قدرتمند در بازی های اروپایی نشان داده و آمار 32 بازی متوالی بدون شکست را در کارنامه دارد؛ اما در سال های اخیر بعضا نتایجی عجیب و دور از ذهن در زمین حریفان کسب کرده است. همه چیز از فصل 17-2016 و بازی رفت یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان شروع شد. بارسا در زمین پی اس جی با نتیجه 4-0 شکست خورد ولی 4 هفته بعد در نوکمپ توانست 6-1 پیروز شده و به شکلی معجزه وار راهی یک چهارم نهایی شود. بارسا از آن شکست سنگین درس نگرفت و در بازی رفت دور بعد و در زمین یوونتوس، 3-0 مغلوب شد. در 22 دقیقه ابتدایی، دیبالا دو گل به بارسا زد و کیه لینی در نیمه دوم، گل سوم را به ثمر رساند. در بازی برگشت دیگر خبری از معجزه نبود و با تساوی بدون گل، یووه راهی نیمه نهایی شد. فصل گذشته در یک چهارم نهایی، بارسا بازی رفت را با نتیجه 4-1 از رم برد ولی در بازی برگشت، رمی ها با حمایت هواداران شان 3-0 پیروز شده و راهی نیمه نهایی شدند تا بارسا یک شکست سنگین بیرون خانه دیگر را تجربه کند؛ شکستی که بازهم تاوانی سنگین همچون حذف از لیگ قهرمانان را در پی داشت. به فصل جاری می رسیم و بازی شب گذشته که بارسا برتری 3-0 دور رفت را با شکست 4-0 بازی برگشت از دست داد و از راهیابی به فینال بازماند. 4 شکست بیرون خانه در 3 سال اخیر و دریافت 14 گل از پی اس جی، یوونتوس، رم و لیورپول، آن هم با دو مربی متفاوت(والورده و انریکه) قطعا نمی تواند تصادفی باشد. این نتیجه گیری های احمقانه ناشی از سطح درک نازل کساییه که فوتبال رو هیچی بیشتر از نتیجه نمی فهمن - نگاه رایج ورزش ۳ و البته خیلی از هوادارای سطحی بارسا - و گرنه قبلا هم نوشتم باخت ۳-۰ بارسای انریکه به یووه از برد ۳-۰ اخیر والورده جلو لیورپول بازی بهتری بود. کیفیت فوتبال یه چیز کاملا مستقل از نتیجه س و البته کیفیت مفهوم پیچیده ایه که برای مغزهای الکنی مثل نویسنده های ورزش ۳ قابل درک نیست. چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۳۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
نقل قول frederic*chopin نوشته:البته الان وقتشه ک ملت سفیه کاتالان بسوزن پای اون انتخابی ک کردند ... خود کرده را تدبیر نیست ... ایول فردی- حرف دلمو زدی چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۱۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
جان کلام تو این مقاله به نقل از ورزش3 گفته شده : 14-0 از پاریس تا لیورپول؛ این تصادفی نیست بارسلونا شب گذشته یک شکست تلخ و سنگین اروپایی دیگر را تجربه کرد تا از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان باز بماند. به گزارش "ورزش سه"، به نقل از موندودپورتیوو، بارسا با برتری 3-0 بازی رفت و حاشیه امنیتی مناسب به آنفیلد رفته بود اما با 4 گل در کیسه به خانه بازگشت و یک بار دیگر از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان بازماند. جامی که مسی در ابتدای فصل وعده اش را داده بود، به شکلی عجیب از دسترس آبی اناری ها خارج شد و لیورپول برای دومین سال متوالی راهی فینال شد. بارسا هر اندازه در نوکمپ تیمی قدرتمند در بازی های اروپایی نشان داده و آمار 32 بازی متوالی بدون شکست را در کارنامه دارد؛ اما در سال های اخیر بعضا نتایجی عجیب و دور از ذهن در زمین حریفان کسب کرده است. همه چیز از فصل 17-2016 و بازی رفت یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان شروع شد. بارسا در زمین پی اس جی با نتیجه 4-0 شکست خورد ولی 4 هفته بعد در نوکمپ توانست 6-1 پیروز شده و به شکلی معجزه وار راهی یک چهارم نهایی شود. بارسا از آن شکست سنگین درس نگرفت و در بازی رفت دور بعد و در زمین یوونتوس، 3-0 مغلوب شد. در 22 دقیقه ابتدایی، دیبالا دو گل به بارسا زد و کیه لینی در نیمه دوم، گل سوم را به ثمر رساند. در بازی برگشت دیگر خبری از معجزه نبود و با تساوی بدون گل، یووه راهی نیمه نهایی شد. فصل گذشته در یک چهارم نهایی، بارسا بازی رفت را با نتیجه 4-1 از رم برد ولی در بازی برگشت، رمی ها با حمایت هواداران شان 3-0 پیروز شده و راهی نیمه نهایی شدند تا بارسا یک شکست سنگین بیرون خانه دیگر را تجربه کند؛ شکستی که بازهم تاوانی سنگین همچون حذف از لیگ قهرمانان را در پی داشت. به فصل جاری می رسیم و بازی شب گذشته که بارسا برتری 3-0 دور رفت را با شکست 4-0 بازی برگشت از دست داد و از راهیابی به فینال بازماند. 4 شکست بیرون خانه در 3 سال اخیر و دریافت 14 گل از پی اس جی، یوونتوس، رم و لیورپول، آن هم با دو مربی متفاوت(والورده و انریکه) قطعا نمی تواند تصادفی باشد. چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۸:۱۵)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
هر روز هر روز گفتیم ... ترس مشهود توو ساق بازیکنا رو ... بازی منفعل و محتاطانه ی تیم رو ...بردهای حباب گونه ی مبتنی بر شانس رو ... ترکیب تدافعی و محافظه کارانه ی تیم رو ... دکل مسی رو ... جواهرات دوخته شده ب سکو ها رو ... تعویض های نا کارآمد رو ... کاریزمای فراموش شده رو ... ضعف و انفعال در فشار و ناتوانی در ریکاوری روحی حین بازیهای سخت رو ... خط دفاع میانه ی زمین رو ...!!! چ فایده ...؟ چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۴۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
البته الان وقتشه ک ملت سفیه کاتالان بسوزن پای اون انتخابی ک کردند ... خود کرده را تدبیر نیست ...
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۴۳)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول hadikarami نوشته:ولی من موندم چرا مسی همیشه از والورده دفاع کرده و گفته دوست داره تا اخرین روزی که تو بارساست سرمربیش والورده باشه مسی اینقدر قدرت داره که قدرتش شاید از بارتومئو هم بیشتر باشه پس چرا هیچوقت تاکتیک مزخرف والورده رو زیر سوال نبرده و ازش انتقاد نکرده؟ این اولین باری نیست که احمقورده گند زده به بازی چرا بعد این همه خرابکاری، مسی ازش انتقاد نکرده؟ چرا؟ قدرت سیاست رو دست کم نگیر ... مسی هم اگر حرفی زده و حمایتی کرده ... هم مجبور بوده بخاطر تیم و هم شرایطی ک ب نظرش میتونس ی تنه تیمو نجات بده ... و احتمالا توپ طلا ... چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۴۱)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
حیف حیف حیف سالی که راحت میشد قهرمان شد و این سفره پهن بود اما ترسویی مانند والورده حداقل نخواست از سال گذشتش درسی گرفته باشه و این فاجعه رو برا بارسا و مسی به وجود آورد امیدوارم هر چه زودتر یک مربی عالی بیاد رو نیمکت ک حداقل بتونه از بازی برده با اختلاف ۳ تا سود ببره نه اینکه انگار این نتیجه قابل شکستن باشه و امیدواری و شجاعت و میتوانم رو در بازیکنان به وجود بیاره که هیچ سدی جلودار شما نیست مانند لیورپولی ها و آژاکسی ها چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۴۱)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
غم خاصی داره وقتی فکر میکنم : چقدر طرفدارا سکوت کردند و تحمل، بلکه این ابلهان ی تکونی ب مغز و فکر نداشته شون بدن ... و چقدر هوادار با این دلیل ک بزار توپ طلا رو بگیریم و جام، بعدش ایشالا ی فرجی بشه از این همه حرف نگفته دم نزده اند ... حیف شماها ... بارها گفتم خیلی از شما طرفدارا ارزشتون چندین برابر بیشتر از اوناییه ک ن عِرق دارن و ن تعصب ... حقوق بگیرن و مطیع جریان باد ... والا بواتنگ هم ک ریالی بود پیرهن مقدس بارسا رو میپوشید ...! چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۳۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
عالی نوشتی رئیس قلمت مانا به نظرم بعضی انسان ها فقط برای تیم های کوچک ساخته شدند و بس، بهترین نیمکت برای والوارده اگر نگوییم نیمکت پارک است، نیمکت همان بیلبائو و تیم های کوچک است. چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۳۲)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
شما عکس صفحات اخبار سایت رو فقط نگاه کنید ... ببینید چن تا از بازیها با عکس مسی منتشر شده ... چن بار مسی ی گره رو باید باز کنه؟ و اگر حمایتی از والورده کرده ... علتش مشخصه ... وقتی آزادی عمل داشته باشی و کل تیم حول محور تو بچرخن ... قعطا تو هم آدمی و ب شرایط انس میگیری ... ولی این بازی واس کل باشگاه تلنگر بود ... ک با شانس و بنابر اتفاقات و اشتباهات حریف همیشه نمیشه پیش رفت ...همون داستان ی بار جستی ...
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۲۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
وضعیت این روزای ما و بارسا توی همین جمله خلاصه میشه: Winter is Here بازیکنا ،در صدرشون مسی، هرچقدر هم که میخوان عالی کار کنن با خمودگی و افسردگی رو به رو میشن که از طرف والورده براشون مهیا شده.کاری باهاشون کرد که تمام اعتماد به نفسشون تموم شد و حتی اگه خودشون توی موقعیت باشن بازم ترجیح میدن توپ رو بدن مسی. فکر بازیکنا یخ زده شد حرکت هاشون کند بی انگیزه و بی امید و بی روح شدن توسط افکار پوچ والورده که که لایق تیم بزرگ بارسا نبود و افکارش در حد همون بیلبائو حقیر و کوچیکه. عامل بد کار کردن باریکن هایی مثل کوتینیو چیزی نیست جز مغز کوچک زنگ زده والورده و بقیه بازیکن ها هم همینطور اگه نگیم صددرصد بخش قابل توجهیش تقصیر مغز فندقی قصه ماست. خلاصه ش کنم بارسا، روح و قلب تپنده بارسا یخ زده... امیدوارم آریا یی پیدا بشه و ما رو از شر این زمستان نجات بده... چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۲۸)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
شاید بشه گفت والورده تنها مربی ای بود که تونست مسیو مهار کنه
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۱۴)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
 |
واقعاً متن محشر و لعنتی‌ای بود! حتی برای یه غیرفوتبالی نمیدونم چرا دارن دونه دونه تمام جادویی‌های دنیا رو خراب میکنن.. چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۱۰)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
چه رویا بافی هایی که برای این فصل مسی نکرده بودم ولی همش رو ارنستو نقش بر اب کرد ینی میشه این کابوس بارسا تموم شده باشه ینی میشه از خواب بیدار بشی ببینی یه مدیر و یه سرمربی با لیاقت توی بارسا هستن چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۷:۰۶)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
فوق العاده بود اما کیه ک بفهمه؟ آخرش میان میگن والورده خوبه بقیه بدن چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۵۱)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول hadikarami نوشته:ولی من موندم چرا مسی همیشه از والورده دفاع کرده و گفته دوست داره تا اخرین روزی که تو بارساست سرمربیش والورده باشه مسی اینقدر قدرت داره که قدرتش شاید از بارتومئو هم بیشتر باشه پس چرا هیچوقت تاکتیک مزخرف والورده رو زیر سوال نبرده و ازش انتقاد نکرده؟ این اولین باری نیست که احمقورده گند زده به بازی چرا بعد این همه خرابکاری، مسی ازش انتقاد نکرده؟ چرا؟ کجا خوندی که مسی چنین چیزی گفته؟ یا هر نوع حمایتی از این کرده؟ چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۵۰)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
ولی من موندم چرا مسی همیشه از والورده دفاع کرده و گفته دوست داره تا اخرین روزی که تو بارساست سرمربیش والورده باشه مسی اینقدر قدرت داره که قدرتش شاید از بارتومئو هم بیشتر باشه پس چرا هیچوقت تاکتیک مزخرف والورده رو زیر سوال نبرده و ازش انتقاد نکرده؟ این اولین باری نیست که احمقورده گند زده به بازی چرا بعد این همه خرابکاری، مسی ازش انتقاد نکرده؟ چرا؟ چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۴۹)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
نقل قول peymanimpm نوشته:عالی بود واقعا [دل لرد سیاه و نایت کینگ و جوکر و سائرون و دارث ویدر و سایرین به این خوش است که یک بار مُردند و آن قصه مضحک تمام شد و رفت؛ اما قهرمانِ داستان ما انگار هر فصل قرار است داستان زمین خوردن مضحک و اما دردناکش، در برابر جادوی حماقت والورده تکرار شود...] چقد این قسمتش دردناکه واقعا دوساله مسی تیمو داره میکشه بالا دیگه باید چیکار کنه همه ی آمارای فردی دستشه بهترین گلزن لالیگا بهترین گلزن چمپیونز بهترین گلزن 5 لیگ معتبر اروپایی بهترین پاسور لالیگا بیشترین خلق موقعیت بیشترین ضربه آزاد بیشترین تعداد بازیکن ماه بیشترین تعداد بازیکن هفته لیگ قهرمانان بیشترین آمار دبل و هتریک دیگه باید چیکار میکرد فقط والورده میتونست جلوشو بگیره همین دیشبم بارسا هشتا موقعیت داشته که همه رو مسی ساخته یعنی اگه نبود خلق موقعیت صفر چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۴۷)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
خوان گاسپارت مادر .... اومده گفته نباید عجولانه تصمیم بگیریم ما هنوز دوگانه رو داریم یعنی تا همچین خرایی هستن چی می خواد درست بشه؟ من که تا وقتی والورده رو نیمکت باشه دیگه بازیای این تیم رو نمی بینم تخمم نیست دیگه عه چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۴۵)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
عالی بود واقعا [دل لرد سیاه و نایت کینگ و جوکر و سائرون و دارث ویدر و سایرین به این خوش است که یک بار مُردند و آن قصه مضحک تمام شد و رفت؛ اما قهرمانِ داستان ما انگار هر فصل قرار است داستان زمین خوردن مضحک و اما دردناکش، در برابر جادوی حماقت والورده تکرار شود...] چقد این قسمتش دردناکه واقعا دوساله مسی تیمو داره میکشه بالا دیگه باید چیکار کنه همه ی آمارای فردی دستشه بهترین گلزن لالیگا بهترین گلزن چمپیونز بهترین گلزن 5 لیگ معتبر اروپایی بهترین پاسور لالیگا بیشترین خلق موقعیت بیشترین ضربه آزاد بیشترین تعداد بازیکن ماه بیشترین تعداد بازیکن هفته لیگ قهرمانان بیشترین آمار دبل و هتریک دیگه باید چیکار میکرد فقط والورده میتونست جلوشو بگیره چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۴۰)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
متن فوق العاده ای بود👏👏👏
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۳۶)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
The Only One He Ever Feared...
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۳۱)
| |
| پاسخ به: The Only One He Ever Feared... | |
|
|---|---|---|
|
|
عالی بود.
چهارشنبه، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۱۶:۲۳)
| |