مرجع: BarcaBlaugranes
مترجم: نیما کنعانی / FCBarcelona.ir

از هر نظر که بخواهیم بررسی کنیم، نیمه اول افتضاحی را از بارسا شاهد بودیم. آن‌ها با دفاع ضعیف، جاگیری اشتباه، اشتباهات فردی، بدشانسی و موقعیت خوب عزیز گل اول را در دقیقه دوم بازی دریافت کردند؛ حماسه‌ای دیگر از والورده!



خرانادا کاری به مشکلات بارسا نداشت و محکم دفاع می‌کرد و در ضد حملات خطرناک بود. آن‌ها مدام شوت می‌زدند و در نهایت نیمه اول با پیروزی مطلق خرانادا به اتمام رسید.

در نیمه اول، نمایش بارسا تاسف برانگیز بود و حتی لیاقت این را داشت که بیشتر از یک گل در‌یافت کند. با سبکی که بارسا در پیش گرفته بود، کسی به کامبک بارسا امید نداشت، اما گرم کردن مسی و فاتی کنار زمین کمی روحیه بخش بود.

در نیمه دوم والورده از تاکتیک‌های بی‌نظیرش - که پیش از بازی با دورتموند نگران بود مبادا لو برود - رونمایی کرد: مسی!

در نیمه دوم فاتی و مسی به میدان آمدند و ترکیب بارسا ۳-۱-۲-۴ شد. مسی به همراه دی‌ یونگ و راکیتیچ به عنوان هافبک پشت سر گریزمن، سوارز و فاتی بازی می‌کرد. بارسا، نیمه دوم را در زمین خرانادا بازی می‌کرد تا شاید به کمک دریبل‌های فاتی و حرکات مسی بتواند کمی خطرناک ظاهر شود.



در ادامه بازی نیز بارسا علی رغم مالکیت توپ بالا، نتوانست هیچ موقعیتی ایجاد کند و سوت پایان تمام امید آبی و اناری‌ها برای کامبک را به باد داد. خرانادا بهتر از ما بود، خیلی بهتر!

این بازی تمام شد و برای بارسایی‌ها گران هم تمام شد؛ اگر با شعار شکست مقدمه هر پیروزی‌ست هم بخواهیم به آینده این تیم خوشبین باشیم باید بپذیریم که احتمالاً - و منطقاً - این آینده نزدیک نخواهد بود. نه می‌توان از تیم مدیریتی‌ای که بعد از ۲ باخت و ۱ تساوی خارج از خانه از بقای والورده می‌گوید انتظار داشت نه از سرمربی‌ای که بویی از شرافت نبرده؛ کسی که می‌بیند در حال غرق کردن امید و انگیزه میلیون‌ها هوادار - که مدت‌هاست در حسرت یک بازی تماشایی مانده‌اند - است و حاضر نیست از سمت خود کنار بکشد.