مرجع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: مبینا پولایی - متین اکبری / FCBarcelona.ir

دیگو آرماندو مارادونا، کسی که به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تمام ادوار بر شمرده می‌شد، ساعاتی پیش از دنیا رفت. او در تاریخ ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰ در لانوس آرژانتین متولد شد و فوتبال خود را خیابان‌های اطراف محله‌اش آغاز کرد و سپس در سن ۱۲ سالگی به تیم نوجوانان لس سبولیتاس آرژانتین پیوست.

او در سال ۱۹۷۴ به باشگاه فوتبال آرژانتینوس جونیورز پیوست؛ باشگاهی که تا فوریه ۱۹۸۱ در آن ماندگار شد و طی ۱۶۶ بازی ۱۱۶ گل به ثمر رساند. در همان زمان بود که توانست خانواده‌اش را از فقر نجات دهد. این مهاجم، با ۱.۶۸ متر قد، تماشاگران را با مهارت فوق‌العاده خود، حرکات حیرت‌انگیزش با پای چپ، سرعت و دریبل‌زنی دیدنی‌اش تحت تاثیر قرار می‌داد. او در فصل ۱۹۸۰/۸۱ به باشگاه بوکا جونیورز منتقل شد و در آنجا اولین قهرمانی‌اش در لیگ‌ را تجربه کرد. در همان زمان بود که بارسا مذاکرات خود را برای خرید او آغاز کرد اما فدراسیون فوتبال آرژانتین تمام فعالیت‌های نقل و انتقالاتی را به بعد از جام جهانی ۱۹۸۲ موکول کرد.

مارادونا در بارسا: گل‌های فراموش‌نشدنی



بازگشت او به تیم با اخراج اودو لاتک و ورود سزار لوییس منوتی در سال ۱۹۸۳ همزمان شد. مربی‌ای که با دو برد حیاتی مقابل رقیب دیرینه یعنی رئال مادرید، در جام حذفی و لالیگا فصل را برای بارسا نجات داد. مارادونا در فصل دوم حضورش در بارسا (۱۹۸۳/۸۴) با بازیکن اتلتیک بیلیائو، آندونی گوی گوچئا درگیر شد که منجر به شکستگی قوزک پای او شد. این ستاره آرژانتینی پیش از پایان لیگ به میادین بازگشت ولی بارسا دیگر نمی‌توانست برای عناوین رقابت کند. بارسا در آن سال فینال جام ‌حذفی را هم به اتلتیک بیلبائو واگذار کرد. بازی‌ای که به خاطر درگیری بین بازیکنان در پایان بازی در تاریخ ماندگار شد.



قهرمان تیم ملی آرژانتین

او با تیم ملی آرژانتین قهرمان جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک شد، تورنمنتی که او در آن و به خصوص در مقابل تیم انگلیس عملکرد درخشانی داشت. مارادونا در این جام دو گل به ثمر رساند: یکی از آن‌ها که به دست خدا معروف شد و گل استثنایی دیگری که یکی از بهترین گل‌های تاریخ جام جهانی محسوب می‌شود. بعد از جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا که آرژانتین در آن نایب قهرمان شد، فیفا مارادونا را به خاطر مصرف مواد مخدر تا تاریخ ۳۰ ژوئن ۱۹۹۲ محروم کرد. پس از آن او به سویا پیوست، جایی که مدت کوتاهی از دوران حرفه‌ای را آنجا سپری کرد. در سال ۱۹۹۳ او برای مدت کوتاهی به نیوولد اولد بویز آرژانتین رفت. به نظر می‌رسید جام جهانی ۱۹۹۴ در آمریکا فرصتی برای ظهور دوباره اوست اما یک بار دیگر تست مصرف مواد مخدر او مثبت شد و این عملاً به دوران حرفه‌ای او پایان داد. او در سال ۱۹۹۵ به بوکا جونیورز بازگشت و تا ۱۹۹۷ در آنجا توپ زد.

بعد از خداحافظی از مستطیل سبز مارادونا به طور مقطعی هدایت تیم‌های مختلفی را بر عهده گرفت که مهم‌ترین آن‌ها هدایت تیم ملی آرژانتین در بین ‌سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ بود.