مرجع: BarcaBuzz
مترجم: مبینا پولایی - متین اکبری / FCBarcelona.ir

سه‌شنبه شب بارسا برای اولین بار در این فصل چنین مصاف حساسی را تجربه می‌کرد. آبی و اناری‌ها طبق معمول بازی را خوب شروع کردند - که این خود نکته مثبتی است - و با تسلط بر بازی نشان دادند که می‌توانند خطرناک ظاهر شود. انتظار می‌رفت که بارسا بتواند توپ را هم به خوبی کنترل کند.


در ۱۹مین دقیقه بازی آلبا، گریزمن و پدری به سمت فضای خالی می‌روند تا بتوانند در این منطقه برتری ۳ به ۲ ایجاد کنند. آن‌ها خیلی زود شکاف ایجاد شده را پیدا کردند و به یکدیگر پیوستند.

اما هنگامی که تیم می‌بیند این روش جواب نمی‌دهد، بیشتر و بیشتر عقب می‌کشد. در ادامه گریزمن یک موقعیت مسلم گلزنی را از دست داد؛ آن هم وقتی بیش از هر زمان دیگری به آن گل نیاز بود. بعد از آن PSG با بازی تهاجمی خود بارسا را به عقب راند. به نظر می‌رسید کومان دستورات محافظه‌کارانه‌‌ای به بازیکنان داده است؛ به ویژه به دمبله (که کمتر اقدام به دریبل زنی می‌کرد) و دست (که به جای بازی در جناحین و شرکت در حملات، به عنوان مدافع میانی سوم عمل می‌کرد).

تسلط بالای PSG بر بازی

شاید با گل تساوی پاریسی‌ها در انتهای نیمه اول این طور تصور می‌شد که دو تیم فرصت‌های برابری داشتند؛ چون بالاخره نتیجه بازی مساوی بود. با این حال نحوه بازی تیم لرزه بر اندام هواداران انداخته بود.

در نیمه اول پیکه بر سر بازیکنان فریاد زد که بیشتر مالکیت توپ را در اختیار داشته باشند. گریزمان در دقیقه ۴۰ به او گفت آرام باشد و کمی بعد دو بازیکن به یکدیگر فحاشی کردند. این جر و بحث نباید علنی می‌شد؛ زیرا در بازی‌های حساس تنش‌های این چنینی میان بازیکنان زیاد اتفاق می‌افتد.

با این حال این مسئله هم درست است که بارسلونا در نیمه اول مالکیت توپ پایینی داشت. تیم در نیمه اول تنها ۴۷ درصد مالکیت توپ داشت. عددی که در استانداردهای بارسا آمار پایینی محسوب می‌شود. مشکل فقط مالکیت توپ پایین نبود، تیم حتی خوب هم دفاع نمی‌کرد. امباپه در نیمه اول دائما سرجینیو دست را آزار داد. این مدافع امریکایی مامور مهار امباپه در نیمه نخست بود. باید این نکته را هم اضافه کرد که تنها گل بارسا در این بازی هم از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید.

اگر نیمه اول افتضاح بود، نیمه دوم فاجعه بود. اگر کشتی مهارت‌های مسی در نیمه اول نتوانست بارسا را به ساحل نجات برساند، در نیمه دوم همچون تایتانیک کاملاً غرق شده بود...

گل دوم PSG

گل فلورنزی شاید مثل یک اتفاق به نظر می‌رسید ولی واقعیت باید گفته شود: این اولین بار نبود. نه فقط در این بازی بلکه در کل فصل. مدل دفاع بارسا یک مشکل دارد: هرگاه که بازیکنی از حریف به سمت مرکز حرکت می‌کند، بازیکنان کناری بارسا از هم دور می‌شوند. در بازی با PSG فلورنزی به راحتی و بدون هیچ پوششی از جناح راست حرکت کرد و در همان زمان امباپه و کورزاوا هم در سمت چپ آزادانه به سمت دروازه بارسا حرکت می‌کردند.


در صحنه گل دوم، گریزمن علی‌رغم اینکه در پست دفاع چپ حضور داشت ولی با فلورنزی یارگیری نمی‌کند. چندین مدافع بارسا در این صحنه به خاطر نداشتن آگاهی دفاعی، جایگیری ضعیفی داشتند. منطقه مشخص شده یک نقطه کلیدی است چرا که منجر به به ثمر رسیدن گل می‌شود.

ممکن است بعضی‌ها بگویند که بارسا در آن زمان با شش مدافع در خط دفاع حضور داشت. مثل اقای هونیگشتاین که در توییت خود به آن اشاره کرده است:

سه دفاعه بازی کردن چیز خاصی نیست اما دفاع با شش بازیکن، آن هم در بارسا، چرا! اگر چه این چینش در طول بازی به طور ثابت استفاده نشد اما بالاخره دیده می‌شد. در بین تمام مشکلاتی که تیم دارد، ناتوانی دفاع در جلوگیری از نفوذ بازیکنان حریف از جناحین، یک مشکل اساسی در بارسا است. اگر چه کومان سعی کرد با استفاده از گریزمن در مناطق عمیق‌تر زمین این مشکل را حل کند و گاهی عملاً از او به عنوان یک مدافع چپ استفاده کرد، اما این ضعف برطرف نشد و گل دوم دقیقاً به همین ترتیب به ثمر رسید.

حتی اگر این تاکتیک در جناح چپ جواب می‌داد - آن هم به این خاطر که کین در عرض بازی نمی‌کند - به دو دلیل عمده در جناح راست ناکارآمد بود: اول اینکه بر خلاف فلورنزی در جناح چپ، در سمت راست امباپه و کورزاوا هستند که به خوبی یکدیگر را پوشش می‌دهند و دوم اینکه دمبله بر خلاف گریزمن عقب نمی‌آید. او عملاً حتی به این نواحی نزدیک هم نمی‌شود. به همین علت بود که PSG بیشتر در جناح راست زمین ما مانور می‌داد.

شاید هواداران فکر می‌کردند ترکیب بوسکتس، دی یونگ و پدری مشکل خط میانی تیم را بر طرف کرده است اما واقعیت این طور نیست. PSG هافبک‌های قدرتمندی ندارد (گویه و پاردس در لیگ ۱ از شهرت چندانی برخوردار نیستند) ولی همان‌ها هم برای متوقف کردن یک نفر کافی بودند: بوسکتس!

بارسا، ناکام در حفظ توپ

بارسا در این بازی تقریباً هیچ موقعیتی نداشت؛ یا حداقل موقعیت‌های کمی داشت. ممکن است برخی بپرسند چرا بوسکتس به عنوان هافبک در عمق بازی نمی‌کند تا موقعیت‌های ۳ به ۲ ایجاد کند. باید گفت که تیم حتی هافبک هم ندارد. دی یونگ به نوبه خود سعی می‌کرد به عمق نفوذ کند اما نمی‌توانست خطوط فشرده PSG را در هم بشکند.



علاوه بر مشکلات تاکتیکی، بارسا از نظر ذهنی هم آماده نیست. وقتی تیم گل می‌خورد تقریبا باید کار را تمام شده دانست؛ حقیقتی که بعد از کامبک مقابل گرانادا خیلی‌ها آن را فراموش کردند. در بازی با پاریس هم بعد از اینکه نتیجه ۲-۱ شد، بازی برای کاتالان‌ها تمام شده بود‌ - تنها یک امید وجود داشت و آن هم ورود مینگزا و بازگشت ثبات به خط دفاع تیم بود که همینطور هم شد. آبی و اناری‌ها فقط نمی‌خواستند متحمل یک تحقیر اروپایی دیگر شوند...

به طور کلی می‌توان دلایل عمده شکست بارسا مقابل PSG را با این طور بیان کرد:

۱) مشکلات فیزیکی
۲) ضعیف تاکتیکی و استراتژیکی
۳) از دست دادن موقعیت‌های مسلم گلزنی
۴) پرسینگ ضعیف

صحبت پایانی

بارسا بازی را خوب شروع کرد. حداقل برای پنج دقیقه. به همان شیوه معمولی که هواداران بارسا در بازی‌های هفتگی تیم شاهدش بودند. شروع خوب، ناکامی در تبدیل آن به برتری در نتیجه و سپس یک آشفتگی بزرگ. آشفتگی‌ای که به وسیله اشتباهات فردی یا جمعی منجر به دریافت گل می‌شود. در دیدار سه‌شنبه این آشفتگی از ابتدای بازی شروع شد و تا پایان ادامه داشت. پیشرفت‌های موقتی، امید را در دل هواداران زنده نگه می‌داشت و با اشتباهات معدود حریف این امید تقویت می‌شد اما بعد از مدت کوتاهی دوباره دنیا در برابرشان تیره و تار می‌شد..

بارسا یک بار دیگر در اروپا ناکام ماند‌. سنگینی شکست ۴-۱ اغراق آمیز نیست، نتیجه همین قدر که می‌بینید دردناک است. و می‌توانست بدتر هم بشود‌‌‌ اگر پاریس سنت ژرمن بیشتر از ضعف‌های تاکتیکی بارسا بهره می‌برد. زخم بارسایی‌ها در یک لیگ قهرمانان، هنوز التیام نیافته، عمیق‌تر می‌شود. رم، آنفیلد، لیسیون و این بار در خانه، در نیوکمپ! البته بدون حضور هواداران که کار را به مراتب سخت‌تر می‌کرد. تازه بازی هنوز تمام نشده؛ کاتالان‌ها چند هفته دیگر محکوم به بازی در پارک ده پرنس هستند. این بار ما حتی یک سرمربی نداریم که در کنفرانس مطبوعاتی خود بگوید: اگر آن‌ها ۴ گل زدند، ما ۶ گل می‌زنیم. بلکه این بار خود سرمربی هم اعتقاد دارد انتظار کامبک داشتن، غیر واقع‌بینانه است. بارسا نیاز به اصلاح دارد، نیاز به یک رئیس کاربلد!