مبینا پولایی
FCBarcelona.ir

بی‌شک این بازی بیش از پیش توانایی‌های کومان را زیر سوال برد - هرچند که فوتبال ملی با فوتبال باشگاهی تفاوت‌هایی دارد.



در مقابل اما طی هفته‌های اخیر بارها از طرف کومان شنیدیم که این بهترین خروجی‌ای است که می‌توان از بارسای فعلی گرفت! بنا بر عقیده این مربی هلندی، بازیکنانی که او در حال حاضر در اختیار دارد، برای رقابت با تیم‌های سطح بالا، به اندازه کافی خوب نیستند. کومان به نوعی هیئت مدیره را متقاعد کرد که به او یک شانس دیگر بدهند چون بازگشت آگرو، دمبله و فاتی می‌تواند در روند نتیجه‌گیری‌های تیم تاثیرگذار باشد. اما واقعا اینطور است؟ آیا فصل پیش که بارسا مسی، گریزمن و دمبله را در ترکیب خود داشت، بهتر بازی می‌کرد؟ پس چرا اکنون این موضوع اهمیت پیدا کرده است؟

علاوه بر این، کومان بارها از کمبود وینگر و سرعت در تیم شکایت کرده است اما از باشگاه خواست که لوک دی یونگ را خریداری کند و به این ترتیب، فرصت بازی کردن را از امثال کویادو و کونراد سلب نمود - بدون اینکه قبلا به آن‌ها فرصت مناسبی داده باشد.



یک دهه پیش، بارسا نمادی از یک فوتبال نوآورانه بود؛ تیکی تاکایی را به نمایش می‌گذاشت که مرجع و الگوی تیم‌های رقابت‌طلب بود. بعد از پایان عصر لوئیز انریکه در نیوکمپ اما بارسا به تیم دیگری تبدیل شد؛ تیمی کاملا متفاوت و دوست‌نداشتنی. این موضوع با والورده شروع شد و اکنون با کومان ادامه پیدا کرده است. وجه اشتراک همه آن‌ها چیست؟ مربیگری به شیوه سنتی و نه مدرن!



علاوه بر این، نحوه رفتار کومان با بازیکنانش، اینکه همواره آن‌ها را بابت اشتباهاتشان سرزنش می‌کند، نشان‌دهنده این است که مکتب بسیار قدیمی‌‌ای دارد. امروزه شما چنین روشی را در دنیای فوتبال مشاهده نمی‌کنید چون کاملا منسوخ شده و دیگر جواب نمی‌دهد!

راه حل: خروج کومان!

این هفته بارسا ۳ بازی بسیار حیاتی در برنامه خود دارد: مقابل والنسیا، دینامو_کیف و به‌خصوص ال کلاسیکو. هر چند که بسیار بعید است که بعد از ال کلاسیکو، این مربی هلندی در تیم ماندگار شود.

اما شاید لاپورتا ترجیح بدهد فصل به پایان برساند و سپس به دنبال شخصی مانند تن هاگ برود و به آرامی پایه‌های تیم را برای ژاوی بسازد.

اما باید اعتراف کرد که هرگز سناریوی ایده‌آلی برای ورود ژاوی وجود نخواهد داشت.

ژاوی یک رهبر است که می‌تواند شرایط بارسا را در همین فصل هم تغییر دهد. او یک مربی جوان و مبتکر است که تیمش را انتخاب کرده و آن‌ها را به مقاصد خوبی هدایت می‌کند. ممکن است این اتفاق امسال نیفتد اما نیمه دوم این فصل می‌تواند فرصت خوبی برای پایه‌گذاری بارسای بزرگ بعدی باشد...