ترجمه از سایت: Eurosport.com
مترجم: حسین پورنوغانیان / FCBarcelona.ir

«خانواده‌ام بزرگترین عامل كسب موفقیت‌های من بوده.» این جمله را بارها و بارها به زبان آورده تا همیشه قدرشناسی خودش را نسبت به نزدیك‌ترین اعضای خانواده‌اش اعلام كند.

رونالدینیو گائوچو از برزیل آمد و خیلی زود تبدیل به یك پدیده و مرد سال فوتبال جهان شد و همگان را جادو كرد. كشور او با اینكه مملو از نوابغ فوتبال است اما خالی از درد و مشكل نیست.در تك تك خانواده‌های قشر فوتبالیست این كشور رنج و سختی یك واژه كاملاً طبیعی است كه از نخستین سال‌های كودكی با آنها آشنا شده و حتی تا حد زیادی نیز پذیرفته شده است.


وقتی یك فوتبالیست رنج كشیده برزیلی، تبدیل به یك اسطوره نامی و با جیب‌هایی مملو از پول می‌شود، هرگز نمی‌تواند دوران سختی را كه والدینش برای شكوفایی او پشت سر گذاشته‌اند فراموش كند. رونالدینیو همیشه می‌خندد اما پشت تمامی این خنده‌ها دردهایی هم نهفته است كه هرگز برای او مانع تلقی نشده‌اند.

چندی پیش بود كه كارلوس آلبرتو پریرا، سرمربی تیم ملی برزیل، لقب «اعجوبه» را به رونالدینیو داد و بعد از آن رونی ستاره سال ۲۰۰۵ شد و برترین جوایز سال را به حق به خود اختصاص داد. رونالدینیو این جوایز را در اولین مرحله به مادر، خواهر و برادرش تقدیم كرد و از زحمات آنها سپاسگزار بود. او در مقایسه با دیگر هموطنانش تنها كسی است كه بیش از دیگران برای خانواده‌اش وقت صرف می‌كند و هیچ چیزی نمی‌تواند جایگاه نزدیكانش را به او دچار تزلزل كند.

دوینا میگلینا، مادر اوست. كسی كه بیشترین زحمت را برای رونالدینیو كشیده است. او پس از اینكه پسر كوچكش به عنوان بهترین بازیكن جهان انتخاب شد، گریست و گفت: «به او افتخار می‌كنم، رونی از همه نظر یك انسان نمونه است. علاقه او به خانواده‌اش وصف ناشدنی است. هر وقت كاری ندارد و سرش خلوت است فقط ترجیح می‌دهد كه در كنار ما باشد. او خیلی دلتنگی می‌كند و با كودكی‌اش خیلی فرق نكرده. شاید جالب باشد بدانید كه او عاشق برنج، لوبیا سفید و استیك است. او دست پخت من را خیلی دوست دارد. هر وقت پیش ما می‌آید خواهش می‌كند كه این غذاها را درست كنم. او خیلی پرخور است و شاید حاضر شود در روز پنج وعده غذا بخورد!»

دوینا میگلینا معتقد است كه بین رونالدینیو و برادرش روبرتو رابطه بسیار نزدیك و خاصی وجود دارد. بعد از فوت پدر آنها این رابطه صمیمانه‌تر هم شده است. وی در این زمینه گفته است: «آنها همیشه با هم خوب بوده‌اند و رقابت خاصی نمی‌كردند. خصوصاً بعد از مرگ پدرشان و زمانی كه رونی خیلی كوچك بود، روبرتو، برادر بزرگش، مثل یك پدر با او رفتار می‌كرد و شدیداً حامی رونالدینیو بود. همیشه سعی می‌كرد همه چیز را برای برادر كوچكش مهیا كند و برای آینده او همواره نگران بود. روبرتو بزرگترین فرزند من است و بعد از فوت پدرش مثل بازوی راست من بود. آیس موریرا و روبرتو با هم راه را برای ورود ما به اروپا باز كردند و در زمینه فوتبال هم برای رونالدینیو كارهای زیادی انجام داده‌اند كه البته او به خوبی قدر زحمات این دو برادرش را می‌داند. ولی خوشبختانه همیشه زندگی حرفه‌ای آنها از زندگی شخصی‌شان جدا بوده و من از این موضوع خیلی خوشحال هستم.»

مادر رونالدینیو همچنین در مورد دیگر خصوصیات فرزندش در دوران كودكی گفته است: «رونالدینیو خیلی كنجكاو بود و همیشه دوست داشت چیزهای جدیدی یاد بگیرد. او خیلی باهوش بود و همه، این را به من متذكر می‌شدند. او خیلی هم درس خواندن را دوست داشت و شاید اگر وقت پیدا می‌كرد تا مقاطع خیلی بالا آن را ادامه می‌داد.»

مادر رونالدینیو، علی رغم اینكه شدیداً دلش می‌خواهد فرزندش به زودی ازدواج كند، اما نظر خاصی در این مورد نداده و گفته است: «من هم مثل همه مادرها. ولی واقعاً از كجا بدانم كه می‌خواهد كی عروسی كند؟ او سرش خیلی شلوغ است و اصلاً نمی‌دانم به این چیزها فكر می‌كند یا نه. نمی‌دانم شاید شجاعتش را ندارد كه با من در میان بگذارد.»

وی همچنین در مورد شرایط فعلی رونالدینیو در باشگاه بارسلونا افزوده است: «از اینكه در بارسا است، خیلی خوشحال هستم. زندگی راحتی دارد. فقط دلم می‌خواهد در كنارش باشم و از هم دور نباشیم. فكر می‌كنم زندگی در بارسلونا با اینجا خیلی متفاوت باشد. الان در برزیل مشكلات زیادی دارم كه شاید امسال هم حل نشوند. به هر حال باید بگویم كه از داشتن چنین پسری احساس غرور می‌كنم.»

با تشکر : حسین پورنوغانیان