امیر حسین هاشمی / FCBarcelona.ir

چلسی (انگلستان) 1-2 بارسلونا (کاتالونیا)

سرانجام در دیدار حساس دور یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، بارسلونا موفق شد با وجود تمام دسیسه‌های کثیف خوزه مورینیو، مربی هوچیگر چلسی، این تیم را با وجود موقعیت بسیار، دو بر یک شکست دهد تا راه صعود خود را بسیار هموار نماید.


بازی راس ساعت 11:15 دقیقه به وقت تهران در زمین استنفورد بریج آغاز شد. در حالی که وضعیت رقت بار زمین مسابقه نشان گر جلوه جدیدی از تفکرات کثیف مربی‌ای داشت که بی‌شک بهتر از هرکس می‌دانست تیمش از نظر تاکتیکی در برابر بارسا حرفی برای گفتن نخواهد داشت! اگرچه انتظار می‌رود که یوفا در مورد این حرکت کثیف برخورد مناسب و قاطع را با چلسی و مورینیو بکند که سال گذشته هم با جار و جنجال خود سبب خداحافظی فیریسک از دنیای داوری شده بود و سابقه رفتار‌های زشت و ضد فوتبال به کثرت در پرونده او به چشم می‌خورد.


تفاوت‌های طرز تفکر دو مربی به عینه در این دیدار قابل مشاهده است. ریکارد یک مربی با کلاس است که تفرکات تهاجمی و فوتبال زیبای خود را از دوران باشکوه بازیگریش به همراه دارد. اما از سوی دیگر خوزه مورینیو بیش از آنکه یک مربی باشد، به یک تاجر شباهت دارد و حاضر است برای دست یافتن به موفقیت به هر کار زشت و کثیفی دست بزند. بی‌شک در تاریخ فوتبال، هیچ کس به اندازه خوزه مورینیو منفور و ننگین نبوده و وجود چنین کسی در سطح اول فوتبال اروپا برای تمام آنان که فوتبال را می‌فهمند و از بازی زیبا و جوامردانه لذت می‌برند، مایه تاسف و تاثر است.

شاید مورینیو اولین و آخرین مربی ننگین تاریخ فوتبال باشد که در یک بازی در این سطح، در زمین خود آب می‌اندازد تا تیم حریف نتواند تاکتیک روی زمین خود را اجرا نماید!
همین مورینیویی که صعود خود را مدیون نیمکت‌های نیوکمپ است!

بازی در شرایطی آغاز شد که مردان بارسا که لباس‌های دوم خود را بر تن کرده بودند و در نیمه اول از چپ به راست توپ می‌زدند، آغازگر مسابقه بودند. بارسا در این دیدار تمامی بازیکنان خود را همراه داشت و به استثنای ژاوی که مدت طولانی است به علت مصدومیت از همراهی بارسا بازمانده است، فرانک ریکارد، در سایر پست‌ها تمامی بازیکنان خود را در اختیار داشت.

بارسا با این ترکیب پا به زمین مسابقه گذاشت:

والدس – پویول – مارکز – اوله گوئر – جیو – ادمیلسون – موتا – دکو – رونالدینیو – اتوو و مسی

از سوی دیگر چلسی با این نفرات به بازی آمده بود:

چک – دل هورنو – ماکلله – کاروالیو – لمپارد – کرسپو – کول – روبن – فریرا – گودیانسن – تری

در آغاز بازی بازیکنان بارسلونا که شاید در تمام دوران بازی خود در چنین زمین اسفباری به میدان نرفته بودند، سعی می‌کردند بازی خود را با شرایط نابه هنجار زمین مسابقه آشنا کنند.

در دقیقه سوم این دیدار مسی شوت آرامی را از پشت محوطه جریمه روانه دروازه چلسی کرد که به راحتی در اختیار چک قرار گرفت.

در دقیقه 15 حمله بارسا از عمق با پاس اتوو برای دکو همراه شد که کمک داور آفساید دکو را اعلام کرد.

در دقیقه 19 بارسا می‌توانست اولین گل بازی را به ثمر برساند. حرکت زیبای مسی از سمت راست و پاس در عرض او برای اتوو به رونالدینیو رسید، ولی به دلیل تعلل بیش از حد رونی این موقعیت از دست رفت و ضربه مجدد اتوو نیز توسط مدافعین چلسی دفع شد.

در این دقایق بارسا سعی می‌کرد با توجه به لغزندگی زمین، بازی را آرام دنبال کند و اسیر تک شیوه چلسی یعنی زیر توپ زدن‌های به قصد پشت دفاع حریف نشود.

در دقیقه 21، کارلس پویول به دلیل تکل خشن روی پای کرسپو اولین کارت زرد دیدار را دریافت کرد.

در دقیقه 24 شوت رونالدینیو توسط مدافعین حریف دفع شد.

در دقیقه 30، بارسا بار دیگر می‌توانست به گل برسد. حرکت مجدد مسی از راست و همکاری اتوو باعث شد رونالدینیو فرصت پیدا کند تا ضربه‌ای زمینی را به سمت دروازه چلسی روانه سازد، اما این ضربه به مقدار کافی به گوشه دروازه زده نشده بود و پیتر چک موفق شد آن را برگرداند.


در این دقایق بارسا مستحق گل زدن بود. با وجود وضعیت بد زمین، بارسا با بازی خوب مسی و دکو بازی تاکتیکی و با برنامه خود را به آرامی اجرا می‌کرد و چلسی نیز به همان شیوه منسوخ خود درست مانند تیم‌های آماتور، از هرجا که توپ را می‌گرفت سعی می‌کرد تا آن را به پشت دفاع بارسلونا ارسال کند، ولی این شیوه بچگانه مورینیو توسط ریکارد به راحتی شناخته شده و مدافعین بارسا به وضوح روی این حرکات تمرین کرده بودند و حتی برای یک بار هم مرتکب اشتباه نشدند.

تا دقیقه 33 بازی، بارسا که بیشتر به نظر می‌رسید در زمین خودی بازی می‌کند، دو سوم مالکیت توپ و میدان را در اختیار داشت. و این نکته به خوبی بیانگر این نکته است که ده نفره شدن چلسی عامل باخت این تیم نبود و تیم مورینیو هرگز یارای مقابله با فوتبال ناب و تاکتیکی مردان ریکارد را نداشت.

در دقیقه 34، موتا از روی ضربه کاشته ارسالی دکو ضربه سری را روانه دروازه چک نمود که مهار این توپ برای دروازبان بلند قامت چلسی کار سختی نبود.

در دقیقه 36، مسی مجددا حرکت زیبای دیگری را از سمت راست زمین آغاز نمود. این بار مسی با روبن درگیر بود. ولی نبرد بهترین بازیکن چلسی با جوان‌ترین بازیکن بارسا مطابق انتظار به سود ستاره آرزژانتینی بارسا پیش رفت و مسی با هوش و تکنیک بسیار بالای خود توانست توپ را از چنگ روبن که سعی می‌کرد آن را به بیرون زمین مشایعت کند، در آورد و بلافاصله با یک ضربه نرم توپ را از برابر تکل روبن عبور دهد. اما دل هورنو که به نظر می‌رسید از تحقیر هم‌تیمی‌اش در برابر مسی بسیار عصبانی شده است، بدون آنکه به توپ کاری داشته باشد، به سمت مسی آمد و به شدت با او برخورد کرد.
پس از این برخورد و مصدومیت جزئی مسی، بازی در حدود یک دقیقه متوقف بود و پس از آن داور مسابقه این بازیکن را با کمترین مجازات ممکن برای این حرکت یعنی کارت قرمز جریمه کرد، تا چلسی مجبور باشد کاری را که یازده نفره قادر به انجام دادن آن نبود، با ده نفر انجام دهد.

در دقیقه 40 این دیدار، جرمی به جای جو کول وارد زمین شد.

در دقایق پایانی نیمه اول، بارسا همچنان به حملات خود می‌افزود. در دقیقه چهارم وقت‌های تلف شده، رافائل مارکز از روی توپ ارسالی از کرنر ضربه‌ای را روانه دروازه چلسی کرد که در بین راه به دستان کاملا باز جرمی برخورد کرد، اما داور مسابقه در عین شگفتی این پنالتی محرض را نادیده گرفت. مسلما واهمه داور از حملات کثیف مورینیو در رسانه‌ها و به زندگی شخصی او - کاری که مورینیو نشان داد از آن ابایی ندارد و به همین شیوه اندرس فیریسک را وادار به بازنشتگی پیش از موعد کرد - در نادیده گرفتن این پنالتی آشکار نقش عمده را داشته است.

بازی در نیمه اول با برتری کامل بارسا و مالکیت 65 درصدی توپ و میدان توسط بارسا به پایان رسید. در شرایطی که کلیه امار بازی، برتری بی‌چون و چرای بارسا در این نیمه را نشان می‌داد.

در آغاز نیمه دوم دروگبا به جای کرسپو به زمین آمد. ناکارامدی دروگبا در طول 45 دقیقه نیمه دوم مجددا حاکی از این بود که تعویض مهاجم چلسی توسط مورینیو بیش از آنکه به پشتوانه تفرکات تاکتیکی باشد، به صورت یک عادت درآمده است.

در دقیقه 47 یک ضربه ایستگاهی برای چلسی بدست آمد که لمپارد توپ را به دیوار دفاعی زرد پوشان بارسا کوبید.

یک دقیقه بعد روبن موفق شد از برابر اوله گوئر فرار نموده و ضربه‌ای را روانه دروازه بارسا کند، ولی این ضربه با اختلاف زیاد از کنار دروازه والدس به بیرون رفت.

در دقیقه 51 مدافع چلسی فریرا شوت از راه دوری را روانه دروازه بارسا کرد که والدس به راحتی ضربه را مهار نمود.

در دقیقه 52 یک موقعیت گل برای بارسا بدست آمد. ضربه مسی این بار در دستان پیتر چک آرام گرفت.

در دقیقه 55 اتوو روی پاس زیبای دکو موقعیت خوبی داشت، ولی ضربه او با دخالت فریرا به کرنر رفت.

در دقیقه 56 موتا یک شوت فوق‌العاده را روانه دروازه چلسی کرد که با کمترین اختلاف ممکن از بالای دروازه و مماس به تور دروازه به بیرون رفت. شاید اگر این ضربه چند سانتی متر پایین‌تر بود، اولین گل بازی برای بارسا بدست می‌رسید.

اما درست در دقایقی که بارسا بازی خود را به حریف دیکته می‌کرد، چلسی طبق معمول اکثر بازیهای خود از موهبت یار دیرینه یعنی خوش شانسی محروم نماند و بر خلاف جریان بازی به گل رسید. در این دقیقه ضربه کاشته ارسالی لمپارد با حرکت ضعیف و بچگانه موتا به کنار زانوی او برخورد کرد و از کنار دستان والدس به درون دروازه بارسا غلتید.

در به ثمر رسیدن این گل هیچ کس جز موتا نقشی نداشت و واقعا عجیب بود که این توپ که می‌توانست به راحتی در آغوش والدس قرار گیرد، با حرکت ناشیانه موتا به یک گل برای چلسی تبدیل شد.

داستان تکراری برد سال گذشته در حال شکل گرفتن بود. موقعیت‌های صرفا مبتنی بر شانس و اشتباهات فردی حریف و گل‌های کاملا بر خلاف جریان بازی.

پس از به ثمر رسیدن این گل، مطابق انتظار همه از تفرکات مورینیو، چلسی ضد فوتبال خود را تکمیل کرد و به دفاع صرف روی آورد تا شاید بتواند گل بادآورده را حفظ کند.

بلافاصله فرانک ریکارد در دقیقه 61 دست به یک تعویض تاکتیکی کرد و در حرکتی شجاعانه، لارسن را جایگزین موتا نمود. با این تغییر بارسا عملا با 4 مهاجم بازی می‌کرد و رونالدینیو کمی به عقب‌تر آمد تا بتواند مهاجمان بارسا را از پشت تغذیه نماید. این تغییر تاکتیکی از تفرکات بی‌نظیر مردی سرچشمه می‌گرفت که روزگاری در زمین مسابقه بزرگترین کارها را انجام داده بود.

فرانک ریکارد با این تغییر بار دیگر نشان داد که آنچه که یک مربی باید داشته باشد، شعور و درک فوتبال است و نه جار و جنجال و قیل و قال در جراید و جنگ روانی!

چند دقیقه بعد بارسا تا آستانه به ثمر رساندن گل تساوی پیش رفت. مسی از سمت راست مدافعین چلسی را جا گذاشت و در نزدیکی خط دروازه تا نزدیک محوطه شش قدم چلسی پیش آمد، اما پاس رو به بیرون او در کمال بدشانسی از برابر تمام بازیکنان بارسا گذشت و ضربه تمام کننده‌ای را به خود ندید!

در دقیقه 67، لارسن موقعیت بسیار خوبی داشت. روی سانتر ارسالی فوق‌العاده رونالدینیو از روی ضربه ایستگاهی، لارسن می‌توانست گل تساوی را به ثمر برساند اما ضربه سر بی‌دقت او از بالای دروازه چک به بیرون رفت.

در دقیقه 68 ضربه مسی مجددا توسط دروازبان حریف مهار شد.

در دقیقه 69، فرانک ریکارد دومین حرکت خود را برای تغییر تاکتیک بازی و هرچه تهاجمی‌تر کردن روند حرکتی بارسا انجام داد. در این دقیقه سیلوینیو به جای جیو به بازی آمد. سیلوینیو‌ای که به مراتب بیشتر از جیو دارای خصوصیات تهاجمی بود و هماهنگی خوبی نیز با رونالدینیو داشت.

در دقیقه 70 یک اتفاق دیگر، دروگبا را در موقعیت خوبی قرار داد، اما والدس با خروج بی‌نظیر خود موفق شد ضربه چیپ دروگبا را با هوشیاری روانه کرنر کند.

در دقیقه 72 بارسا سرانجام به نتیجه رسید. خطای کاروالیو در پشت محوطه جریمه بر روی لارسن، ضربه کاشته خوبی را نصیب بارسا کرد. بهترین بازیکن جهان و بهترین زننده ضربات ایستگاهی پشت توپ ایستاد و یک ضربه استثنایی را روانه دروازه چلسی نمود. اگرچه سایش توپ به سر جان تری موجب شد این گل به نام او ثبت شود، اما در اصل بارسا این گل را مدیون ضربه فوق‌العاده فوق ستاره برزیلی خود، رونالدینیو بود.


درست یک دقیقه بعد بارسا می‌توانست به گل دوم دست یابد. مسی توپ خوبی را دریافت کرد و با یک حرکت مناسب فریرا را از مقابل خود به کنار زد. سپس یکی از ضربات مخصوص خود را که در لالیگا زیاد از او دیده‌ایم، به صورت چیپ کات دار و بسیار فنی روانه دروازه چلسی کرد و در شرایطی که چک تنها می‌توانست نظاره گر ماجرا باشد، توپ با بدشانسی تمام به محل تقاطع دیرک‌های عمودی و افقی دروازه چلسی برخورد کرد و توسط مدافعین این تیم به خارج زمین فرستاده شد، تا بارسا از دست یافتن به گل برتری خود محروم بماند.

یک دقیقه بعد، این لارسن بود که می‌توانست گل دوم را به ثمر برساند. روی پاس توی عمق عالی رونالدینیو، لارسن تقریبا با چک تک به تک شد. ضربه او به بدن چک برخورد کرد و مجددا در برابر او قرار گرفت، اما جان تری به سرعت موفق شد توپ را به کرنر بزند و از باز شدن دروازه خالی چلسی جلوگیری نماید.

در دقیقه 75، سیلوینیو ضربه خوبی را روانه دروازه چلسی کرد که چک درازکش توپ را در آغوش کشید.

در این دقایق بارسا فشار وحشتناکی را به روی دروازه چلسی اعمال می‌کرد و علی رغم ادعای قدرتمند بودن دفاع چلسی، هر دقیقه موقعیت گل مسلمی را به دست می‌آورد، اما بی‌دقتی بازیکنان این تیم مانع از به ثمر رساندن گل برتری می‌شد. چلسی در این دقایق همانند اکثر دقایق قبل حرفی برای گفتن داشت و به زیر توپ زدن‌های مداوم خود ادامه می‌داد.

در دقیقه 76 یک موقعیت عالی دیگر برای بارسا بدست آمد. حرکت زیبای اتوو از سمت چپ و پشت سر گذاشتن دو مدافع حریف او را در موقعیت تک به تک قرار داد. ضربه اتوو پس از برخورد به چک به رونالدینیو رسید و جان تری این بار هم موفق شد دروازه خالی چلسی را از گشوده شدن در برابر ضربه رونالدینیو حفظ کند و توپ را از روی خط دروازه برگرداند.

بارسا همچنان به شدت حملات خود می‌افزود و چلسی بیشتر در لاک دفاعی فرو می‌رفت.

در دقیقه 78، مورینیو، آرین روبن، تنها بازیکنی را که می‌توانست در ان شرایط برای بارسا خطرناک باشد، بیرون کشید و به جای او شون رایت فیلیپس را روانه بازی کرد. با این تغییر خیال بارسا از حمله احتمالی چلسی آسوده شد و با فراغ بال به شدت حملات خود افزود.


در دقیقه 80، اتوو سرانجام کار چلسی را تمام کرد و بارسا را به انچه مستحق آن بود، رساند. حرکت پا به توپ رونی و پاس توی عمق او، لارسن را در منطقه چپ محوطه جریمه چلسی صاحب توپ کرد. لارسن بلافاصله با یک پاس رو به عقب مارکز را که تا آنجا جلو آمده بود، صاحب توپ کرد و این بازیکن راست پا، با پای چپ خود یک سانتر استثنایی را به روی دروازه چک انجام داد. در همین لحظه بود که اتوو با تیزچنگی، خود را به توپ رساند و با یک ضربه سر فوق‌العاده گل برتری بارسا در این دیدار را به ثمر رساند.

پس از به ثمر رسیدن گل برتری، همچنان بارسا مسلط به توپ و میدان بود و چلسی هرگز یارای حمله کردن نداشت.

در دقیقه 85، فرانک ریکارد سومین تعویض خود را هم انجام داد و این بار اینیستا را که توانایی خوبی در حفظ توپ و آرام کردن بازی دارد، به جای دکو به میدان فرستاد.

درست یک دقیقه بعد اینیستا یک کارت زرد دریافت کرد.

در دقایق پایانی بارسا همچنان بازی را در زمین چلسی اداره می‌کرد و اجازه صاحب توپ شدن را به بازیکنان این تیم نمی‌داد.

شیوه بازی بارسا در این دیدار برای خوزه مورینیو یک کلاس اموزشی بود. شاید در کل بازیهای چلسی در یک فصل به اندازه یک بازی بارسا پاس‌های متوالی و سالم و زیبا داده نشود. بلکه شما هر بار بخواهید خبری از چلسی پیدا کنید باید به مصاحبه‌ها و جار و جنجال‌های مورینیو مراجعه کنید، و گرنه چیزی از فوتبال در زمین مسابقه از تیم او نخواهید دید. و این درست عکس ان چیزی است که در تیم فرانک ریکارد جریان دارد.

بازی با همان نتیجه 2-1 به سود بارسا به پایان رسید تا بارسا در حالی که مستحق به ثمر رساندن گلهای بسیاری بود، با فتح لندن به کاتالونیا باز گردد. در شرایطی که از اکنون می‌توان گفت که بارسایی که در زمینی با این وضع رقت بار توانسته است این تعداد موقعیت گل ایجاد کند، می‌تواند در بازی برگشت و در زمینی صاف و هموار و با حمایت هواداران دو اتشه‌اش، تیم مورینیو را به آتش بکشد.

پیروزی بارسا بر چلسی نه تنها برای هواداران بارسا، برای برای تمام کسانی که در جهان عاشق فوتبال زیبا هستند، یک موفقیت و یک جشن بزرگ بود تا ثابت شود که هوچیگری و ضد فوتبال و اعمال زشت و زننده و کثیف هرگز نمی‌تواند جریان زیبای فوتبال نابی چون بازی مردان ریکارد را متوقف نماید.

همراه با تمام عاشقان فوتبال در دنیا، برای فوتبالی که لکه ننگی چون مورینیو را در خود دارد، متاسفیم و مراتب انزجار و تنفر خود را از تفکرات و اعمال زشت او و همدستانش اعلام نموده و آرزو می‌کنیم که روزی اثری از ضد فوتبال و اعمال زشت و غیر انسانی و ناجوانمردانه، و افرادی که برای رسیدن به مقاصد خود از دست زدن به هیچ عملی گریزان نیستند، در صحنه فوتبال روز دنیا نماند!


آمار بازی:


کارت زرد: 2 (بارسا) - 0 (چلسی)
کارت قرمز: 0 (بارسا) - 1 (چلسی)
شوت داخل چهارچوب: 9 (بارسا) - 4 (چلسی)
شوت خارج از چهارچوب: 4 (بارسا) - 4 (چلسی)
خطا: 13 (بارسا) - 23 (چلسی)
کرنر: 8 (بارسا) - 3 (چلسی)
آفساید: 1 (بارسا) - 4 (چلسی)
مالکیت توپ: 33 دقیقه و 44 ثانیه (بارسا) - 17 دقیقه و 52 ثانیه (چلسی)
مالکیت توپ: 66 درصد (بارسا) - 34 درصد (چلسی)
موقعیت صد در صد گل: 10 (بارسا) - 2 (چلسی)


در پایان این دیدار هم، رونالدینیو فوق ستاره بارسلونا از سوی سایت یوفا به عنوان مرد بازی (Man of The Match) انتخاب شد.


و اما نتایج سایر دیدارها:


بایرن مونیخ (آلمان) 1-1 میلان (ایتالیا)
بنفیکا (پرتغال) 1-0 لیورپول (انگلستان)
آیندهوون (هلند) 0-1 المپیک لیون (فرانسه)
رئال مادرید (اسپانیا) 0-1 آرسنال (انگلستان)

آژاکس (هلند) 2-2 اینتر میلان (ایتالیا)
رنجرز (اسکاتلند) 2-2 ویارئال (اسپانیا)
وردر برمن (آلمان) 3-2 یوونتوس (ایتالیا)