منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: مصطفی معدنی ثانی / FCBarcelona.ir

صد سال پیش در چنین روزی (26 مه) بود که بارسا با پیروزی 3-2 مقابل اسپانیول در دیدار پایانی، برای اولین جام اسپانیا را بالای سر برد.

این قهرمانی پایانی خوش برای بارسلونا بود. اما همه چیز می‌توانست رنگ و بوی دیگری داشته باشد.


درست یک سال قبل، خوان گمپر باشگاه را از خطر ورشکستگی و نابودی نجات داد. در ماه مه سال 1910 که بارسلونا قهرمان شد، بیش از 400 نفر عضو و چندین هزار هوادار داشت که در آن زمان رکورد محسوب می‌شد.

اولین سه گانه بارسا

بارسا در آن سال فصلی رویایی را پشت سر گذاشت و توانست برای اولین در نیوکمپ به قهرمانی سه گانه دست پیدا کند. بارسا در دور رفت لیگ اسپانیا با 8 پیروزی قاطع و به ثمر رساندن 46 گل و دریافت تنها 3 گل آن چنان درخشید که تمام حریفان در دور برگشت از انجام بازی مقابل بارسلونا انصراف دادند و بارسا قهرمان شد. این مساله امروز شاید عجیب به نظر برسد، اما در آن زمان کاری رایج بود.

در جامی موسوم به پرینتوس اورینتالس که اولین تورنمت رسمی بین المللی بارسا بود، تیم‌هایی از فرانسه، کاتالونیا و باسک حضور داشتند. بارسا تیم‌های المپیک ستوس و تولوز را شکست داد و به مقام قهرمانی رسید.

شکل جدیدی از ورزش فوتبال

مهم‌ترین موفقیت بارسا در جام اسپانیا بود که امروز به نام جام حذفی یا جام پادشاهی شناخته می‌شود. بارسا در این سال اولین قهرمانی‌اش را در این جام به دست آورد و بعدها قهرمانی در این جام را به عدد 25 رساند. بارسا پیش از این هم در سال‌های 1902 و 1909 تا آستانه کسب این جام پیش رفته بود اما نتوانسته بود قهرمانی را از آن خود کند. تا بالاخره در سال 1910 ابتدا دپورتیوو را با 5 گل در هم کوبید و سپس در حالی که با دو گل از اسپانیول عقب بود در نهایت با پیروزی 3-2 این تیم را شکست داد و به مقام قهرمانی رسید. در این بازی بارسا در پنج دقیقه پایانی به سه گل دست پیدا کرد. اسپانیول زمانی که بازی 2-1 به نفع این تیم بود یک ضربه پنالتی را هم از دست داد.

تیم قهرمان آن سال از این بازیکنان تشکیل شده بود. سولا، بروو، آمه چزوارا، آرسنی کومالا، پریس، گرائو، هورناس، پپه رودریگوئز، کارلس کومالا، پرسیوال ولیس و کارلوس ولیس. در دیدار پایانی کارلوس ولیس، پپه رودریگوئز و کارلس کومالا برای بارسا گلزنی کردند. کارلس کومالا درباره گلی که به ثمر رساند گفته بود: «در موقعیت ضدحمله صاحب توپ شدیم، من توپ را با سر به درون محوطه جریمه فرستادم، برادرم و یکی دیگر از بازیکنان در محوطه جریمه بودند، همه چیز آن قدر سریع اتفاق افتاد که تا به خودمان آمدیم دیدیم 6،7 بازیکن ما درون محوطه هستند و توپ هم درون دروازه قرار گرفته است. بعد از این گل بازی به شدت رو به خشونت گرایید.»

بازیکنان بارسا پیروزی‌شان را با پایکوبی در پارک مادرید جشن گرفتند. آنها 28 مه به بارسلونا بازگشتند و با موج عظیمی از هواداران روبرو شدند. مردم بسیار آن روز به استقبال بازیکنان آمده بودند که بسیاری‌شان هیچ چیز از فوتبال نمی‌دانستند. در بین ازدحام جمعیت اشخاص سرشناسی هم مانند نمایندگان باشگاه و شهردار بارسلونا حضور داشتند. نمایندگات سایر رشته‌های ورزشی باشگاه بارسلونا هم در این استقبال گسترده حاضر بودند. تنها جای مربی خالی بود. در آن زمان بازیکنان خودشان تیم را هدایت می‌کردند و هیچ تیمی مربی نداشت.

چند روز بعد در جلسه باشگاه به ریاست اتو ملین تصمیم گرفته شد، ضیافتی با حضور دویست میهمان در رستوران تراسه برگزار شود.این روز برای تمام حاضرین به یادماندنی بود. خوان گمپر در این جلسه به هر یک از بازیکنان کلاه سنتی قهرمان هدیه داد. برونو هم به نمایندگی از طرف بازیکنان یک عدد میز تحریر نقره‌ای به رئیس باشگاه هدیه کرد و گفت: «این نشانه‌ای از احساسات عمیق بازیکنان بارسا به مردی است که از ارکان اساسی باشگاه بارسلونا است.» در ادامه بازیکنان از نماینده ایالت کاتالان مدال افتخار دریافت کردند. سپس پرده‌ها کنار رفت و کارلس کومارا چندین قطعه آهنگ برای میهمانان حاضر در جلسه استقبال کرد، خواهر کارلس هم با پیانو او را همراهی می‌کرد. دنیای دیگری بود!