منبع : سایت گل
مترجم : آذر فرحی / FCBarcelona.ir

مصدومیتهای اتوئو، مسی و ساویولا، فصل را برای بارسا بسیار سخت کرده است. جبران کردن این محرومیتها، نیازمند تلاشی بسیار سنگین از جانب سایرین، یا یک خرید جدید است.

در ماه آگوست، صحبت در اردوی بارسلونا بر سر ماندن یا رفتن ساویولا بود. به نظر آنها، باشگاه نیازی به یک مهاجم دیگر نداشت. کاتالانها شدیدا به دنبال فروش این آرژانتینی بودند و حتی حاضر بودند به او رضایتنامه بدهند.


در کمتر از سه ماه بعد، اتوئو و مسی مصدوم شدند و زمانی که ساویولا به نظر تنها گزینه ممکن می‌رسید، او نیز دچار آسیب دیدگی شد. اوضاع شکل تهدید آمیزی به خود گرفته است و تنها یک خط باریک به عنوان مهاجمین باقی مانده‌اند.

زمان مصدومیت اتوئو، به درست یا غلط، هیچ کس به فکر خرید یک بازیکن دیگر نبود. حتی زمانی که مسی مصدوم شد نیز، این تصمیم به قوت خود باقی ماند. اما تنها چند ساعت بعد، مشکل ماهیچه‌ای ساویولا بروز پیدا کرد و لحن صحبتها تغییر یافت. "ما نمی‌دانیم" تبدیل شد به "شاید" و بلافاصله پس از آن، لارسن، لوکه و پالاسیو به عنوان سه گزینه بالقوه مطرح شدند.

اما تا ژانویه کار زیادی نمی‌شود انجام داد چون نقل و انتقالات اضطراری برای مصدومیتهای بالای پنج ماه است. تنها فرصت بارسا زمانی بود که اتوئو مصدوم شد اما آنها فکر نمی‌کردند که کار به اینجا برسد. البته آنها در یک مورد گناهکار بودند: تاثیر واقعی این کامرونی در تیم خود را درک نمی‌کردند. در این مورد از خود بپرسید که آیا چلسی در چنین وضعیتی جانشینی برای دروگبا می‌خرید؟ یا حتی رئال برای فن نیستلروی؟ جواب این سئوال، متاسفانه، نشان دهنده تصمیم اشتباه بارساست.

کاتالانها اکنون چهار بازیکن - رونالدینیو، گودجانسن، ژولی و ازکوئرو - برای سه پست دارند و حداقل تا ژانویه باید با این شرایط بسازند. آنها هنوز در صدر لالیگا هستند اما امتیازها آنقدر نزدیک است که چند هفته بد، می‌تواند باعث شود آنها از چهار تیم اصلی خارج شوند. اما مشکل اصلی، جای دیگری است. آنها برای صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان باید هر دو بازی خود را ببرند و هنوز مشخص نیست که با این خط حمله باقی مانده، می‌توانند از پس ودربرمن خطرناک بربیایند یا نه.

چیزی که بسیار تعجب برانگیز است، این است که در این وضعیت، که باشگاه باید صراحتا بگوید: بله، ما بازیکن نیاز داریم، چیکی بگرستاین سر اینکه دکو و اینیستا نیز می‌تواند جلوتر بازی کنند، چانه می‌زند!!! و ظاهرا فراموش می‌کند که مشکل آنها نه کمی، بلکه خیلی جلوتر است. کسی که اینها را می‌شنود، با خود فکر می‌کند که موفقیت به آنها اعتماد بنفس داده است. این موضوع نکات مثبت خاص خود را دارد اما بین اعتماد بنفس و جهل، فرق زیادی وجود دارد! او در ادامه اصرار می‌ورزد که جیووانی دوس سانتوس، جانشین ایده آل برای مسی، نباید به تیم اصلی بیاید و وجود او در تیم ب مهمتر است.

یک مصدومیت دیگر یا یک محرومیت، هیچ گزینه‌ای روی نیمکت برای آنان باقی نمی‌گذارد و انجام دو بازی در هفته غیرممکن می‌شود. حتی اگر آنها در این مورد به شدت خوش شانس باشند، فشار وارده بر بازیکنان از آوریل به بعد به طور کامل مشخض می‌شود. به نظر می‌رسد که رونالدینیو و ژولی باید به طور ثابت بازی کنند و این سئوال پیش می‌آید که آیا بارسا واقعا می‌تواند در چهار رقابت پیش رو یکی از امیدها باقی بماند؟

تنها یک راه پیش رو می‌ماند: جلوگیری از آسیبهای بیشتر و آمدن لارسن در روز 1 ژانویه!

بارسا باید تمام توان خود را روی لیگ قهرمانان بگذارد حتی اگر این موضوع باعث شود در لالیگا امتیاز از دست دهند. بازی قابل لفسکی آنچنان هم راحت نخواهد بود و آمدن وردربرمن به نیوکمپ به شدت سخت‌تر خواهد بود. صعود نکردن جزو اختیارات نیست. بارسا باید صعود کند! پس از آن باید تام توان خود را روی لیگ متمرکز کنند و سعی کند جام باشگاه‌های جهان زیاد باعث خستگیشان نشود. در آن جام باید یم جوانان را به کمک خود بیاورند نه اینکه چند ستاره آینده دار خود را دور از چشم نگه دارند و بخواهند با این روش آنها را برای خود نگه دارند.

در مورد خریدها، پالاسیو و لوکه هر دو بازیکنان خوبی هستند اما حداقل دو ماه زمان برای جا افتادن در تیم نیاز دارند، این خود یعنی از دست دادن زمان. آرژانیتی می‌تواند تا تابستان صبر کند. لارسن و تنها لارسن می‌توند مشکلات آنها را حل کند.

اما قبل از آن، تلاش زیاد و همچنین شانس بسیار لازم است تا چهار بازیکن برای سه پست بتوانند تیم را بدون یک فاجعه به ژانویه برسانند. این یک ماه و نیم، می‌تواند سخت‌ترین تجربه رایکارد پس از چهار ماه اول حضورش در نیوکمپ باشد!