منبع: سایت توتال بارسا
مترجم: شکیبا رهنما / FCBarcelona.ir

سیدو کیتا از آن دسته بازیکن‌هایی بود که احتمالا بیشتر هواداران او را جزئی از ترکیب ایده آل خود نمی‌شماردند. اما به دلایلی، از همین حالا جای خالی او را احساس می‌کنیم. احتمالا این به رفتار او یا تاثیر مثبتش در رختکن بر می‌گردد، اما به فوتبالش هم چندان بی‌ربط نیست.

او همیشه در تیم پرستاره گواردیولا رفتاری مطابق ایده آل داشت و یکی از بازیکنان محبوب این مربی به شمار می‌رفت. هر بار فرصتی برای بازی کردن به او داده می‌شد، او از این فرصت به بهترین نحو استفاده می‌کرد و وقتی در زمین نبود، هم‌تیمی‌هایش را حمایت و تشویق می‌کرد. او هرگز زبان به اعتراض درباره وضعیتش در تیم نگشود. شاید بسیاری این رفتار او را با رضایتش اشتباه بگیرند، اما در اصل این رفتار برخاسته از احترام به سرمربی و هم‌تیمی‌هایش بود.


در طی حضور کیتا در بارسا، به خصوص این فصل، حضورش در زمین به معنی رفع خطر بود. هر بار او به میدان قدم می‌گذاشت، احساس امنیت به هواداران القا میشد و خط میانی به تعادل می‌رسید. خواه در آغاز بازی خواه در دقایق پایانی، ورود کیتا موجب آرام شدن روند بازی بود. کیتا پس از ورودش به زمین بدون معطلی و حاشیه به کارش می‌پرداخت و گاهی ریسک ساپورت کردن سرجیو بوسکتس یا ملحق شدن به خط حمله و تلاش برای گلزنی به خاطر قد بلندش را نیز می‌پذیرفت. او در چندین بازی نقش برگ برنده را ایفا کرد؛ از جمله بازی مقابل بتیس که پای او به گلزنی هم باز شد.

شاید سالی که بارسا او را به عنوان بازیکن به خدمت گرفت، توانایی‌های او در مقابل سایر بازیکنان این تیم به نظر اندک می‌آمد، اما با گذشت زمان با اینکه بازیکن ثابتی نبود، جای خود را در تیم پیدا کرد. کیتا علاوه بر سخت کوشی ارزش‌های گرانبهای دیگری همچون دوندگی بسیار بالا در کنار تواضع و پایبندی به الگوهای تیم اضافه کرد؛ چیزی که در گفته‌های او پیش از ترک تیم کاملا گویاست: «من کاتالان نیستم، اما از دفاع از تیم مفتخرم».

همانگونه که بیشتر بازیکنان در توئیتر گفته‌اند، کیتا در یادها خواهد ماند؛ چیزی که بازیکنان بزرگتر از او که در دو سال گذشته لباس بارسا را پوشیدند، لیاقتش را نداشتند. اگر بازیکنان می‌توانستند با او رو در رو خداحافظی کنند، مسلما از گفته‌های محبت آمیزشان در توئیتر بهتر بود.

با رفتن کیتا، باشگاه در موقعیتی قرار گرفته که نیاز به خرید بازیکنی جدید دارد. طی هفته گذشته، بارها مطبوعات تنها بودن بوسکتس در پست هافبک دفاعی را یادآور شده‌اند، اما اگر بوسکتس مصدوم شود، آیا بازیکن دیگری برای جانشینی کیتا خریداری خواهد شد؟ جاناتان دوس سانتوس گزینه مناسبی به نظر می‌رسد، اما باز هم با از دست دادن کیتا، خیلی چیزها از دست خواهند رفت.

اما از زاویه دیگر، اگر باشگاه در جستجوی جانشینی برای او باشد، چه در بارسا ب چه در اتلتیکو بیلبائو، این نشان از اهمیت اوست. پس با این حساب، تمدید قرارداد او گزینه بهتری نبود؟ آیا ماندن او از خلق مشکلاتی که به سختی در دو هفته حل می‌شوند بهتر نیست؟ آیا جذب کردن بازیکنی که علی رغم توانایی‌های معمولی، برای بیش از چهار سال رفتاری مثال زدنی از خود نشان داد، تا این حد سخت است؟ شاید او با حقوق بیشتر یا جایگاه بالاتر راضی میشد. آیا این تصمیم برای تیم و وضعیت اقتصادی بارسا مفید است؟ اگر اینطور است، چرا باشگاه حاضر به پرداخت 40 میلیون یورو برای بازیکنی مانند خاوی مارتینز است که با وجود مهارتهایش، تضمنی برای توفیق او نیست؟

در حیطه این فروش سوال‌هایی زیادی مطرح می‌شود که خیلی از آن‌ها جوابی ندارند. می‌توان امیدوار بود که این تصمیم تیتو است و برای جای خالی کیتا در زمین و رختکن برنامه بهتری دارد. می‌توان امیدوار بود که این چالش به پیروزی ختم شود.