اقلیما معنوی / FCBarcelona.ir

همه چیز از اونجا شروع شد که ۱۴ مرداد امسال افتاد توی ماه رمضون (یا ماه رمضون افتاد توی مرداد امسال؟) و ما تصمیم کرفتیم که جشن رو تو شهریور برگزار کنیم؛ چون بالاخره تمام مزه جشن به خوراکیاشه.

تجربه سال‌های قبل (چیز کیک‌هایی که به همه نرسید و خوراکی‌های ناشناس) باعث شد که تصمیم بگیرم خوراکی‌های امسال به جز نوشیدنی پای خودم باشه. خلاصه اینکه بعد از تست کردن چندین مورد مختلف٬ براورد کردن زمان و هزینه و زحمتی که می‌برن و البته چشیدن انواع مختلف خوراکی‌ها که چشمتون روز بد نبینه به لرز منجر شد٬ روی ۴ تا خوراکی اصلی فیکس شدیم.



مورد بعدی که باید فیکس می‌شد٬ محل جشن بود؛ آقای مدیر٬ من و آقا محمد به چندین کافی شاپ سر زدیم تا بهترین محل رو با این هزینه‌ها انتخاب کنیم. بعد از انواع scanning به این نتیجه رسیدیم که محل پارسال بهترین جا برای ماست.

این یه نمونه از خوراکی‌ها برای این که دلتون آب شه



میز خوراکی‌ها
و برای بیشتر آب شدن دلتون



The Sandwiches



کاپ کیک‌ها

جشن ساعت ۴ روز ۲۳ شهریور بنا بود برگزار شه؛ من به شخصه با آقای آژانس ساعت یه ربع به ۴ اونجا رسیدم.

این در حالی بود که ۴ تا سینی خوراکی دست من بود و بچه‌ها داشتن تو طبقه پایین کافی شاپ صحبت می‌کردن؛ انقدر هم مشغول بودن که کسی منو ندید که یه کمکی کنه

خلاصه اینکه من به تنهایی وارد کافی شاپ شدم؛ چند دقیقه بیشتر طول نکشید که آقای مدیر اومدن و آقا محمد هم با خودشون آوردن؛ جدود ۱۰ دقیقه داشتیم با آقای کافی شاپ سر نحوه چیدن میز و صندلی صحبت می‌کردیم. (من و آقای مدیر اختلاف نظر داشتیم سر نحوه چینش که آخرش هم آقای مدیر حرف خودشون رو عملی کردن و ما دور از هم نشستیم )

خلاصه بعد از کلی رفتن و اومدن و سکوت‌های طولانی نه چندان راحت٬ جشن رو شروع کردیم. این جا بود که ما فهمیدیم مسئولین برنامه ریزی جشن (آقا کمیل٬ آقا محمدرضا و آقا حسام) برنامه‌ای ندارن! و خب مجبور شدیم با معرفی کردن‌های تکراری جشن رو شروع کنیم.

بعد از معرفی کردن ها٬ دوباره اون سکوت‌های تیکه تیکه نه چندان راحت شروع شدن! -ـ-

در این لحظه آخرین عضو جشن آقا مظاهر هم به ما اضافه شدن و خب ما که همه از معرفی خودمون خسته شده بودیم () لبخند زدیم در حالی که آقا کمیل ما رو به مهمون جدیدمون معرفی کردن. با کلی تعارف ایرانی٬ آخرش بچه‌ها نیم نگاهی به میز خوراکی‌ها داشتن (البته خوراکی‌ها به دلیل جلوی کولر بودن یه کمی از دهن افتاده بودن)‌؛ ولی خب من فکر می‌کنم که از ۱۰ شماره بهم بشه امتیاز ۷ رو داد.

من با چند سوال سعی کردم تا یخ (قندیل!)‌های جشن رو بشکنم! و خب سعی هم کردم که این سوالای یخ شکن٬ مثل سوالای یخ نشکن بقیه بچه‌ها کلیشه‌ای نباشه

برای مثال پرسیدم که به نظرشون اینکه دایره‌ای دور هم می‌نشستیم بهتر بود٬ یا روش آقای مدیر که خب اکثرا رای دادن به روش من (فکر کنم قراره من بلاک شم )



اینجا من داشتم سوال می‌پرسیدم در مورد این پخش و پلا نشستنمون
البته باید بگم که امسال جشن خودمونی‌تر بود؛ بیشتر به خاطر این که تقریبا همه همدیگه رو می‌شناختن؛ ولی خب این سکوت‌های نه چندان راحت بعضی وقتا واقعا زیاد می‌شد!



این نمای کلی از ما در حال گپ و گفت
اینجا بود که آقای کافی شاپ سفارشات بچه‌ها رو گرفتن و از این لحظه به بعد صدای وسایل کافی شاپی بودن که سکوت رو در هم می‌شکستن! بعضی وقتا هم در هم خورد می‌کردن! -___-

پس از لحظاتی گپ و گفت٬ نوشیدنی‌ها هم آماده شدن و اینجا بود که بقیه خوراکی‌ها خورده شدن

بعد از اون نوبت یکی از هیجان‌ترین بخش‌های جشن٬ یعنی کیک جشن٬ بود! آقای کافی شاپ کیک رو آوردن و آقا محمد و آقا حسین شمع‌ها رو روشن کردن که بسی به طول انجامید!



مراسم روشن کردن شمع‌ها توسط آقا محمد که به یکی از زیباترین عکسای جشن تبدیل شد.
تا آقای مدیر و من به سبک همایونی خودمون٬ شمع‌ها رو فوت کرده و کیک رو ببریم. ^_^



فوت همایونی
برخلاف پارسال کیک رو به دست آقای کافی شاپ سپردیم تا مشکلات تکه کردن کیک که پارسال تجربه کردیم رو تجربه نکنیم. انصافا یه دلیلی داره که اونا کافی شاپ دارن و ما نداریم.

دیگه کم کم به آخرای جشن نزدیک می‌شدیم. چند عکس در بیرون کافی شاپ و البته حساب کردن مخارج با آقای کافی شاپ که خیلی خوش به حالشون شده بود () اختتامیه جشن ما بود.

جشن خوبی بود. البته اون سکوت‌های نه چندان راحت که به دلیل برنامه ریزی نکردن دوستان بود٬ به کنار! ان شاء الله سال بعد با برنامه ریزی خودم قراره منفجر بشه جشن.

جای شما خالی!



از راست به چپ:

الیکا چلانگری - مه لقا صدوقی - اقلیما معنوی - سعید ایمنی - کمیل حسین پور - آقا مظاهر - علیرضا صمیمی - حسین محمدی - ابوالفضل اشتری
محمدرضا محمودی - حسام بخشی

برای دیدن بقیه عکس‌ها به گالری سر بزنید.

سال بعد منتظر همتون هستیم.