منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: زینب بیژن زاده / FCBarcelona.ir

هافبک بارسا در مصاحبه با بارسا تی وی احساس خود پس از انجام 199 بازی برای تیم اول و امید و انتظارش را برای به میدان رفتن در بازی بعدی بیان کرد. بوسکتس اظهار داشت: «پویول و ژاوی الگوهای من هستند و من دوست دارم مانند آنها باشم و این می‌تواند به این معنی باشد که من بازیکن مهمی هستم».

بازی بعدی سرجیو بوسکتس، 200 امین حضور رسمی او برای اف سی بارسلونا خواهد بود. او از این امر احساس غرور می‌کند؛ با این حال هنوز هم تشنه فتح عناوین است. او در مصاحبه با بارسا تی وی و fcbarcelona.cat در مورد اهداف حرفه‌ای خود و چگونگی رفتار و منش خود خارج از زمین فوتبال به اظهار نظر پرداخت: «من می‌خواهم به برنده شدن ادامه بدهم؛ این همان چیزی است که بازیکنان فوتبال برای آن زندگی می‌کنند و همیشه در این راه تلاش می‌کنند».


پس از انجام تقریبا 200 بازی برای بارسا، احساس می‌کنی که موفق به کسب احترام از جانب هواداران، مربیان و بطور کلی جهان فوتبال شده ای؟

«من چیزهای زیادی را در 199 باری که برای بارسا به میدان رفته‌ام، بدست آورده‌ام؛ عناوین بسیاری را نیز فتح کرده‌ام... من از بودن در بارسا و تیم ملی احساس غرور می‌کنم. فکر می‌کنم به همین دلیل آنها برایم احترام قائل هستند. از اینکه در اینجا به رسمیت شناخته می‌شوم، خوشحالم. انگار همین دیروز بود که می‌خواستم برای اولین بار برای بارسا به میدان بروم و اکنون در انتظار حضور در 200 امین بازی هستم و امیدوارم این روند همچنان ادامه داشته باشد».

مردم پختگی و شجاعت تو را در عین جوانی برجسته می‌دانند. این ذاتی است یا اکتسابی؟

«فکر می‌کنم این امر بیشتر ذاتی باشد. البته بازی بیشتر به شما اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد و درعین حال تجربه بیشتری نیز کسب می‌کنید، اما بسیاری از ویژگی‌ها از کودکی به همراه شما می‌آیند».

بهترین ستایش و تقدیری که تاکنون دریافت کرده ای؟ و اینکه آیا از انتقادات صدمه می‌بینی؟

«بهترین تقدیر، اعتماد هم‌تیمی‌ها و سرمربی نسبت به من است. فکر می‌کنم این مهم‌ترین مسئله چه در سطح داخلی و چه در سطح خارجی باشد. در مورد انتقاد هم سعی می‌کنم تا آنجایی که می‌توانم از اظهارات مطبوعات و برنامه‌های ورزشی چشم پوشی کنم، اما در کل انتقاد امری خوب و سازنده است».

در نقش یک هافبک دفاعی، با اینکه کارت را به خوبی انجام می‌دهی، هنوز هم مسائلی برای یادگیری وجود دارد؟

«من به چیزهای زیادی برای پیشرفت نیاز دارم. هیچ بازیکنی کامل نیست، من نیز از این قاعده مستثنی نیستم. من بدنبال بهبود قدرت شوت زنی و پاس‌های بلند هستم و البته یادگیری بسیاری از جنبه‌های تاکتیکی که شاید زیاد مورد توجه نباشند، ولی من در اجرای آنها هنوز ضعف دارم».

چه می‌شد اگر آن روز گواردیولا برای اولین بار بوسکتس را در برابر ریسنگ به میدان نمی‌فرستاد؟

«نمی دانم. نمی‌توانم تصور کنم. شاید من هنوز روی نیمکت ذخیره‌ها بودم. شاید زودتر یا دیرتر از این در ترکیب تیم جایی پیدا می‌کردم، شاید هم به باشگاه دیگری رفته بودم... من هرگز در این مورد فکر نمی‌کنم. من از آنچه که اتفاق افتاده است، خوشحالم و از موقعیت کنونی خود راضی هستم».

آن هفته را به خاطر داری؟

«بله، چند روزی بود که با تیم اول تمرین می‌کردم و دو روز پیش از بازی بیمار شده بودم. مثل همیشه به تمرینات آمدم و گفتم که شب خوبی نداشته‌ام. یک روز بعد، آنها از من پرسیدند که آیا می‌توانی بازی کنی؟ و من گفتم که خوب هستم. من کاملا آماده بودم».

استرس داشتی؟

«نه، فکر می‌کنم بیشتر از استرس، از این اتفاق شگفت زده بودم. هم‌تیمی‌های جدید، ورزشگاهی بزرگ... همه چیز برایم تازگی داشت. شاید بیشترین استرس مربوط به این بود که نمی‌دانستم چه اتفاقی قرار است رخ دهد».

همه چیز مطابق انتظارات تو پیش رفت؟

«این همان چیزی بود که انتظارش را داشتم. مهم‌ترین مسئله برای برآورده کردن انتظارات، پیروزی در بازی بود. شخصا فکر می‌کنم عملکردم برای اولین بازی خوب بود، اما کسب نتیجه تساوی و گلی که از روی ریباند ضربه آزاد وارد دروازه شد، شرم آور بود».

بهترین و بدترین خاطره‌ات در نزدیک به 200 بازی با پیراهن بارسا؟

«من قادر به انتخاب نیستم. شما همیشه اولین پیروزی را به خاطر می‌سپارید. پیروزی در برابر اسپورتینگ؛ در آن دیدار من خوب بازی کردم و ما آنها را در هم کوبیدیم. این اولین پیروزی تیم در لالیگا بود و ما شدیدا به این برد احتیاج داشتیم. از آن روز به بعد ما به پیشرفت ادامه دادیم و هرگز از حرکت نایستادیم. بدترین لحظات نیز مربوط به از دست دادن عناوین است. چنین رویدادهایی، بدترین لحظات یک فوتبالیست به شمار می‌آیند چرا که شما تمام طول فصل را برای فتح آنها تلاش می‌کنید و از دست دادن آنها واقعا دشوار است».

تو تمامی عناوینی را که برای یک بازیکن فوتبال وجود دارد، فتح کرده‌ای. اکنون بوسکتس بدنبال چیست؟

«ادامه دادن به پیروزی‌ها. این چیزی است که ما برایش تلاش می‌کنیم و در واقع برای همین زنده‌ایم. یک بازیکن وقتی پیروز می‌شود، احساس متفاوتی دارد. او شادتر است و آرامش بیشتری دارد و این همان چیزی است که من بدنبال آن هستم».

آیا سرجیو بوسکتس سال 2008 با سرجیو بوسکتس سال 2012 متفاوت است؟

«نه، من اینطور فکر نمی‌کنم. شاید خیلی کم، زیرا آنچه من انجام داده‌ام طبیعی به نظر نمی‌رسد، اما من همان شخص هستم. شاید کمی کم حرف‌تر و خجالتی‌تر... زمانی که کودک بودم انتظار چنین چیزی را نداشتم، اما همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد».

دوست داری یک روز کاپیتان بارسا شوی؟

«بله، پویول و ژاوی الگوهای من هستند و دوست دارم مانند آنها باشم. این می‌تواند به این معنی باشد که من مدت زمان زیادی اینجا خواهم ماند و موفق به کسب اعتبار خواهم شد. این بسیار با اهمیت است».