نویسنده: مصطفی معدنی ثانی/ FCBarcelona.ir

چهاردهم آوریل سال 1978 پسری در خانواده متعصب سافورکادا به دنیا آمد که بعدها خودش به مظهر تعصب و عشق و علاقه به میهنش کاتالونیا تبدیل شد. کارلس کوچک درس تعصب و عشق به میهن را از همان کودکی از پدرش آموخت و تا سالهای بعد این عشق و علاقه در او جاویدان ماند تا بازوبند کاپیتانی قوی‌ترین و تاریخی‌ترین تیم ایالت کاتالان سالهای سال بوسه گاه او باشد.

بدن کوچک و ظریف نوزاد خانواده پویول خیلی سریع رشد کرد و قوی شد. شاید خودش از آن زمان می‌دانست که این بدن قرار است معدن ترکش‌های فوتبال باشد. کارلس زودتر از سایر همسالانش راه رفتن را یاد گرفت و پایش را به توپ آشنا کرد. لاپوبلا دسیور اییدا، یکی از شهرهای ایالت کاتالونیا بود که اتفاقا تیم فوتبال هم داشت.


همه چیز جز مدافع!

جوزپ، پدر کارلس بیشتر علاقه داشت تا پسرش سراغ درس برود، اما توپ گرد او را چنان مسحور کرده بود که توانست والدینش را متقاعد کند که موقتا در تیم بازی کند. کارلس ابتدا درون دروازه قرار گرفت و مدتی در این پست حضور داشت، اما مصدومیت شانه او را از عقب‌ترین نقطه زمین فوتبال به جلوترین نقطه برد و در خط حمله قرار داد! پویول که همچنان خانواده‌اش را مانع حضور در مسیر پرافتخار فوتبال می‌دانست در مورد شرایطش در آن زمان می‌گوید: «پدرومادرم هنوز دودل بودند که من فوتبالیست بشوم یا نه. شدیدا من را تشویق به درس خواندن می‌کردند». کارلس اما چنان نگاه‌ها را به خود جلب کرد که پیشنهاد تمدید قرارداد پنج ساله به او داده شد.

ورود به لاماسیا و کشف مرواریدی در خط دفاع

در سال 1995 پویول سرانجام وارد آکادمی فوتبال بارسلونا شد و در پست هافبک دفاعی قرار گرفت و دو سال بعد دفاع راست شد. فان خال هلندی کسی بود که پویول را به تیم اصلی آورد و او در اولین بازی در اکتبر سال 1999 مقابل وایادولید قرار گرفت و پیروزی 2 بر صفر را در نخستین بازی‌اش در کارنامه فوتبالی خود ثبت کرد. این آغاز راه پرافتخار پویول در دنیای فوتبال و کسب افتخارات پرشمار فردی و تیمی بود. در سال 2004 لوئیس انریکه کفش‌هایش را آویخت و بازوبند به کارلس رسید. بازوبندی که پویول همیشه آن را مقدس دانست.

یک خاطره

سرمربی هلندی پویول را همه گونه زیر نظر داشت و این زیرنظر بودن فقط به مسائل فنی و فوتبال ختم نمی‌شد. بعد از یک جلسه تمرین با تیم اصلی فان خال سرمربی وقت تیم به سراغ کارلس می‌رود.

- کارلس تو مشکلی داری؟
- چطور؟
-پول نداری آرایشگاه بروی موهایت را کوتاه کنی؟
- ....(سکوت)

پویول بعدها این داستان را این گونه تعریف کرد: «انتظارش را نداشتم کارش با من این باشد! به احترامش سکوت کردم و چیزی نگفتم، اما موهایم را نیز کوتاه نکردم!»

مرگ پدر هم پویول را درهم نشکست

در سال 2006 کارلس داشت آماده می‌شد مقابل دپورتیوولاکرونیا به میدان برود. چهره رایکارد اما مثل همیشه نبود. کارلس از چشم‌های غمزده رایکارد فهمید اتفاق بدی افتاده است. خبر مرگ پدرش را از سرمربی شنید. جوزپ پویول در یک حادثه کاری در گذشته بود پویول بعدها از این اتفاق و مصدومیتی که در ادامه نصیبش شد به عنوان دوران تاریک فوتبالش نام برد. اما کارلس می‌دانست که حق ندارد عقب بکشد: «رائول مارتینز پزشک تیم ملی به بارسلونا آمد حرفهای او آرامم کرد. فهمیدم حق ندارم مغلوب شوم».

ترکش‌های بیشمار مصدومیت بر بدن اسطوره

در طول نزدیک به هجده سال از زمان حضور در بارسلونا، کمتر عضله و استخوانی بوده که طعم مصدومیت را نچشیده باشد. اما هر مصدومیت نه تنها پویول متعصب را نمی‌ترساند او را مشتاق‌تر می‌کند. هنوز از خاطره‌ها نرفته است زمانی که پس از دوماه مصدومیت در دقایق پایانی بازی مقابل بنفیکا در فصل جاری به میدان آمد. آنچنان عطش داشت که روی ضربه کرنر چندین متر به هوا پرید و هنگام فرود مصدوم شد. آرنج دررفته پویول و چهره دردکشیده او تصویرتمام نمایی بود از معجونی از تعصب، عشق، میهن پرستی و تعهد. پویول بازهم برای بارسلونا مصدوم شده بود.

کاپیتان سورپرایز پزشکان

تعیین زمان دقیق بازگشت بازیکنان مصدوم کارچندان دشواری نیست و کادرهای پزشکی پس از بررسی میزان و شدت مصدومیت زمان نقاهت و ریکاوری را پیش بینی کرده و مشخص می‌کنند یک بازیکن چه مدت بعد به فوتبال برمیگردد. اما شاید کمتر پزشکی وجود داشته باشد که بتواند این کار را درباره پویول انجام دهد. پویول که بیش از 30 نشان عشق به بارسلونا را در بدن خود دیده، بارها بسیار زودتر از پیش بینی کارشناسان خودش را به آمادگی رسانده است. تعصب این موفرفری دوست داشتنی مصدومیت را هم خسته کرده است.

پویول خیلی زود جا می‌افتد

پویول زودتر از چیزی که همگان تصورش را می‌کردند به یک ستون محکم در دفاع بارسلونا تبدیل شد. در سال 2002 جایزه بهترین دفاع راست فوتبال اروپا را دریافت کرد. در سال‌های 2005، 2006 و 2008 نیز عنوان بهترین دفاع وسط اروپا را به خود اختصاص داد تا مشخص شود هواداران چرا به او لقب صخره داده‌اند. در سال 2006 جایزه بهترین مدافع سال را نیز از یوفا دریافت کرد.

خصوصیات فردی

کارلس پویول شهرت و موفقیتش را مدیون جنگندگی و سرسخت بودنش است. پزشک تیم درباره او اظهارنظر جالبی دارد: «پویول در میان بازیکنان بارسلونا از لحاظ بدنی قوی‌ترین بازیکن است و حسگرهای او در کمترین زمان واکنش نشان می‌دهند. او در بین تمام بازیکنان بیشترین قدرت انفجاری را نیز داراست». هواداران در نیوکمپ به او لقب صخره داده‌اند. در آسیای شرقی هواداران به او لقب قلب شیر را داده‌اند و در انگلیس نیز آبی و اناری دوستان به او "سر چارلز" می‌گویند. میگوئل آنخل نادال که زمان کوتاهی با پویول هم بازی بوده درباره او می‌گوید: «کارلس کاملا پخته و باتجربه بازی می‌کند. حس موقعیت‌یابی بسیار بالایی دارد و مهم‌تر از همه این که به پیراهن تیمش افتخار می‌کند». یکی از هم بازی‌هایش هم در مورد او گفت: «حتی وقتی چهار گل عقبیم پویول باز هم می‌گوید می‌توانیم ببریم». اما شاید اظهارنظر پویول درباره خودش از همه جالب‌تر باشد: «من تکنیک روماریو را ندارم، همچنین سرعت مارک اورمارس را، قدرت بدنی پاتریک کلایورت را هم ندارم، اما از همه آنها بیشتر تلاش می‌کنم. من مثل دانش آموزی هستم که باهوش نیست، اما همیشه درس‌هایش را می‌خواند و در امتحان قبول می‌شود».

شیر غرنده، بیرون مستطیل سبز آرام است

پویول در سال 2006 در مصاحبه‌ای گفت: «در خارج از دنیای فوتیال زندگی بسیار آرامی دارم. تا به حال هرگز به کلوپ شبانه نرفته‌ام. اگر قرار باشد بیرون بروم با دوستانم به رستوران می‌روم. کتاب خواندن را دوست دارم». پویول به یوگا و پیلاتس علاقه زیادی دارد و به گفته یکی از دوستانش به شدت شیفته بودا و فرهنگ بودایی است. پویول همچنین به موسیقی علاقه دارد و گروه مرگ ناپلام نام گروه موزیک مورد علاقه‌اش است. کایپتان بارسلونا یک کشتی شخصی هم دارد که نامش کوئکا است. کارلس نامزدی اسپانیایی دارد که با وجود علاقه زیاد هنوز ازدواج نکرده است. در سال 2010 پس از گلی که به والنسیا زد با دستانش قلبی ساخت و گل را به نامزدش تقدیم کرد. همان زمان بود که شایعه شد پویول قصد دارد ازدواج کند. ماجرایی که به سرعت توسط کارلس تکذیب شد.

گل‌های کم اما به یاد ماندنی

پویول در صد بازی ملی که انجام داده سه گل به ثمر رسانده، که یکی از گل‌های او در جایگاه تاثیرگذارترین گل‌های تاریخ تیم ملی اسپانیا در رده دوم قرار می‌گیرد(بعد از گل اینیستا در فینال جام جهانی). در عرصه باشگاهی هم یازده گل برای تیم اصلی بارسلونا زده که گشودن دروازه کاسیاس در ال کلاسیکو گل سرسبد آن است.

ال کلاسیکوی به یاد ماندنی 6-2

نمی شود هوادار بارسا بود و این بازی را در خاطر نداشت. پس از باخت در نیوکمپ، رئال برای انتقام آمده است. گل اول برنابئو را غرق شادی می‌کند، اما این پایان کار نیست و تیری آنری کار را با یک بغل پای ساده به تساوی می‌کشاند و سپس کرنری تیز و ضربه سری محکم. چشمان کاسیاس می‌تواند توپ را تعقیب کند اما دست‌هایش نه. گل پویول روحیه زیادی به تیم می‌دهد و سنگین‌ترین شکست تاریخ رئال مادرید در ال کلاسیکوهای برنابئو رقم می‌خورد. 6 بر2

اسپانیا یک – آلمان صفر

اینجا آفریقای جنوبی است. ورزشگاه دوربان در شهر دوربان. اسپانیا پس از یک شروع ناامید کننده مقابل سوئیس، تمام تیم‌ها را از پیش روبرداشته است تا شاید بتواند پس از چندین و چند سال ناکامی در جام جهانی بالاخره طعم موفقیت را بچشد. ماتادورها تاکنون فینال جام جهانی را تجربه نکرده‌اند. در حالی که تیم‌ها یکی پس از دیگری اسیر تیکی تاکای بارسلونا شده‌اند، ژرمن‌ها انگار سر تسلیم شدن ندارند، نه مقابل تیکی تاکا و نه مقابل داوید ویایی که یک تنه بار خط حمله اسپانیا را به دوش کشیده است. بازی گره خورده است. ضربه کرنری به دست می‌آید، پویول با ضربه سری محکم توپ را به دروازه می‌دوزد، ناخودآگاه همگان یاد گل او در ال کلاسیکو می‌افتند. اسپانیا برای اولین بار به فینال جام جهانی راه پیدا می‌کند. کاسیاس آن روز توپ را با ناامیدی از درون دروازه درآورد و به مرکز زمین شوت کرد، اما حالا با گل پویول بغض می‌کند و اشک شوق می‌ریزد. مشت‌های گره کرده پویول اشک ژرمن‌ها را هم در می‌آورد. اسپانیا قدر گل او را می‌داند. حیف است حماسه کامل نشود، اینیستا هم‌تیمی پویول مهم‌ترین گل زندگی‌اش را در فینال جام جهانی می‌زند. حالا پویول و هم‌تیمی‌هایش قهرمان جهان هستند.

پویول فراتر از یک انسان

درخشش فوق‌العاده بارسلونا در هزاره سوم ادامه دارد. پس از دو قهرمانی یکی با رایکارد و یکی با گواردیولا، تیم دوباره به فینال لیگ قهرمانان رسیده است. کسی البته دوست ندارد یاد کند از سال قبل که اینتر با لطف داوران و مجموعه‌ای از اشتباه‌های خنده دار داوری بارسا را کنار زد و قهرمان اروپا شد. همه می‌خواهند بار دیگر قهرمانی تکرار شود. حریف باز هم منچستریونایتد است. تیمی که دو سال پیش با گلهای مسی و اتوئو سر تسلیم فرود آورد. آتش بازی مسی اجازه نمی‌دهد گل آفساید وین رونی بارسا را از قهرمانی دور کند. سه گل از مثلث آتش بارسلونا یعنی مسی ویا و پدرو کار را برای پیرمرد اسکاتلندی تمام کرده است، اما بازی نه. هنوز تمام نشده است. آبیدال پس از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با سرطان وارد زمین می‌شود. پویول یکی از تکان دهنده‌ترین صحنه‌های تاریخ فوتبال را رقم می‌زند. بازوبند بر بازوی اریک بسته می‌شود. جام بالای سر آبیدال می‌رود، انسانیت معنا می‌شود.