مهدی طاهرخانی / FCBarcelona.ir

چهارشنبه شب گذشته در اسپانیا شاهد یك فوتبال ویژه و یك اتفاق نادر بودیم. مردان همیشه هجومی فرانك ریكارد از سری بازی‌های جام‌حذفی اسپانیا در مرحله نیمه ‌نهایی مقابل پسران مردی قرار گرفتند كه طبق گمانه‌زنی‌ها بیشترین شانس هدایت رئال در فصل بعد را دارد، پس تا به اینجای كار دو عامل مهم نقش بسزایی برای زیباتر شدن بازی وجود دارد: برند شوستر و تیمی كه از شهر مادرید آمده است.
در غیاب رونالدینیو و نیمكت‌نشینی والدز، مردان كاتالان با تركیبی كامل پا به نو‌كمپ گذاشته بودند تا كار را در همان بازی رفت تمام كنند.
اگر از آن حمله اوایل بازی ختافه فاكتور بگیریم، آنان در نیمه نخست به هیچ‌ وجه من ‌الوجوه خطر‌ساز نشدند اما در این سوی میدان یك چهارشنبه سوری واقعی و یك آتش بازی دیدنی به راه افتاده بود.


جای عادل خالی بود تا با آن لحن همیشگی با حرارت بگوید چه می‌كند این لیونل مسی. بله جهان فوتبال 26 سال آبستن ماند تا یكبار دیگر گلی به سبك مارادونا را بزاید. آدم‌های متعددی آمدند و رفتند، گل‌های فوق‌العاده‌ای خلق شد اما آن گلی كه مسی وارد دروازه ختافه كرد، بس بوی دیه‌گو را می‌داد.
از همان میانه میدان و جناح راست هنرنمایی دیه‌گو كوچك آغاز شد. گویی با یك تیم آماتور و كودكان خردسال روبه‌رو می‌شود. موانع یكی پس از دیگری از راه برداشته شدند تا به آخرین سد برسد. مسی بسان دیه‌گو از آخرین مانع كه دروازه‌بان حریف باشد به زیبایی گذشت. حالا همه‌چیز آماده نواختن ضربه آخر بود شاید از منظر مربیان اگر او به اتوئو پاس می‌داد بهتر بود اما حیف بود او باید همان كاری را می‌كرد كه انجام داد.

گل دوم بارسا به قدری زیبا بود كه تا پایان بازی تلویزیون اسپانیا دست از سرش برنداشت. از هر زاویه‌ای آن را به نمایش گذاشتند تا به این شكل هنرنمایی نزدیك‌ترین ورژن به دیه‌گوی كبیر را بارها ببینیم.
فوتبال شاعرانه بارسا تمامی نداشت. ذخیره آنان در نیمه نخست به عدد 3 رسید اما طی دو غافلگیری دو مرتبه دروازه خود را در نیمه دوم باز شده دیدند تا یادشان بیاید حریف چگونه تیمی است.
بعد از دریافت آن دو گل بارسا و ریكارد مجدداً خطر را احساس كردند. آخرین مرتبه‌ای كه طی یك بازی رفت و برگشت در خانه دو گل مفت را خورده بودند، هنوز در ذهن‌شان است. بازی با لیورپول و آن ولخرجی موجب شد تا لیگ قهرمانان اروپا از همراهی زیباترین پسرش محروم باشد.
پس طبق آن درس آنان مجدداً توپخانه خود را راه انداختند تا با اندوخته پنج گل با خیالی آسوده رهسپار مادرید شوند.

با این نتیجه صعود بارسا به فینال تقریباً مسجل شده است اما اتفاق ویژه آن شب همان سوپر گل مسی بود. با‌وجود او و هنر نمایی‌‌های تمام نشدنی ‌اش كمتر كسی متوجه غیبت رونالدینیو شد. بارسا با‌ وجود چنین ستاره‌هایی باز‌ هم می‌تواند در قاره سبز آقایی كند، به شرط آن‌ ‌كه وسوسه دلارهای موراتی و برلوسكونی اجازه بقای چنین مجموعه‌ای را بدهد!