منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: علی رضایی / FCBarcelona.ir

جراردو مارتینو چهارمین آرژانتینی است که نام خود را در لیست مربیان تاریخ باشگاه بارسلونا قرار داده است.

پیش از تاتا، هلنیو هررا (1960-1956)، روکه اولسن (1967-1965) و سزار لوییس منوتی (1984-1983) مربیان آرژانتینی بودند که سکان هدایت بارسا را به دست گرفتند.


هررای نابغه

هلنیو هررا در شهر آندلس متولد شد و در سال 1910 به بوینس آیرس مهاجرت نمود. او مربیگری در تیم‌هایی همچون وایادولید، اتلتیکو مادرید (همراه با کسب 2 قهرمانی لالیگا با این تیم)، مالاگا، دپورتیوو و سویا را نیز تجربه کرده بود. در اواخر فصل 58-1957، او جایگزین دومنیک بالمانیا در تیم بارسلونا شد. هواداران خیلی زود با ویژگی‌های این مربی که به جادوگر شهرت یافته بود، آشنا شدند. هررا با نبوغی مثال زدنی بازیکنان خود را هدایت می‌کرد و در مصاف‌های پیش رو رقیبی نداشت. وی همچنین با دانش فنی بالا در آنالیز حریفان خبره بود و تک تک افراد ترکیب خود را با دقت انتخاب می‌کرد.

در بارسای زمان هررا نامهای بزرگی مانند رامایتس، سوارز و کوبالا حضور داشتند و او توانست افتخارات زیادی از قبیل دو جام صلح (1958-1957 و 1960-1959)، دو قهرمانی لالیگا (1959-1958 و 1960-1959) و یک قهرمانی جام حذفی را با بارسا کسب کند، اگرچه شکست در دور نیمه نهایی جام اروپا هررا را در آستانه برکناری قرار داد. پس از آن وی به اینتر میلان رفت و در آنجا نیز افتخارات زیادی برای اینتر به ارمغان آورد.

در مارس 1980 و پس از پنج سال دوری از فوتبال، او در انتقالی شگفت آور به جای سرمربی بارسا، یواخیم ریفه به تیم بازگشت. تنها 12 بازی تا پایان فصل 80-1979 باقی مانده بود و بارسا در رقابتی سخت قرار داشت، اما هررا قهرمانی در جام یوفا را هدف قرار داد و نهایتاً توانست تا این عنوان را برای بارسا کسب کند.

در ماه نوامبر همان سال او تصمیمی فوری در خصوص لادیسلائو کوبالا اتخاذ کرد و تغییرات بحث برانگیزی در تیم اجرا کرد، بارسا در آستانه قهرمانی در لالیگا قرار داشت اما با ربودن یکی از بازیکنان بارسا به نام گویینی، به بارسا شوک وارد شد و این تیم از فرم ایده آل خود خارج شد. پس از آزادی این بازیکن، هررا توانست بارسا را به قهرمانی در جام حذفی سال 1981 برساند.

دوران سخت برای اولسن

روکه اولسن، دیگر مربی آرژانتینی بارسا در سال 1925 در ساس دلونا متولد شد. او در سال 1965 و پس از تجربه مربیگری در تیمهای کوردوبا، دپورتیوو و رئال زاراگوزا، جانشین ویسنک ساسوت در نیمکت بارسا شد. در آن دوران بارسا درگیر بحرانهای شدید ورزشی بود و دورانی بود زمان جایگزینی بازیکنان بزرگی مانند گایخو، تورس و مولر که در کنار بزرگانی همچون رکساچ و پوژل بازی می‌کردند فرا رسیده بود و اولسن ناچار بود تا به این فضا اعتماد کند. البته هت تریک لوییس پوژل منجر شد تا اولسن تنها قهرمانی خود با آبی اناری‌ها را کسب کند و بارسا جام صلح فصل 66-1965 را در رقابت با تیم سابق این مربی، یعنی زاراگوزا فتح کرد. اولسن فصل بعد را بدون جام به پایان رساند و همین مسئله نیز سبب برکناری وی شد.

منوتی، مربی خوب ولی بد شانس

سزار لوییس منوتی که در سال 1938 در روزاریوی آرژانتین متولد شد، پس از اینکه آرژانتین را قهرمان جام جهانی ۱۹۷۸ کرد به بارسا آمد. او در مارس 1983، به جای اودو لاتک که به دلیل بیماری هپاتیت ستاره تیم، یعنی مارادونا موفق نشده بود نتایج مطلوبی را برای بارسا کسب کند، به بارسا آمد. نخستین بازی منوتی با بازگشت مارادونا همراه شده بود اما او نتوانست مانع حذف تیمش از رقابت‌های جام قهرمانان شود. البته آنها توانستند با قهرمانی لالیگا و دو جام حذفی که در هر دوی آن‌ها رئال مادرید را حذف کردند، کار خود را پایان دهند.

در فصل بعد بارسا با اختلاف یک امتیازی نسبت به بیلبائو، لالیگا را از دست داد. گفتنی است که بارسا در آن فصل با مصدومیت جدی مارادونا و شاستر نیز مواجه شده بود. بارسا در ادامه، در فینال جام حذفی مقابل بیلبائو شکست خورد و تنها جامی که می‌توانست کسب کند، سوپر کاپ بود. در پایان فصل منوتی به کشورش بازگشت، اما با دانش عمیق خود اثرات مثبتی را در بارسا از خود بجای گذاشت و با استفاده از جوانانی مانند روخو و کالدره بارسا را تقویت نمود.