نویسنده: مصطفی معدنی ثانی/ FCBarcelona.ir

بارسلونا برای صعود به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان تیمی "شجاع" را پیش رو دارد که برای عبور از آن نیازی به تدابیر خاص هجومی برای عبور از دیوار اتوبوسی نیست.

رقابت‌های مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا سه شنبه شب آغاز خواهد شد و پرافتخارترین تیم هزاره سوم میلادی در این رقابت‌ها باید اتلتیکومادریدی را از پیش رو بردارد که نشانی از تیم ضعیف سال‌های گذشته ندارد. اتلتیکو مادریدی که امسال در میان شگفتی بالاتر از بارسلونا و رئال مادرید صدرنشین لالیگاست خصوصیات زیادی دارد، اما شاید بارزترین ویژگی این تیم نترس بودن باشد که البته با حضور کسی مانند سیموئنه این خصوصیت به خوبی قابل تفسیر است چرا که سرمربی آرژانتینی این تیم در زمان بازیگری خود نیز بیش از هر چیز به شهامت و جسور بودن معروف بود.


دیدار دو تیم نکات جالب توجهی دارد که در ادامه اشاره‌ای به آن خواهیم داشت.

نگاهی به اتلتیکو مادرید در لالیگا

شاگردان سیموئنه تیمی مستحکم در هر سه خط دفاعی، میانی و هجومی را تشکیل داده‌اند اما چیزی که این فصل بیشترین کمک را به آنها کرده، گمنامی این تیم بوده است. کمتر تیمی است که مقابل بارسلونا و رئال مادرید با اندیشه پیروزی وارد میدان شود و به تاکتیک‌های هجومی دلخوش کند، چرا که دو قطب سرشناس فوتبال اسپانیا خصوصا بارسلونا کاملا شناخته شده‌اند و تمام مربیان و تیم‌ها به قدرت حفظ توپ استثنایی بالای کمربند میانی آبی و اناری‌ها اطمینان دارند و بیهوده خودشان را درگیر مسلط شدن بر بازی نمی‌کنند چرا که می‌دانند این کار عملا سودی ندارد، اما اتلتیکو مادرید این خصوصیت را ندارد و یا حداقل حریفان فکر می‌کنند که ندارد. تیم‌هایی که مقابل تیم دوم شهر مادرید به میدان می‌روند با اندیشه گرفتن یک امتیاز وارد زمین نمی‌شوند، می‌دوند جنگندگی دارند، بعضا صاحب توپ و میدان می‌شوند و موقعیت ایجاد می‌کنند اما اتلتیکوی امسال آن قدر زهردار و خطرناک هست که بتواند در اندک حملاتی که دارد توسط بازیکنانی مانند توران، کاستا، ویا، کوکه و ... صاحب موقعیت شود و حریفان را قربانی کند.

حاصل این سبک بازی کردن اتلتیکو شاید پیروزی‌های پرگل مانند بارسلونا و رئال مادرید نباشد، اما سه امتیازهایی است که که به حساب این تیم واریز می‌شود تا بالاتر از بارسلونا و رئال مادرید در صدر قرار گیرد. شاید از این پس سایر تیم‌ها با شناختی که از اتلتیکو به دست آورده‌اند مقابل این تیم دست به بازی تدافعی بزنند. در این وضعیت مسلما اتلتیکو به مشکل برخواهد خورد، چرا که عبور از سد لایه‌های دفاعی فشرده و اجتماع ده نفری مدافعان در یک سوم میانی گاهی از تیم منسجم بارسلونا نیز برنیامده است، چه برسد به تیمی که در میانه میدان یک سوم کارایی هافبک‌های بارسلونا را ندارد.

شهامت اتلتیکو شمشیر دولبه

بازیکنان اتلتیکو به لطف نتایج خوبی که گرفته‌اند، به لطف کیفیتی که ارائه داده‌اند یا با آنچه سیمئونه در ذهن مردانش القا کرده کاملا بدون ترس بازی می‌کنند (حتی مقابل قدرتمندترین تیمها). این ویژگی هر چند در معدود بازی‌هایی به ضرر این تیم شده (مانند باخت سنگین برابر اوساسونا) اما توانسته در دیدارهای بزرگ برگ برنده این تیم باشد. در سال‌های اخیر تیمی را سراغ نداریم که توانسته باشد برابر بارسلونا با بازی هجومی نتیجه بگیرد (غیر از بایرن مونیخ). چه در رقابت‌های لالیگا و چه در رقابت‌های اروپایی آبی و اناری‌ها معدود شکست‌هایشان را برابر تیم‌هایی واگذار کرده‌اند که به جای اندیشیدن به پی ساختمان بازی خویش در فکر تخریب سنگ بنای بازی بارسا بوده‌اند، اما اتلتیکومادرید در دیدار رفت رقابتهای لالیگا در حالی برابر بارسلونا به تساوی بدون گل دست یافت که فرصت‌های گلزنی زیادی را هم از دست داد، هر چند دروازه‌اش نیز چندین بار تا آستانه فروریختن پیش رفت. این همان ویژگی نترس بودن راه راه پوشان است که در برابر رئال مادرید نیز به کمک این تیم آمد تا در مجموع دو دیدار رفت و برگشت بتواند 4 امتیاز از رقیب همشهری بگیرد.

البته این نترس بودن همیشه برای آنها مفید نبوده و گاه این تیم را به ورطه نابودی نیز کشانده است. اندک احتیاطی که این تیم برابر رئال مادرید داشت ( به واسطه باخت‌های سریالی سال‌های قبل) البته پس از این 4 امتیاز فروریخت و شاگردان سیمئونه با نمایشی غرورآمیز و در شرایطی که بیش از اندازه به پیروزی خود مطمئن بودند در جام حذفی در هر دو بازی رفت و برگشت برابر رئال گلباران شدند و از دور رقابت‌ها کنار رفتند.

در قاموس اتلتیکو مادرید دفاع سنگین معمولا جایی ندارد و شاید از این حیث بتوان آنها را نزدیکترین تیم به بارسلونا دانست. البته این تیم چند باری نیز بهای این سبک بازی کردن خود را نیز پرداخته و پیروزی‌هایش را از دست داده است ( دیدار برگشت لالیگا برابر رئال مادرید) اما به هر حال حاصل این سبک بازی تا اینجای فصل حضور در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان و صدرنشینی لالیگا بوده است. شهامت و جسارت بالای این تیم که حاصل آن عموما دفاع تُنُک و کم تعداد بوده شاید در دیدار برابر بارسلونا بلای جان این تیم شود. برای دانستن این که کدام لبه شمشیر اتلتیکو عمل خواهد کرد باید حداقل تا پایان بازی رفت صبر کرد.

انگیزه اشرافیت طلبی

با در نظر گرفتن تمام عوامل موفقیت از یک محرک دیگر نباید غافل شد و آن چیزی نیست جز انگیزه که در ساق‌های بازیکنان این تیم موج می‌زند. مدتهاست که فوتبال اسپانیا را در اروپا با بارسلونا و رئال مادرید می‌شناسند و این وضعیت شاید برای تیم‌هایی مانند والنسیا، سویا و ... قابل تحمل باشد اما سبک بازی اتلتیکو نشان می‌دهد که به آنها برخورده است. به آنها برخورده که چندین سال پیاپی زیر سایه رئال مادریدی باشند که خودش در اسپانیا برابر بارسلونا غیر از قهرمانی‌های یک در چهار میان حرفی برای گفتن ندارد.

تیم‌های پورتو، زنیت و آستراوین نخستین تیم‌هایی بودند که قربانی این انگیزه بالا شدند. تیم‌هایی که شاید ابتدا خوشحال بودند که سرگروهشان تیمی مانند بایرن مونیخ، بارسلونا، رئال یا چلسی نیست، در برابر تیم دوم شهر مادرید زانو زدند تا این تیم از شش بازی خود با 5 پیروزی و یک تساوی، به عنوان بهترین سرگروه (در کنار رئال مادرید) به مرحله یک هشتم نهایی قدم بگذارد.

قربانی بعدی میلان بود که به خیال خام خود گمان می‌کرد می‌تواند با اندوخته هفت قهرمانی در اروپا و تجربه کهن در این رقابت‌ها حریف انگیزه مادریدی‌ها شود، کار در همان سن سیرو برای شاگردان سیدورف تازه وارد سخت شد تا کسی که بارها به عنوان بازیکن با تیم‌های مختلف قهرمان اروپا شده بود دست خالی بازگردد.

اتلتیکومادرید می‌داند کمتر پیش می‌آید که این چنین فرصت و قدرتی برای تاختن داشته باشند، امثال بایرن مونیخ و منچستر و بارسلونا هرچند هر فصل با تمام وجود به میدان می‌آیند اما در پس زمینه تراوشات ذهنی‌شان این تفکر هست که امسال نشد سال دیگر هست، اما سیمئونه می‌داند این فصل بهترین فرصت برای اوج گرفتن است و شاید سال بعد و سالهای بعدتر دو قطب فوتبال اسپانیا در لالیگا هم اجازه هنرنمایی به او ندهند چه برسد به اروپا. اتلتیکو البته به سد سختی برخورد کرده است. بارسلونا در رقابت‌های اروپایی حداقل در ده سال اخیر بسیار قدرتمند ظاهر شده و با فاکتور گرفتن از فصل پیش، می‌توان گفت از سال 2006 به بعد شایسته‌ترین تیم برای رسیدن به عنوان قهرمانی قلمداد می‌شده است. اتلتیکومادرید نه ذهنیت و نه توان این را دارد که به یکباره مقابل بارسلونا دست از شیوه بازی خود بردارد و شاید به همین دلیل کار این تیم برای گذر از بارسلونا آن هم در مجموع دو بازی سخت باشد. چراکه بارسلونا مقابل تیم‌های هجومی کمتر دچار مشکل شده است. گزاره‌ای که البته با توجه به شکننده بودن دفاع در دو فصل اخیر کمی بتوان در آن تردید کرد.

انتقال خشونت از چمن به نیمکت

در کنار تمام خصوصیت‌های مثبتی که برای تیم اتلتیکو مادرید ذکر شد خشونت ذاتی در سبک بازی تیم و تمایل به حاشیه طلبی یک ویژگی منفی است که در این تیم به چشم می‌خورد و البته باز هم می‌توان گفت حاصل تفکر فردی مانند سیمئونه است که خود در زمان بازیگری‌اش استاد حاشیه‌سازی بوده است. به هر حال بازیکنان این تیم، این پتانسیل را دارند در شرایطی که نتیجه‌ای غیر از آنچه دلخواهشان است، رقم خورده سر هر سوت به شدت به داور اعتراض کنند و جو بازی را متشنج کنند. کمتر داوری است که در چنین وضعیتی تحت تاثیر قرار نگیرد. اگر این اتفاق رخ ندهد و داور بدون توجه به تنش‌ها از کارت‌هایش به درستی استفاده کند می‌توان انتظار داشت که نیمی از بازیکنان اتلتیکو در دیدار رفت با کارت زرد جریمه شوند.

گمنام در اروپا

بر خلاف بارسلونا که می‌تواند با عبور از هموطن خود به هفتمین نیمه نهایی پیاپی برسد، اتلتیکو در اروپا وضعیت مناسبی نداشته و آخرین حضور آنها در جمع هشت تیم برتر به سال 1997 بر می‌گردد. زمانی که همین سیمئونه در تیم حضور داشت اما نتوانست مانع شکست 4-3 برابر آژاکس شود. آخرین حضور آنها در نیمه نهایی نیز به 40 سال پیش باز می‌گردد.

بارسای بیدار شده بعد از ال کلاسیکو

شاگرد درسخوان کلاس فوتبال اروپا که همگان را به گرفتن نمره بیست عادت داده باید انتظارش را هم داشته باشد که پس از هجده گرفتن مورد انتقاد قرار بگیرد. بارسلونا تیمی نبوده که بخواهد با تک ماده زدن و تقلب نمره بگیرد و دیگران را کنار بزند تا سرمربی و بازیکنش پس از قهرمان شدن کل ورزشگاه را بدوند و عقده گشایی کنند. بارسلونا در سال‌های اخیر به جایگاهی رسیده که حضورش در مرحله نیمه نهایی یک چیز عادی به شمار می‌رود و توجه کسی جلب نمی‌شود. با این شرایط مسلما فشار روی تاتا بیشتر از سیمئونه خواهد بود.

پیکار دو تیم شاید اگر قبل از الکلاسیکو برگزار می‌شد، کارشناسان بنگاه شرط‌بندی را وا می‌داشت که دلارهایشان را روی تیم مادریدی سرمایه‌گذاری کنند اما نمایش فوق‌العاده در ال کلاسیکو و کنار زدن رئال مادرید که با بازگشت مسی به روزهای خوبش همراه شده، شرایط متفاوتی را رقم زده و بارسلونا در شرایطی به میدان می‌رود که باز هم چون گذشته می‌توان از فوق ستاره این تیم انتظار داشت که هر نتیجه‌ای را در زمین رقم بزند. امیدواری به همین مساله است که نگرانی هواداران بارسلونا نسبت به خط دفاعی شکننده را کاهش داده است. در غیر این صورت مصدومیت والدس و حضور پینتویی که در این فصل هنوز خوب گرم نشده است، به همراه اشتباه‌های زنجیره وار بازیکنانی مانند ماسکرانو و پیکه می‌تواند در برابر فرصت طلبانی مانند کاستا خطرناک باشد. مسی برای رسیدن به عنوان بهترین گلزن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا فقط 4 گل فاصله دارد تا رائول را پشت سر بگذارد و دیدار رفت در نیوکمپ نمی‌تواند فرصت بدی برای نزدیک شدن به این مساله باشد!

دیدار برگشت در کالدرون مزیت یا...؟

بارسلونا در سال‌های اخیر مانند همین فصل همیشه در گروه خود صدرنشین بوده و در مرحله یک هشتم نهایی دیدار برگشت را در ورزشگاه نیوکمپ به میدان رفته است. اما قرعه در این مرحله از رقابت‌ها بارسا را در دور رفت میزبان کرده است. هر چند به نظر قاطبه کارشناسان میزبانی در دیدار برگشت ارزش بسیاری دارد، اما به نظر می‌رسد با توجه به مدل بازی‌های بارسلونا و همچنان مدلی که حریفان برابر تیم کاتالانی صف ارایی می‌کنند این مساله در مورد بارسا صحیح نباشد. انجام بازی برگشت در خانه از دو جهت برای بارسلونا چندان مناسب نیست. نخست در شرایطی که تیم حریف در بازی دوم نیازی به گل زدن نداشته باشد که در این صورت شاهد سیستم 10-0-0 در تیم حریف خواهیم بود! حتی بارها پیش آمده که تیمی در نیوکمپ نیاز به گل زدن داشته و باز دفاع کرده تا در ضدحمله به آنچه می‌خواهد برسد. مساله دوم جنبه روانی بازیکنان است. در بازی رفت بازیکنان با اندیشه اینکه در دیدار برگشت در ورزشگاه خانگی به میدان می‌روند بازی متفاوتی را به نمایش می‌گذارند و به آب و آتش نمی‌زنند.

انجام بازی رفت در ورزشگاه نیوکمپ این ویژگی را دارد که بارسا می‌داند در بازی برگشت کار سختی دارد و با تمام توان به فکر نتیجه‌گیری است. اتلتیکو مادرید نیز چون هنوز بازی برگشت در راه است و نمی‌داند به چه نتیجه‌ای نیاز دارد احتمالا دفاع صرف نخواهد کرد. مسلما بارسلونا این قدرت را دارد که در زمین هر تیمی صاحب توپ و میدان شود و فرصت گلزنی ایجاد کند پس چه بهتر که انگیزه و عطش بالا در شرایطی در ساق‌های بازیکنان جلوه کند که هر گل ارزش بیشتری دارد.

بارسونا - اتلتیکو در آینه تاریخ

آخرین باری که تیم پایتخت نشین موفق به شکست بارسلونا در نیوکمپ شد، سال 2006 بود که این تیم با گلهای تورس 3 بر یک به برتری رسید. دو تیم هیچگاه در رقابت‌های اروپایی با هم روبرو نشده‌اند و این نخستین تقابل آنها به شمار می‌رود. در فصل جاری بارسلونا و اتلتیکو مادرید سه بار به مصاف هم رفته‌اند که سه تساوی رقم خورده است. دو تساوی اول به لطف گل زده در خانه حریف قهرمانی بارسلونا در سوپرجام را رقم زد و تساوی سوم نیز در دیدار رفت لالیگا در ویسنته کالدرون شکل گرفت.

دیدار رفت تیم‌های بارسلونا و اتلتیکو مادرید ساعت 23:15 سه شنبه در ورزشگاه نیوکمپ برگزار می‌شود. این رقابت به طور زنده از آنتن شبکه ورزش پخش خواهد شد.