منبع: سایت توتال بارسا
گروه مترجمین اخبار / FCBarcelona.ir

مسی در بازی با خرنادا تنها 6.8 کیلومتر دوندگی داشت که همین عملکرد ضعیف در دوندگی، موجب شد تا برخی صحبت‌های زیادی را درباره این موضوع آغاز کنند. این صحبت‌ها، بحث‌های زیادی را درباره کاپیتان تیم ملی آرژانیتن فراهم آورد که در جام جهانی 2014 که تا 60 روز دیگر آغاز خواهد شد، چه عملکردی خواهد داشت.

آنچه لئو مسی برای بارسا انجام داد، غیر قابل توصیف و مقایسه است؛ مسی به قدری در این سالها خوب کار کرده است که برای بارسا یک کاتالیزور قوی محسوب می‌شود و جهان فوتبال، به سمت مسی برانگیخته شده است. اگر برای وی مشکل رشد در دوران کودکی پیش نمی‌آمد، اگر آرژانتین دچار رکود نمی‌شد، مسی هیچگاه به لاماسیا نمی‌رسید و شاید هیچگاه برای بارسا بازی نمی‌کرد. اگر خوان لاکوئوا، شخصاً هزار یورو برای درمان مسی پرداخت نمی‌کرد، در حالی که سایر مدیران سرگرم انجام برخی کارها بیهوده بودند. اگر کارلس رکساچ علاقه شدیدی به جذب شدن مسی به باشگاه پیدا نمی‌کرد، اگر خود لئو، حضور در بارسا را به جای ترک آن و رفتن به آرژانتین برای از بین بردن دلتنگی خانواده انتخاب نمی‌کرد؛ شاید شما هیچکدام از این کلمات را نمی‌خواندید. رونالدینیو دوباره خود را به عنوان یکی از ارکان تیم تبدیل کرد، ولی اشتباه نکنید، مسی چرا به یک قانون برای بارسایی‌ها تثبیت شده است. او بیش از هر چیزی به آبی و اناری رنگ داد. فرن سوراینو، یکی از مدیران اسبق بارسا می‌گوید: «ما ارزش این بازیکن را می‌دانستیم، ما می‌دانستیم که او در زمین چه کارهایی می‌تواند بکند و ما می‌دانستیم که از او هر چه بخواهید، می‌توانی انتظار انجام دادنش را داشته باشید».


بالاتر و فراتر از مسی، شخصیت او است. او مانند هر کس دیگری رویا‌ها و اهداف و هراس‌هایی دارد. او تاکنون خیلی چیز‌ها را به دست آورده است؛ برنده شدن در هر رقابت و مسابقات فوتبالی، طلا المپیک، ثبت رکورد در به دست آوردن توپ طلا، شکستن بی‌حد و حصر رکورد‌ها و تبدیل شدن به بهترین گلزن تاریخ بارسلونا در 26 سالگی. هر چقدر به مسی جایزه بدهند، حق وی در فوتبال ادا نخواهد شد. موفقیت‌هایی که مسی برای بارسا فراهم آورد، به ازای پول بود که باشگاه به او داده و وی حق خود را ادا کرد. لئو مسی آرژانتینی است و روساریو نیز برای او حکم همه چیز را دارد.

پدر مسی، زمانی که وی 12 ساله بود، در وضعیت مالی خوبی قرار نداشت. باشگاه‌های محلی استعداد او را درک نمی‌کردند، بانکها حتی یک مقدار کوچک نیز به مسی و پدرش برای درمان وی پرداخت نکردند و پدر مسی نیز نمی‌توانست هزینه‌های درمان مسی را پرداخت کند. با این وجود، قلب مسی هنوز هم برای آرژانتین می‌تپید و برای پیروزی آرژانتین خوشحال می‌شد. او جانشین به تمام معنا مارادونا بود و حتی مسی بهتر از زمان حضور مارادونا در بارسا نیز کار کرد، اما آرژانتینی‌ها به جای انعکاس صادقانه توانایی‌ها مسی و توصیف توانایی‌ها غیرقابل باور وی، به او پشت کردند. نه تنها عموم مردم به خاطر ضعف مسی، به وی پشت کردند، حتی آنهایی که در فوتبال نیز دستی داشتند به وی پشت کردند و از استعداد وی چشم برداشتند. تاریخ تولد مسی و ریکلمه در یک روز است. در جام جهانی 2006، مسی 19 سال داشت.

سریع به چند سال پیش بر می‌گردیم؛ جایی که آرژانتین باری دیگر برای حضور در جام جهانی می‌جنگید و در آن زمان کوکو باسیل و دیگو مارادونا هدایت سفید و آبی پوشان را بر عهده داشتند. گویلیم بالاگوئه در مقاله‌ای در آن زمان این طور نوشت: «در یک دعوتنامه هدفدار بازیکنان به اردوی تیم ملی آرژانتین، مارادونا نام لیونل مسی را به خاطر اینکه او را باعث عملکرد ضعیف تیم می‌دانست، از فهرست خود خط زد. با این مدل رفتار افرادی که همیشه خود را بر حق می‌دانند، مارادونا تفکر عدم اعتماد به مسی را در ذهن جمع زیادی از هواداران تیم ملی آرژانتین کاشت؛ در ذهن افرادی که فکر می‌کنند کلام مارادونا همیشه صحیح بوده است. مارادونا جملات متعجب کننده‌ای را به مسی نسبت داد. او می‌گفت مسی دچار فقدان شخصیت است؛ او برای مسی شدن بازی می‌کند و انقدر مغرور است که هم‌تیمی‌های خود را فراموش می‌کند». فقدان شخصیت؟ خود خواه؟ متکبر؟!

مسی برای اولین بار در عمرش دچار تنشی عصبی شد؛ تنشی که عامل آن نه اولین حضورش در ترکیب تبم اصلی بود، نه رویارویی با رئال در سانتیاگو برنابئو و نه فینال جام حذفی؛ بلکه زمانی که مارادونا را در برنامه‌ای تلویزیونی ملاقات کرد. با تصور عمق علاقه مسی به مارادونا، می‌توان درک کرد که تا چه حد از کلامی که قهرمانش درباره وی بیان کرده بود متعجب و آزرده خاطر شده است. رسانه‌های آرژانتین او را با القابی مانند "خائن" و "خارجی" خطاب کردند و از شیوه‌ای که مارادونا آن را پی ریزی کرده بود پیروی کردند. هواداران به او بی‌احترامی می‌کردند. مسی از این لحظات به عنوان سخت‌ترین لحظات عمرش یاد می‌کرد. او واقعاً از این موضوع رنج می‌کشید و باعث می‌شد به سختی عصبی شود و هر لحظه انگیزه بیشتری به او می‌داد تا از تیم ملی کناره‌گیری کند. اما به هر حال او نتوانست. زیرا مسی ترسو و بزدل نیست.

صادقانه بگویم، تمامی این گفته‌ها جنون آمیز بود و واقعاً هم بود. یک ملت تمام تلاش خود را می‌کردند که از بازیکنی که در طول چند سال برترین بازیکن خود بود متنفر باشند. برای خیلی‌ها برترین بازیکن جهان دیگر آرژانتینی نبود. اما مسی عاشق آرژانتین بود و هست. او 15 سال در اسپانیا زندگی کرد اما هنوز هم با لهجه مخصوص آرژانتینی صحبت می‌کند. در سنین نوجوانی، علاقه خاصی به رستوران‌های آرژانتینی در شهر بارسلونا و خانه هموطنان خود پیدا کرد. یکی از صمیمی‌ترین دوستان مسی در بارسلونا، خبرنگاری به نام کریستینا کوبرو با یک جمله بسیار معروف شد: «لئو آرژانتینی‌ترین فوتبالیست آرژانتین است».

مسی همواره برای بارسا از جان مایه گذاشته. همان طور که پیش از این نیز پیکه به آن اشاره کرده؛ لئو با وجود مصدومیت مچ پا، بارها و بارها برای تیم به میدان رفته است. پس از مصدومیت سال گذشته مسی برابر پاریس سنت ژرمن، او به همراه یکی از مربیان تیم، به مدت یک هفته روزانه 8 ساعت تمرین کرد تا برای حداکثر 30 دقیقه بازی کردن در بازی برگشت آماده باشد. در تمامی موفقیت‌های اخیر بارسا، نقش پررنگی از مسی دیده می‌شود. لئو در تیم ملی نیز، با وجود عشقش به آرژانتین، همواره متهم به کم کاری شده و در حال حاضر نیز شرایط مشابهی در بارسلونا پیدا کرده. بزرگترین چالش بازیکنان حرفه‌ای پس از مصدومیت، بار روانی است تا جنبه فیزیکی؛ بنابراین، اگر او چه آگاهانه و چه ناخودآگاه با احتیاط بازی می‌کند، همچنان درخشان‌ترین ستاره آسمان فوتبال است و می‌شود به او حق داد. در جام جهانی برزیل، مسی دقیقا در سنی خواهد بود که مارادونا نیز در همان سن قهرمان جهان شد! مسی معتقد است که برزیل 2014، از آن اوست.

مسی حتی نزدیک به ستارگانی که در رقابت‌های بزرگ به خوبی می‌درخشند نبود؛ حتی شبیه آنهایی که به طرزی شگفت انگیز چند شوت از روی خوش شانسی نصیبشان می‌شود! و صد البته در این زمینه بدترین هم نبود. هر گونه کلمه‌ای که از وی توصیفی ضعیف ارائه کند، چرند مطلق است! او تا نتوانسته در این فصل مقابل اتلتیکو گل بزند؟ بازیکن دیگری این کار را کرده. دو بار در 450 دقیقه! آیا او همیشه تنها فردی است که باید عامل صعود و پیروزی بارسا شود؟ مسی توانسته در سال 2014 و پس از رهایی از مصدومیت، 17 گل در لالیگا به ثمر برساند. این آمار بیشتر از هر بازیکنی در 5 لیگ معتبر اروپایی است. این موضوع حتی از سوی تاتا نیز تایید شده است که از مسی خواسته شده بود تا انرژی خود را ذخیره کند تا در مواقعی که می‌تواند بیشتر تاثیر گذار باشد از آن استفاده کند. از او خواسته شده بودکه دوندگی زیادی نداشته باشد و در پرس‌های پایانی دخالت بیشتری داشته باشد. مسی هرگز و هرگز تنبل نبوده و نیست!

این تنها پدیده نبود. وقتی که گواردیولا در سال 2008 هدایت بارسا را در دست گرفت، به طور ویژه‌ای به دنبال دلیلی برای مصدومیت‌های پی در پی مسی می‌گشت. پس از مطالعاتی بروی فیزیک بدنی مسی، این حقیقت آشکار شد که طول عضلات مسی کوتاهتر از حالت عادی است البته از بعد تولید انرژی نیز بی‌نظیر است. این نتایج آنها را به این فکر فرو برد که آنها باید پیش از مصدومیت‌ها به او استراحت دهند. این ماهیچه‌ای که درباره آن شنیده‌ایم، ماهیچه دو سر استخوان ران، همان ماهیچه ایست که عامل تولید شتاب است. گفته می‌شود عضله‌ای که آن را عامل اصلی مصدومیت‌های مسی می‌داند، کادر فنی و گواردیولا را مجاب کرد تا بین بازی‌ها به مسی استراحت بدهند و مانند سایر بازیکنان او را در بازی‌ها تحت فشار نگذارند. هم‌تیمی‌های او نیز این موضوع را می‌دانستند و درک می‌کردند. گواردیولا نیز از او می‌خواست تا در تمرینات از فشار بروی جسم خود بکاهد. همانطور که نقل شده از مسی خواسته شده بود تا در انرژی خود بسیار صرفه جویی کند؛ همانطور که به او نیز کاملاً تاکید شده بود که نهایت تلاش خود را برای ارائه نمایش فوق‌العاده انجام ندهد.

گواردیولا به مسی توضیح داد که او می‌تواند بجای 90 دقیقه، در 20 دقیقه از زمان بازی هم مفید باشد و از او خواست تا بیشتر استراحت کند. اما مسی نمی‌پذیرفت. او قبول نمی‌کرد، زیرا او یک جنگجوی واقعی بود. او نشستن و استراحت کردن را نپذیرفت زیرا اشتیاق فراوانی به پیروزی داشت، زیرا او می‌فهمید که فوتبال چیست و همین سر باز زدن باعث شد تا میلیون‌ها هوادار کاتالان در دهه اخیر به رویای خود برسند. مسی تمام این مصدومیت‌ها را به جان خرید و فشار زیادی را تحمل کرد و همانطور که بزرگان باشگاه به او نصیحت می‌کردند تا او بیشتر استراحت کند، اما او نیز مانند هر ورزشکار بزرگ دیگر نمی‌توانست میل به پیروزی را در خود مخفی کند و برای شکست ناپذیری باشگاه تمام تلاش خود را نکند. مسی عاشق بارسا است.

اگر چه او نیز یک فرد مانند همه ماست. مسی بیشتر از حد تصور برای بارسا و کاتالونیا از خود مایه گذاشته است. من همه حملات توهین آمیز را شنیده‌ام، همه حرفهای کسل کننده و بی‌ربط. بله، مسی برای کاری که می‌کند به خوبی دستمزد دریافت می‌کند، اما باشگاه نیز میلیون‌ها یورویی که قابل شمارش نیست را در این رابطه کسب کرده است. باشگاه همیشه ارزش پول خود را می‌داند. جورج مسی، پدر لیونل مبلغ پیشنهادی روسیه به میزان 32 میلیون یورو در سال را تایید کرده است. فقط به خاطر اینکه آنها پول‌های فراوانی خرج می‌کنند، دلیل موجهی نیست که حقیقت را کنار بگذاریم. حضور در باشگاه یک شغل است و بازیکنان هم مثل همه مردم عادی هستند. چرا گاهی اوقات انسانیت‌ها در این مواقع کنار گذاشته می‌شود؟ آیا به مسی کلماتی نسبت داده نشد که برای جاه طلبی خود تلاش می‌کند؟ برای امیال خود تلاش می‌کند؟ پس آیا میلیون‌ها هوادار که در پس تلاش‌های او و توقعات بی‌پایان خود به آرزوهای بزرگی رسیدند، باز هم به این موارد بی‌اعتنا خواهند بود؟

خانواده مسی به غیر از دلایل قطعی خود روساریو را ترک نمی‌کردند؛ دلایل و شرایطی که تاریخ بارسا از آن سود فراوانی برده است. چه می‌شود اگر مسی از برخی از تعاریف درباره خود ناراحت شود؟ او مسئولیت یک باشگاه و یک کشور را به دوش خود کشیده و هرگز از زیر آن شانه خالی نکرده است، به خصوص درباره تیمی مثل بارسا. مسی برای جنگیدن برای بارسا باز می‌گردد و اگر باشگاه و برخی هواداران بی‌درک با رفتار خود او را آزرده خاطر نکنند او تا سالهای سال برای بارسا خواهد جنگید تا روزی که به همه چیز خود یعنی روساریو بازگردد.

با سپاس از زحمات اعضای گروه، به ویژه آقایان سجاد اسدی و علی شکرانه که در امر ترجمه این خبر همکاری کردند.