منبع: سایت رسمی باشگاه
مترجم: غلامحسین صبوری / FCBarcelona.ir

بن پاگسلی، نویسنده ورزشی و هوادار تیم منچستر سیتی که در شهر بارسلونا زندگی می‌کند، طی مصاحبه‌ای به صحبت درباره تیم محبوبش پرداخت.

بن پاگسلی یکی از دارندگان سابق بلیطهای فصل تیم منچستر سیتی بوده که اکنون در شهر بارسلونا کار و زندگی می‌کند. وی به عنوان یک کارشناس فوتبال در تلوزیون کاتالونیا، آنالیزهای مربوط به لیگ برتر جزیره را در وبلاگ خود قرار داده و همچنین به طور منظم و دائم با سایتهای رسمی هواداری تیمهای منچستر سیتی و بارسلونا همکاری می‌کند. پس به نظر می‌رسد که پاگسلی فرد ایده آلی است تا درباره دیدار سه شنبه شب منچستر سیتی مقابل بارسلونا با او صحبت کنیم. سایت رسمی بارسلونا مصاحبه‌ای را با این ورزش نویس انگلیسی انجام داده که می‌توانید آن را در زیر مشاهده کنید.


اندکی درباره تاریخ باشگاه منچستر سیتی برای ما صحبت کنید...

این باشگاه در سال 1880 و در منطقه آسیاب‌ها، کارخانجات و کانال‌های قدیمی تاسیس شد. کلیسای محلی سنت مارک این باشگاه را برای کارگران یاغی به وجود آورد تا افکار آنها را از انجام کارهای ناهنجار بازداشته و باعث شود تا فساد از بین آنها ریشه کن شود. و اینگونه بود که این باشگاه شکل گرفت. البته از همان اول به این تیم منچستر سیتی گفته نمی‌شد و این اسم بین سالهای 1890 تا 1900 برای این تیم انتخاب شد.

این تیم تاریخچه بسیار بلند بالایی دارد که اغلب مردم آن را فراموش کرده‌اند. در سرتاسر اروپا، مردم فکر می‌کنند که ما یک باشگاه تازه تاسیس و خوش شانس هستیم که فقط و فقط به واسطه دلارهای نفتی شیخ منصور به اینجا رسیده‌ایم. آنها فراموش کرده‌اند که در دهه‌های 60 و 70 ما مدام در لیگ انگلستان قهرمان می‌شدیم و بارها و بارها تیمهای مختلف اروپایی را شکست می‌دادیم. سپس، در دهه 90 بود که ما به دسته‌های پایین‌تر سقوط کردیم...

چگونه این اتفاق رخ داد؟

اگر به سال اول تشکیل لیگ برتر نگاه کنیم، می‌فهمیم که منچستر سیتی تیم کاملاً خوبی در اختیار داشت. ما تحت هدایت پیتر رید پنجم شدیم، اما مدیران وی را اخراج کردند! از آن به بعد بود که روزهای نچندان خوش سیتی آغاز شد. ما طی چهار سال، شش مربی مختلف عوض کردیم و همچنین به مشکلات مالی عدیده‌ای برخورد کردیم. سرمایه‌های مالی باشگاه تمام شده و ما در سال 1996 به دسته دو سقوط کردیم و از آنجا نیز به دسته پایین‌تر!

ما چهار سال از لیگ برتر به دور ماندیم. جان واردل از جیب خودش برای باشگاه خرج کرد و ما را بار دیگر به لیگ برتر رساند. اما ما سال بعد بار دیگر به دسته دوم سقوط کردیم. سپس در سال 2002 کوین کیگان ما را به لیگ برتر رساند و از آن موقع تاکنون نیز در این لیگ بازی می‌کنیم.

چگونه رقابت دو تیم همشهری منچستر یونایتد و منچستر سیتی را با رقبای تیم بارسلونا مقایسه می‌کنید؟

مشخص است که در آنجا بیشتر بحث بر روی مسائل جغرافیایی بوده و مانند اینجا ریشه در مسائل سیاسی ندارد. در طی سالیان متمادی رقابت این دو تیم تغییر کرده و حتی در جنگ جهانی دوم الد ترافورد بمباران شده و منچستر یونایتد مجبور شد تا چند سال بعد بازیهای خود را در "مین رود" ورزشگاه منچستر سیتی برگزار کند. آنها هر دو در یک ورزشگاه بازی می‌کردند و همه چیز بین این دو تیم بسیار دوستانه بود. حتی در سالهای هولیگان در دهه 70 نیز رقابت این دو تیم هیچگاه رقابتهای خشونت آمیز نبود. سپس در دهه 90 منچستر یونایتد تقریباً هر فصل در لیگ برتر قهرمان می‌شد و این مصادف شده بود با افت سیتی. همین موضوع باعث می‌شد که ما نسبت به آنها احساس ضعف کنیم. به همین دلیل بود که هواداران یونایتد به ما لقب "تلخها" را دادند. اساساً رقابت این دو تیم بر سر حسادت بود.

برای چندین سال رقابت این دو تیم مانند رقابت کنونی بارسلونا و اسپانیول بود. شما یک باشگاه فوق‌العاده موفق و جهانی به نام بارسلونا دارید و یک همشهری که تنها برای بقا در لیگ و رسیدن به ثبات مالی می‌جنگد. تیم منچستر سیتی نیز تنها با برگزاری بازیهای مشترک المنافعی در شهر منچستر موفق شدند از این اوضاع خارج شوند. آنها یک ورزشگاه برای خود ساختند و مدتی بعد سیتی آن را تبدیل به زمین فوتبال کرد. آنها هیچگاه نمی‌توانستند به تنهایی اقدام به ساخت یک ورزشگاه کنند. در سال 2008 نیز شیخ منصور به دنبال خرید یک باشگاه بود و دلیل او برای انتخاب سیتی نیز، زیرساخت‌های این باشگاه بود. آنها یک ورزشگاه اختصاصی داشتند.

ظرفیت ورزشگاه جدید چند نفر است؟

در حال حاضر 48000 نفر، اما آنها در حال اضافه کردن یک طبقه به آن هستند که ظرفیت اتحاد را تا 60000 نفر نیز می‌رساند. اما این ورزشگاه در خارج از شهر واقع شده و رفتن به آن برای هواداران بسیار دشوار است. هواداران سیتی نیز تفاوت زیادی با هواداران یونایتد دارند. باشگاه منچستر سیتی به سختی تلاش می‌کند تا بتواند مجوز ورود طرفداران زیر 15 سال به ورزشگاه را بگیرد زیر همین افراد هستند که 30 ساله شده و آنها نیز بچه‌های خود را به ورزشگاه می‌آورند. باشگاه ما تاکید زیادی بر هوادارن جوان دارد.

حالا که منچستر سیتی جان دوباره‌ای گرفته، آیا امکان این وجود دارد که بار دیگر حوادث دهه 90 برای این تیم تکرار شود یا نه؟

با زیر ساختهایی که برای این باشگاه ساخته شده، یک فاجعه مطلق خواهد بود که بار دیگر این تیم به دسته‌های پایین‌تر سقوط کند. بزرگترین دستاورد این تیم در ده سال گذشته قهرمانی در لیگ برتر نیست. بلکه این است که یک دهه پیش ما تنها تیم کوچکی بودیم که در یک استادیوم اجاره‌ای با هواداران کم بازی می‌کردیم، اما اکنون به یکی از ده غول برتر فوتبال جهان تبدیل شده‌ایم. باشگاه اکنون به طور حرفه‌ای اداره شده و از طریق بازاریابی کاملاً جهانی شده است.

اکنون در این باشگاه تاکید بسیاری ساختارهای پایه باشگاه می‌شود. دو ماه پیش ما یک مجموعه 200 میلیون پوندی با زمین‌ها و سالنها ورزشی، خوابگاه و محلی‌هایی برای آموزش افتتاح کردیم. این مجموعه کاملاً فوق‌العاده است و شباهت بسیاری با لاماسیا بارسلونا دارد. ما همچنین تیمهایی در سیدنی و نیویورک تاسیس کردیم. آنها می‌دانند که امکان ندارد که یک تیم بتواند تا ابد فقط بازیکن بخرد. آنها میخ واهند منچستر سیتی مانند بارسلونا شده و بتواند از پنج یا شش بازیکن آکادمی در ترکیبش بهره ببرد. حتی اگر مالکین این باشگاه نیز آن را ترک کنند، سیتی همچنان می‌تواند این روند خوب خودش را حفظ کند. این تنها ابتدای راه است و به زودی مردم سرتاسر جهان چیزهای بسیاری درباره این تیم خواهند شنید.

یک جمله کلیشه‌ای وجود دارد که ساکنین شهر منچستر طرفدار سیتی هستند و هوادارن یونایتد عمدتاً خارج از این شهر هستند. این جمله تا چه حد صحت دارد؟

بیاد دارم که دهه نود به مدرسه می‌رفتم و تعداد کمی طفدار منچستر سیتی در شهر وجود داشت. بچه‌ها بیشتر از یونایتد طرفداری می‌کردند زیر آنها موفق‌تر بودند. آنها می‌گویند که 75 درصد مردم شهر طرفدار منچستر سیتی هستند، اما من فکر نمی‌کنم این موضوع صحت داشته باشد. فکر می‌کنم که هردو طرفدار یکسانی دارند و این تنها هواداران سیتی هستند که اینگونه می‌گویند.

می توانید سه اسطوره باشگاه منچستر سیتی را نام ببرید؟

از نسل قدیم، می‌توانم فرانک سویفت یا برت تراوتمن را نام ببرم، اما فکر می‌کنم که این کولین بل است که در سطح جهانی به عنوان نماد باشگاه منچستر سیتی شناخته می‌شود. هافبکی خلاق در دهه 70 که برای تیم ملی انگلستان بازی می‌کرد، اما به دلیل مصدومیت زانو خیلی زود و در سن 27 سالگی فوتبال را کنار گذاشت.

از بازیکنان دوران من نیز می‌توان به گئورگی کینکلیدز اشاره کنم. او در دهه 90 بازی می‌کرد و قدرت حمل توپ بالایی داشت. ما در آن زمان تیم بسیار ضعیفی داشتند، اما در میانه میدان این مرد حضور داشت که نسخه سطح پایین تری از لیونل مسی بود.

پس از آن نیز نوبت به بازیکنان عصر مدرن می‌رسد. به طور قاطع می‌توان گفت که چهار یا پنج بازیکن از این نسل مانند سیلوا، کمپانی، آگوئرو و یایا توره در بین برترین بازیکنان تاریخ باشگاه قرار دارند.

برگردیم به بازی مقابل بارسلونا، می‌کنید بازی امسال این دو تیم مقابل هم چه تفاوتهایی نسبت به سال قبل دارد؟

در بازی سال قبل، کمپانی نیمه مصدوم بود. آگوئرو نیز به تازگی از بند مصدومیت 2 ماهه رها شده بود و آماده حضور در نیوکمپ نبود. اما امسال هیچ مصدومی نداریم و فقط این توره است که در بازی رفت محروم خواهد بود، اما در بازی برگشت میت واند به میدان برود. فکر می‌کنم که هوادارن بارسا از شرایط فعلی توره نسبت به زمانی که در بارسا حضور داشت، شگفت زده خواهند شد. در بارسا کار او این بود که فضاهای پشت ژاوی و اینیستا را پوشش دهد اما در سیتی او همه کاره است.

پس از اولین بازی سال گذشته بین بارسا و سیتی، پیگرینی به دلیل بیش از اندازه محتاط بودن مورد انتقاد قرار گرفت. آنها در نیمه اول بیش از حد با بارسا مدارا کردند و کاملاً در لاک دفاعی فرو رفتند. اما هر چه بازی به پیش رفت، آنها اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردند و احتمالاً پیگرینی این موضوع را مد نظر قرار خواهد داد. فکر می‌کنم سرعت خط حمله سیتی مشکلات زیادی برای دفاع بارسا ایجاد خواهد کرد. ما موفق شدیم در آلمان 3-2 بایرن مونیخ به علاوه دفاع قدرتمند و نوئر در درون دروازه را شکست دهیم و آگوئرو نیز در آن بازی به راحتی هتریک کرد.

اما فکر نمی‌کنم که سیتی در بازی فرداشب محتاطانه عمل می‌کند، زیرا شما می‌خواهید همواره در بازی برگشت چیزی برای دفاع کردن داشته باشید. در لیگ برتر، پیگری چه در مقابل هال سیتی و چه در مقابل چلسی نمایش هجومی ارائه می‌دهد، اما در لیگ قهرمانان اروپا بیشتر نتیجه گرا عمل می‌کند. مقابل رم، ما در لاک دفاعی فرو رفته و در ضد حملات به نها صدمه زدیم. پیگرینی هیچگاه این کار را در لیگ انجام نمی‌دهد.

پس از کریسمس منچستر سیتی با افت مقطعی رو به رو شد. نظر شما در این رابطه چیست؟

در ماه اکتبر ما 11 پیروزی پیاپی کسب کردیم و بارسا پس از اعلام قرعه اندکی نگران شد. صفحه نخست اسپورت عنوان کرد که این بدترین قرعه ممکن برای آبی و اناریها بود. سپس، مصدومیت‌ها آغاز شد و سه فوروارد ما ژکو، یووتیج و آگوئرو مصدوم شدند و ما جیمز میلنر را می‌دیدیم که علی رغم اینکه پست اصلی او در میانه میدان است، در نوک حمله بازی می‌کند! سپس سیلوا، کمپانی و نصری مصدوم شده و یایا توره نیز به جام ملتهای آفریقا رفت. در همی حال، تیم بارسا در هر بازی به پیروزی می‌رسید و مردم می‌گفتند که ما هیچ شانسی مقابل آنها نداریم. اما این نباید باعث شود که بازیکنان بارسا اعتماد به نفس کاذب داشته باشند. تیم سیتی یک شبه تیم بدی نشد، بلکه آنها از نبود بازیکنان کلیدی خود رنج می‌بردند.

در نهایت، پیش بینی شما از نتیجه چیست؟

اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، بارسا هنوز شانس بیشتری بر روی کاغذ دارد. من برای سه شنبه 1-1 را پیش بینی می‌کنم و اعتقاد دارم که بارسا در مجموع دو دیدار می‌تواند به مرحله بعد صعود کند.