از لس كورتس تا نیوكمپ (1922 - 1957)

استادیوم لس كورتس، افتتاح شده در سال 1922، پایه گذار رشد باشگاه در طی عصر طلایی ما بود. (1919 - 1929) این دوره شگفت انگیز تا دهه بحران 30 ادامه داشت، بعد از آن استادیوم توسط دیكتاتور فاشیست، پریمو د ریورا بسته شد و به عنوان كمپ نظامی در طی جنگ داخلی استفاده شد. با این وجود لس كورتس، همچنان فرصت برای پای گذاشتن به دوره عالی دیگری داشت كه آن پنج جام بارسا بود و دلیل رشد زیاد تعداد اعضا شد (از 20،000 نفر در سال 1944 به 30،000 نفر در سال 1950). سامیتیر در دهه 1920 و كوبالا در دهه 1950 من جمله بازیكنان زیادی بودند كه باعث درخشان شدن استادیومی شدند كه به روشنی تاریخ آبی و اناری ها را رقم زد.

آغاز سال های افتخار - ال كمپ دلز كورتس

از دهه بین 1919 و 1929 به عنوان سال های طلایی برای باشگاه یاد می شود، زمانی كه تیم بازیكنانی مانند سامیتیر، آلكانتارا، زامورا، ساگی، پیرا، سانچو را به رخ كشید، كسانی كه مهارتشان جمعیت را به وجد می آورد و باشگاه در طی آن دوره خاص دشوار، شروع به معرفی خود با حس وطن پرستی كاتالان كرد.
20 می سال 1922 شاهد گشایش زمین جدید لس كورتس بود كه اندكی بعد به عنوان «كلسیای جامع فوتبال» شناخته شد. این یك استادیوم عالی با گنجایش 30،000 نفر بود كه بعدها به میزان دو برابر 60،000 نفر بزرگ شد. در جشن بیست و پنجمین سالگرد تاسیس باشگاه در سال 1924، به گواه پوستر معروف كه توسط هنرمند والنسیایی جوزپ سگرلس، طراحی شد، بارسلونا 12،207 عضو داشت و آینده برای باشگاه روشن به نظر می رسید. پنج سال بعد، در فصل 29-1928، بارسا اولین قهرمانی از قهرمانی های زیادش در لیگ اسپانیا را بدست آورد، اوجی مناسب برای دوره ای كه شاهد فتح كردن جام قهرمانی كاتالان در 24-1923، 25-1924، 26-1925، 27-1926، 28-1927 و جام قهرمانی اسپانیا در 25-1924، 26-1925 و 28-1928 بود. این برد آخر، بعد از تكرار دو بازی با رئال سوسیه داد و نمایشی قهرمانانه از دروازه بان بارسا، فرانز پلاتكو بدست آمد كه بعدا در شعری از رافائل آلبرتی از او تجلیل شد.

دوران سخت

در اواسط دهه باشكوه 1920، بارسا از پیشروی نبردهای غیر ورزشی رنج برد كه باعث به یاد ماندن این اتفاقات در این دهه شدند. در 14 ژوئن 1925، در زمان دیكتاتوری پریمو د ریورا، جمعیت در یك بازی به تبعیت از ارفئو كاتالان، سرود ملی اسپانیا را هو كردند و برای تلافی، دولت زمین را برای شش ماه بست كه بعدا به سه ماه كاهش یافت و گامپر را مجبور به ترك كردن ریاست باشگاه كرد. پنج سال بعد، در 30 جولای 1930، موسس باشگاه فوت كرد. با اینكه آن ها بازیكنانی داشتند كه برابر ونتولرا، رایچ یا اسكولا بایستند اما باشگاه حالا وارد دوره ای از تنزل شده بود. دوره ای كه نبرد سیاسی بر ورزش در جامعه سایه افكند. بارسا با بحران از سه جهت روبرو شده بود: اقتصادی، اجتماعی با كاهش تعداد اعضا به صورت مداوم و ورزشی كه گرچه تیم جام قهرمانی كاتالان را در فصل های 30-1929، 31-1930، 32-1931، 35-1934، 36-1935 و 38-1937 برد اما موفقیت در سطح اسپانیا از آن ها گریزان بود.

تاثیرات جنگ داخلی

یك ماه بعد جنگ داخلی آغاز شد، رئیس بارسا، جوزپ سونول، توسط سربازان فرانكو نزدیك به گوادالاجارا به قتل رسید. خوشبختانه، تیم در تور مكزیك و آمریكا حضور داشت كه گرچه حفظ مالی باشگاه را قطعی كرد، به علاوه باعث شد نیمی از تیم خواستار انتقال به مكزیك و فرانسه شوند. در 16 مارس 1938، فاشیست ها بمبی بر مقر باشگاه انداختند که باعث خسارت جدی شد. چند ماه بعد، بارسلونا تحت مالكیت فاشیستی قرار گرفت و به عنوان نماد وطن پرستی كاتالان، باشگاه حالا به تنها 3486 نفر كاهش یافت و با تعدادی مشكل جدی روبرو می شد. در مارس 1940، همدست نزدیك رژیم فرانكو، انریك پینیرو ماركز د لامسا د استا به عنوان ریاست باشگاه دست یافت. در همین زمان، نام باشگاه از تلفظ انگلیسی اصلی اش Futbol Club Barcelona به گرایش اسپانیایی بیشتر Club de Fútbol Barcelona تغییر یافت (تغییری كه در نهایت در سال 1973 از بین رفت) و چهار خط قرمز در پرچم كاتالان بر روكش بازوها، به دو كاهش یافت، پرچم اصلی تا سال 1949 به جای خود بازنگشت.

از سقوط نزدیك تا كوپا لاتینا (1949)

در طی دهه 40، باشگاه به تدریج از بحرانی كه نزدیك بود باعث سقوط آنها در سال 1942 شود، رهایی یافت، با این وجود آنها جام حذفی اسپانیا را در همان فصل بدست آوردند. در طی فصل بعد، بازی رسوا کننده برابر مادرید باعث شد که بازیكنان توسط داور و پلیس و پینیرو، طرفدار فاشیست تهدید شوند اما حقیقتا از رفتاری كه با تیمش می شد، بیزار بود و از ریاست باشگاه استعفا داد. با فتح لیگ اسپانیا در فصل های 45-1944، 48-1947 و 49-1948 در كنار كوپا لاتینا در سال 1949، باشگاه در نهایت به نظر می رسید كه به خود آمده و مشكلات چند ساله گذشته را پشت سر گذاشته است. بارسا پنجاهمین سالگرد تاسیسش را در سال 1949 با بالارفتن تعداد اعضا به 24،893 و به رخ كشیدن مجموعی از 21 جام قهرمانی كاتالان، 9 جام حذفی و 4 قهرمانی در لیگ اسپانیا جشن گرفت.

كوبالا و پنج جام

با ورود لادیسلاو كوبالا در ژوئن 1950، خیلی زود برهمگان روشن شد كه بارسا بیش از اندازه برای زمین لس كورتس بزرگ می شود. بین 1951 و 1953، بارسا همه قهرمانی های ممكن را بدست آورد - لیگ اسپانیا در فصل های 52-1951 و 53-1952، جام حذفی اسپانیا در سال های 1951، 52 و 53. در طی فصل 52-1951، تیم پنج جام را با خط حمله مشهورشان متشكل از باسورا، سزار، كوبالا و مورنوو مانچون برد: لیگ اسپانیا، جام حذفی، جام لاتین و جام های اوا دوارته و مارتین روسی.