همه پیام‌ها (henry-xavi)|
|
پاسخ به: رقابت آقایون و خانوم ها ... | ||
  نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو 
|
39
|
||
|
۲۹ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: بحث و تبادل نظر در مورد مسائل روز دین | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
شرح حال زندگی و پایه گذار مسلک وهابیت3 توحیدی که شیخ محمد و پیروانش مردم را به آن دعوت می کردندو هر کس نمی پذیرفت جان و مالش را مباح می شمردند،این بود که به پیروی از ظاهر آیات و احادیث برای ذات باری تعالی اثبات جهت می کردند و او را دارای اعضا و جوارح می دانستند! ابن تیمیه همانطور که از کتاب الرد علی الاخنائی او بر می آید،احادیث مربوط به زیارت پیامبر(ص) معجول دانسته و گفته است:اگر کسی معتقد باشد که وجود آن حضرت بعد از وفات مانند وجود او در زمان حیات است،غلط بزرگی مرتکب شده است! و نظیر این سخن را شیخ محمد و پیروان او شدیدتر،گفته اند. عقاید و گفته های باطل وهابیان باعث شده است افرادی که اسلام را از دیدگاه آنان مطالعه کرده اند،بگویند اسلام دین خشک و جامدی است که به درد همه زمانها نمی خورد! لوتروپ ستوراد گوید:وهابیون در تعصب به راه افراط رفته اند و در اثر این امور،گروهی نکته گیر برخاسته،همان شعار وهابیون را ندا داده اند که:حقیقت و طبیعت اسلام با مقتضیات زمانها جور نیست و با احوال ترقی و تبدیل جامعه تطبیق نمی کند و با تغییر زمان نمی سازد(۱) التماس دعا یاعلی منبع:کتاب آئین وهابیت نوشته آیت الله سبحانی -------------------------------------------------------------------------------- ۱-حاضر العالم الاسلامی،ج۱،ص۲۶۴ |
||
|
۲۸ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: یه پرسپولیس، یه ایران! | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
فقط خدا کنه کریم برگرده اگه کریم باشه اوضاع بهتر میشه |
||
|
۲۸ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
السلام علیک یا علی بن الحسین(ع) خطبه امام سجاد(ع) در کوفه خطبه امام علی بن الحسین(ع): امام سجاد به مرد اشاره کرد که خاموش شوند. مردم ساکت شدند و آن حضرت ایستاد و حمد و ثنای الهی را بجا آورد و رسول خدا(ص) را نام برد و بر او درود فرستاد و فرمود: ای مردم!هر که مرا می شناسد، می داند که من کیستم و هر کس مرا نمی شناسد خود را به او معرفی می نمایم:من علی بن الحسین بن علی بن ابی طالبم. من فرزند آن کسی هستم که حرمت او را شکستند و نعمت حیات او را گرفتند و اموال او را به غارت و یغما بردند و اهل بیتش را اسیر کردند. من پسر آن کسی هستم که او را کنار شط فرات بی آنکه از او خونی طلب داشته باشند،به قتل رساندند. من فرزند کسی هستم که با زجر و زحمت کشته شد و همین افتخار برای ما کافی است. ای مردم!شما را به خدا سوگند،آیا می دانید که شما برای پدر من نامه ها نوشتید و چون به سوی شما آمد،با او خدعه و مکر نمودید و آنگاه او را کشتید؟مردم!هلاکت بر شما باد با این ذخیره ای که در عالم آخرت برای خود فرستادید و چه فکر و اندیشه زشت و نا پسندی دارید!شما با کدام چشم به چهره رسول خدا(ص) می نگرید،هنگامی که به شما بگوید:فرزندان مرا کشتید و هتک حرمت من نمودید و شما از امت من نیستید. راوی می گوید در این موقع از هر طرف صدای گریه بلند شد و بعضی به بعضی دیگر می گفتند:هلاک شدید در حالی که ندانستید. حضرت سجاد(ع) فرمود:مشمول رحمت خدا باد کسی که نصیحت مرا بپذیرد و وصیت مرا در راه رسول خدا و اهل بیتش حفظ کند.چون پیروی و اقتدای به ما اقتداء به رسول خداست.مردم یکصدا گفتند:ای پسر پیغمبر!ما همه گوش به فرمان تو ومطیع تو و نگاه دارنده عهد و پیمان تو هستیم و هرگز از تو روی باز نمی گردانیم و به هر چه امر کنی اطاعت می کنیم و می جنگیم با هرکه با تو بجنگد،و مسالمت می کنیم با هر که با تو مسالمت کند.تا از یزید خونخواهی کنیم و از کسانی که به تو ظلم کردند و ستم نمودند بیزاری جوییم. فرمود:هیهات!هیهات!ای غدار های حیله باز که جز خدعه و مکر خصلتی در شما نیست!آیا می خواهید آنچه را که با پدران من نمودید با من نیز روا دارید؟به خدا قسم چنین امری ممکن نیست،زیرا هنوز جراحاتی را که از اهل بیت پدرم بر دل من وارد آمده است بهبود نیافته و مصیبت جدم رسول خدا(ص) و پدرم و برادرانم فراموش نشده و تلخی آن از کام من برنخاسته است و سینه و گلویم را تنگ فشرده است و غصه های آن در سینه ی من جریان دارد.من از شما می خواهم نه من را یاری کنید و نه با ما بجنگید.پس از آن این اشعار را انشاء فرمود: اگر حسین(ع) کشته شد عجبی نیست،پدرش علی بن ابی طالب که از حسین(ع) بهتر و بزرگوارتر بود،نیز کشته شد.پس شما ای اهل کوفه!از مصیبت هایی که به حسین(ع) رسید،خوشحال نباشید.مصیبت او از همه مصائب بزرگتر بود.آن حسینی که در کنار رود فرات کشته شد.جانم فدای او باد!یقینا کیفر کشندگان او آتش جهنم می باشد. زین العابدین(ع) پس از خواندن اشعار بالا،این شعر ار نیز قرائت کرد: ما از شما راضی شدیم.سر به سر،که نه با ما باشید و نه علیه ما.نه روزی به نفع ما و روز دیگر بر ضد و ضرر ما.(یعنی نه ما را یاری کنید و نه ما را به قتل برسانید) التماس دعا یاعلی |
||
|
۲۷ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
لاحول و لاقوة الا بالله العلی العظیم صلی الله علیک یا مظلوم یا اباعبدالله لا یوم کیومک یا اباعبدالله ادامه معرفی شهدای کربلا از کتاب انصار العین فی ابصار الحسین ۷۱-مسلم بن عقیل: پدرش عقیل(برادر علی علیه السلام) و مادرش علیٌه است. پسر عموی امام حسین(ع) و نماینده او به کوفه برای بررسی اوضاع و بیعت گرفتن از مردم. در ابتدای ورود به شعر کوفه،حدود ۱۸۰۰۰ تن با او بیعت کردند. با ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه و تهدید نمودن بزرگان و اشراف،مردم از گرداگرد مسلم متفرق شدند. شب،میهمان طوعه بود ولی فردایش که منزل را در محاصره ماموران یافت،خارج گردید و پس از ساعاتی جنگ دلاورانه،دستگیر و او را به دارالاماره آوردند. مسلم بن عقیل را در روز ۹ ذی الحجه به شهادت رسانده و بدن مطهر او را از بالای دارالاماره به زیر افکندند. محل دفن مسلم در کنار مسجد کوفه است. سن او ۳۴ سال است ۷۲-عبدالرحمن بن عبد ربه: او از اصحاب رسول خدا(ص) و از کسانی بود که به حادثه غدیر خم گواهی داد و گفت از رسول خدا شنیدم که فرمود:آگاه باشید همانا خدای عزوجل ولی من است و من ولی مومنین،پس هرکس من مولای او هستم علی مولای اوست. او همراه امام حسین(ع) از مکه به کربلا آمد و در حمله در روز عاشورا به شهادت رسید. ۷۳-عمرو بن قرظه: او قبل از شروع جنگ در کربلا،به امام حسین(ع) پیوست. در روز عاشورا به میدان رفت و جنگید ولی به سوی امام حسین(ع) برگشت تا آن حضرت را از دشمن محافظت کند او خود را سپر حضرت کرده و تیرها به صورت و سینه اش برخورد کرد تا آسیبی به امام حسین(ع) نرسد در حالی که بدنش پر از جراحت شده بود رو به حضرت کرد و گفت یابن رسول الله؟آیا به عهد خود وفا کردم؟حضرت فرمود:در بهشت جلوی من خواهی بود و سلام مرا به رسول خدا برسان در همین لحظه عمرو به زمین افتاد و به شهادت رسید. ۷۴-الحجاج بن مسروق: وی از کوفه خود را به امام حسین(ع) رساند و همراه امام به کربلا آمد و موذن سید الشهداء بود. در روز عاشورا به میدان رفت و در حالیکه غرق در خون بود بر حضرت فرمود من هم پشت سر تو به ملاقات پدرم نایل خواهم شد،سپس حجاج دوباره به میدان رفت و جنگید تا شهید شد. ۷۵-نافع بن هلال: او مردی بزرگوار و نویسنده حدیث و از یاران علی(ع) بود. او در روز عاشورا نامش را بر روی تیر های مسمومش نوشته و به سوی دشمن پرتاب نمود وقتی تیرهایش تمام شد با شمشیر به دشمن حمله کرد و دشمن اطراف نافع را گرفته و او را اسیر کردند و به نزد ابن سعد آوردند،پس شمر او را به شهادت رساند. ۷۶-مجمع بن عبدالله: ۷۷-عائذ بن مجمع: پدر مجمع از اصحاب رسول خدا(ص) بوده است.مجمع و پسرش عائذ همراه با تعدادی از کوفه خارج و به امام حسین(ع) پیوستند. امام حسین(ع) از آنها در باره ی مردم کوفه پرسیده،آنها گفتند:بزرگان کوفه رشوه های کلانی گرفته و دوستار حکومت شده اند. اما بقیه مردم دلهایشان به شما گرایش دارد،ولی فردا شمشیر هایشان بر علیه شما خواهد بود. این پدر و پسر در روز عاشورا با هم به شهادت رسیدند. ۷۸-جناده بن حارث: ۷۹-واضح: جناده با مسلم بن عقیل در شهر کوفه بیعت کرد ولی چون عهد شکنی مردم را دید همراه با غلام پدرش واضح ترکی و جماعتی دیگر به سوی حسین(ع) حرکت کردند هنگامی که واضح هنگام جنگ با دشمن به زمین افتاد حسین(ع) به سوی او شتافت و صورت به صورت او گذاشت.واضح در حالی که به این رفتار امام مباهات می کرد به شهادت رسید. ۸۰-هانی بن عروه: وی و پدرش از خواص یاران علی(ع) به شمار می رفتند. منزل هانی در کوفه مخفی گاه مسلم بن عقیل گشته بود. به دستور عبیدالله او را به بازار برده و در مقابل چشم مردم گردن زدند. ۸۱-سیف بن الحارث: ۸۲-مالک بن عبدالله: ۸۳-شبیب: سیف و مالک پسر عموی یکدیگر بودند و به همراه غلامشان شبیب به سپاه حسین(ع) پیوستند. در روز عاشورا آن دو در حالی که می گریسند به خدمت حضرت رسیدند. امام فرمود:چرا گریه می کنید؟آن دو گفتند:فدایت شوم برای خودمان گریه نمی کنیم ولی برای شما گریه می کنیم که در محاصره دشمن قرار گرفته اید و ما بیش از جانمان چیزی نداریم تا با آن از تو حمایت کنیم.حضرت به آنها فرمود:خداوند از بابت علاقه و همدردیتان با من به شما پاداش دهد. آن دو در حالی که یکدیگر را حمایت می کردندبه جنگ دشمن رفته و به شهادت رسیدند.غلامشان شبیب در حمله اول روز عاشورا به شهادت رسید. ۸۴-عبد الرحمن الادحبی: او مردی بزرگوار و شجاع بود. حسین(ع) او را با مسلم بن عقیل به کوفه فرستاد ولی دوباره به خدمت آن حضرت بازگشت و تا کربلا همراه سپاه ایشان بود. وی در روز عاشورا وقتی وضع را سخت دید اجازه میدان گرفت و جنگید تا به شهادت رسید. ۸۵-حنظله بن اسعد: او از شخصیت های شیعه و شجاع و قاری قرآن بود. به لشگر ابن سعد گفت:ای مردم دست به قتل حسین(ع) نزنید که مستحق عذاب الهی خواهید شد. وی در روز عاشورا به دشمن حمله کرد و پس از مبارزه به درجه شهادت رسید. ۸۶-شوذب بن عبدالله: او از بزرگان شیعه و حافظ و حامل حدیث از علی(ع) بود. از او سوال کردند که چه خواهی کرد؟گفت:در کنار پسر دختر رسول خدا می جنگم تا کشته شوم. وی در روز عاشورا به میدان جنگ رفته و به شهادت رسید. ۸۷-عابس بن ابی شبیب: او از قبیله بنی شاکر و از رجال برجسته شیعه و سخنوری توانا بود. در روز عاشورا از هر طرف به سوی او سنگ پرتاب کردند و او نیز سپر و نیزه را کنار گذاشت و با شمشیر به جنگ دشمن رفت او را محاصره کردند و به شهادت رساندند. ۸۸-بریر بن حضیر: از اصحاب علی(ع) و از اشراف کوفه به شمار می رفت. در روز عاشورا با دشمن چنین سخن می گفت:این آب فرات است و حیوانات صحرا از آن استفاده می کنند ولی پسر رسول خدا از آن محروم باشد.آیا پاداش خدمات محمد(ص) این است؟ در روز عاشورا با دشمن به کارزار پرداخت تا به شهادت رسید. ۸۹-ابوثمامه عمر و الصائدی: از اصحاب علی(ع) و در جنگها در رکاب آن حضرت بود. وی در روز عاشورا نزد حضرت آمده و گفت:دوست دارم در حالی با خدا ملاقات کنم که نماز ظهر امروز را که وقتش نزدیک شده خوانده باشم،حسین در جوابش فرمود:نماز را به یاد آوری خدا تو را از نماز گزاران قرار دهد و بعد از خواندن نماز،به شهادت رسید. ۹۰-عمرو بن خالد: ۹۱-سعد: عمرو از بزرگان کوفه بود. عمرو و سعد به همراه عده ای در روز عاشورا در اول جنگ به شهادت رسیدند. وقتی خبر شهادت آنها به امام حسین(ع) رسید آن حضرت به طور مکرر برای آنان رحمت فرستاد. ۹۲-قیس بن مسهر: مردی شریف و شجاع و از مخلصین در محبت اهل بیت(ع) بود. حضرت نامه ای که در آن خبر حرکت خویش به سوی کوفه بود را توسط او برای کوفیان فرستاد. او را در میان راه دستگیر و به نزد ابن زیاد بردند و از او خواستند که بالای منبر حسین(ع) را دشنام دهد او در بالای منبر گفت که ای مردم!حسین بن علی(ع) بهترین خلق خداست پس دعوت او را اجابت کنید و بر عبیدالله و بر پدرش لعنت فرستاد. قیس را از بالای دار الاماره کوفه به زمین پرتاب کرده و به شهادت رساند. ۹۳-مسلم بن عوسجه: پیر مردی بود زاهد او در فتوحات اسلامی زبانزد بوده است. مسلم در روز عاشورا به دشمن حمله ور شد سپس با ضربتی نقش زمین گشت هنوز رمقی داشت که امام حسین(ع) بر بالین او آمد و فرمود:ای مسلم خدا رحمت کند تو را. سن او بیش از ۶۰ سال بود. ۹۴-حبیب بن مظاهر: فقیهی بزرگوار و از خواص یاران علی(ع) بود و در تمام آن جنگ ها در خدمت آن حضرت شمشیر زده. حبیب در شهر کوفه برای امام حسین(ع) بیعت می گرفت. وی در روز عاشورا عده ای از دشمن را کشت و سپس به شهادت رسید. سر مبارکش را به گردن اسبی آویختند و در میان لشگر گرداندند. ۹۵-انس بن الحارث: از اصحاب رسول خدا(ص) بود و در جنگ های بدر و حنین در خدمت پیامبر بود. وی شبانه به لشگر حسین(ع) پیوست و در روز عاشورا به شهادت رسید. ۹۶-عبدالله بن بقطر: چون مادرش از امام حسین(ع) در کودکی نگهداری می کرده،او را برادر (رضاعی) امام حسین(ع) می خوانند. پس از دستگیری عبدالله او را به بالای قصر دارالاماره بردند تا در برابر مردم،حسین(ع) و پدرش را لعنت کند ولی او به عکس،مردم را به یاری حسین(ع) فرا خواند و او را از بالای قصر به پایین انداختند و سرش را از بدن جدا کردند. ۹۷-جعفر بن عقیل: پدرش عقیل برادر علی(ع) و مادرش خوصاء می باشد. جعفر در روز عاشورا به میدان جنگ شتافت و در حالی که مادرش جلوی خیمته ایستاده بود و او را نظاره می کرد به شهادت رسید. ۹۸-عبد الرحمن بن عقیل: پدرش عقیل برادر علی(ع) و مادرش از کنیزان می باشد وی در روز عاشورا در حمله دسته جمعی فرزندان ابی طالب به دشمن شرکت کرده و در آن حمله به شهادت رسید. ۹۹-محمد بن ابی سعید: پدرش سعید(فرزند عقیل) و مادرش از کنیزان بود. در حالی که دستش عمود خیمه ای را گرفته بود و به راست و چپ نگاه می کرد،ناگه دشمن خود را به سرعت به محمد رسانید و با شمشیر او را قطعه قطعه کرد. او در هنگام شهادت کودکی ۷ ساله بود. ۱۰۰-عبدالله بن مسلم: پدرش مسلم بن عقیل و مادرش رقیه دختر حضرت علی(ع) می باشد. دشمن به سوی او تیری پرتاب کرد و عبدالله دستش رو روی صورت گذاشت تا از اصابت تیر جلو گیری کند تیر دستش را به پیشانی دوخت.تیر دیگری،قلب او را نشانه رفت و این گونه روز عاشورا به شهادت رسید. ۱۰۱-محمد بن مسلم:پدرش مسلم بن عقیل و مادرش از کنیزان بود. او در روز عاشورا بعد از شهادت برادرش عبدالله در حمله دسته جمعی فرزندان ابی طالب به دشمن شرکت کرده،سپس به شهادت رسید. ۱۰۲-عون بن عبدالله: پدرش عبدالله(فرزند جعفر طیار) و مادرش حضرت زینب(س) دختر علی(ع) می باشد. عون در اوایل راه مکه به کربلا در وادی عقیق به امام حسین(ع) پیوست. می نویسند:تا خبر شهادت او به پدرش عبدالله رسید گفت:به خدا قسم شهادت پسرم در رکاب حسین(ع) مصیبت مرا آسان می کند. ۱۰۳-محمد بن عبدالله: پدرش عبدالله(فرزند جعفر طیار) و مادرش خوصاء می باشد. او در روز عاشورا قبل از برادرش عون به میدان رفت و به شهادت رسید. ۱۰۴-ابوبکر بن الحسن: پدرش امام حسن(ع) و مادرش کنیز آن حضرت بود. او از مدینه همراه عمویش به کربلا آمد. او در روز عاشورا بعد از شهادت برادرش قاسم،به میدان کارزار رفته و جنگید تا به شهادت رسید. ۱۰۵-ابوبکر بن علی(ع): پدرش علی(ع) و مادرش،لیلی دختر مسعود بن خالد می باشد. او را محمد اصغر و یا عبدالله می خواندند. او در روز عاشورا پس از کارزار با دشمن،به محاصره آنها در آمد و به شهادت رسید. نوشته اند که جسد او را در آب راه خشکی در کربلا یافتند. ۱۰۶-عبدالله بن علی(ع): پدرش علی(ع) و مادرش فاطمه ام البنین می باشد. به توصیه و تشویق برادرش حضرت عباس به میدان کارزار شتافت. اولین فرزند ام البنبن است که در روز عاشورا به شهادت رسید. ۱۰۷-عثمان بن علی(ع): پدرش علی(ع) و مادرش فاطمه ام البنبن می باشد. به خاطر علاقه شدیدی که علی(ع) به عثمان بن مظعون(یکی از اصحاب رسول خدا)داشت نام فرزندش را عثمان گذاشت. او به سفارش حضرت عباس پس از شهادت برادرش عبدالله به میدان کارزار شتافت. دومین فرزند ام البنبن است که در روز عاشورا به شهادت رسید. سن او ۲۳ سال بود. ۱۰۸-جعفر بن علی(ع): پدرش علی و مادرش فاطمه ام البنبن می باشد. علی(ع) به واسطه علاقه و محبتی که بر برادرش جعفر طیار داشت نام فرزندش را جعفر نهاد. سومین فرزند ام البنین است که در روز عاشورا به شهادت رسید. ۱۰۹-عبدالله بن الحسن(ع): در کربلا نوجوانی بود که به سن بلوغ نرسیده بود. چون عمویش حسین(ع) را زخمی و بی یاور دید خود را به آن حضرت رسانید و گفت:به خدا سوگند از عمویم جدا نمی شوم.ناگهان شمشیری به طرف حسین(ع) روانه شد عبدالله دستش را سپر کرد و شمشیر دست او را قطع و به پوست آویزان نمود. گفته شده در حالی که حضرت او را در آغوش گرفته بود به تیری او را به شهادت رساند. ۱۱۰-قاسم بن الحسن: پدرش امام حسن مجتبی(ع) و مادرش نجمه می باشد. به دلیل کمی سن قاسم،امام حسین(ع) ابتدا اجازه میدان رفتن به او را نداد ولی قاسم پیوسته تقاضای خود را تکرار کرد تا اجازه گرفت. پس از کارزار با دشمن بر اثر ضربت شمشیر نقش بر زمین گشت و عمویش حسین را صدا زد. حضرت خود را بر بالین قاسم رساند و فرمود:چقدر بر عموی تو سخت است که او را بخوانی و از دست او کاری بر نیاید. سن او ۱۳ سال بود. ۱۱۱-عبدالله بن الحسین: پدرش امام حسین(ع) و مادرش رباب دختر امرء القیس می باشد. او که به علی اصغر مشهور است کودکی شیر خوار بیش نبود. وی در حالی که در بغل پدر بود تیری به گلویش اصابت کرد و به شهادت رسید. امام حسین(ع) دستش را از خون او پر کرده و به طرف آسمان پاشید و قطره ای از خون به زمین برنگشت. حضرت با غلاف شمشیر نزدیک خیمه گودال کوچکی حفر کرد و او را به خاک سپرد. ۱۱۲ـ علی بن الحسین(ع): پدرش امام حسین(ع) و مادرش لیلی دختر ابی مر می باشد. کنیه او ابوالحسن و به علی اکبر معروف می باشد. در گفتار،اخلاق و اندام ظاهری،شبیه ترین مردم به رسول خدا(ص) بود. نخستین شهید از بنی هاشم در روز عاشورا بود که جسد مبارکش قطعه قطعه گردید. نزدیک ترین شهیدی است که در کنار امام حسین(ع) دفن شده است. سن او از ۱۸ تا ۲۷ سال مختلف نقل کرده اند. ۱۱۳-عباس بن علی(ع): پدرش امیر المومنین و مادرش فاطمه ام البنین است. کنیه او ابوالفضل است. قامتی رشید و شجاعتی کم نظیر و بینش اعتقادی و علمی و فقهی روشنی داشت. در جنگهای صفین و نهروان در رکاب پدر بزرگوارش مشارکت داشت. به خاطر سیمای جذابش او را قمر بنی هاشم می خواندند. امان نامه ای را که شمر برای او از عمر بن سعد گرفته بود،رد کرد. علمدار کربلا و مظهر ایثار و وفاداری بود. به خاطر آوردن آب به خیمه ها(سقا)لقب یافت. امام سجاد(ع) فرمود:تا اینکه دو دست عباس قطع شد خداوند و به او همانند جعفر طیار دو بال عطا فرمود که در بهشت با فرشتگان پرواز کند. همچنین سید بن طاووس در کتاب ارزشمند لهوف درباره فداکاری و شهادت سردار کربلا اینگونه می نویسد: راوی میگوید:تشنگی بر حسین(ع) سخت فشار می آورد.آن حضرت بالای شط فرات آمد،در حالی که برادرش عباس هم در خدمتش بود.سپاهیان ابن سعد به جنبش درآمدند و راه را بر او بستند.مردی از قبیله بنی دارم،تیری به سوی او افکند که در کام شریفش جا گرفت.حسین(ع) تیر را بیرون آورد و دست خود را زیر آن خون گرفت تا لبریز شد و آن را به زمین ریخت و فرمود:خداوندا!به تو شکایت می کنم از ستمهایی که این مردم با پسر پیغمبرت می نمایند.پس از آن،لشکریان،بین عباس(ع) و حسین(ع) جدایی انداختند و دور عباس(ع) حلقه زدند و او را از هر طرف احاطه کردند تا او را شهید نمودند.حسین(ع) در شهادت او سخت گریست. ۱۱۴-حسین بن علی(ع): پدرش امیر المومنین و مادرش،فاطمه زهرا(س) و کنیه اش اباعبدالله است. رسول خدا در باره ی او می فرمیاد:حسین منی و انا من حسین(حسین از من است و من از حسین) از صفات برجسته آن حضرت:علم،بخشش،بزرگواری،فصاحت،شجاعت،حلم و... . با مرگ معاویه در سال ۶۰،سید الشهداء که فساد یزید را می دانست از بیعت با او امتناع کرد. حسین(ع) برای نجات اسلام از سلطه یزید که به محو دین می انجامید راه شهادت را در پیش گرفت. آن حضرت از مدینه به مکه هجرت کرده و پس از رسیدن نامه های کوفیان به دعوت از امام به سوی عراق حرکت می کند. پیمان شکنی کوفیان و شهادت نماینده ی حضرت (مسلم بن عقیل)باعث می گردد که سپاه حضرت در کربلا به محاصره سپاه کوفه درآید. حسین(ع) در روز عاشورا پس از به شهادت رسیدن یارانش و جوانان بنی هاشم یکه و تنها به دل دشمن حمله ور گردید تا به شهادت رسید. سید بن طاووس در کتاب لهوف در باره ی واپسین لحظات عمر حضرت قبل از شهادت این گونه می نویسد: هلال بن نافع روایت میکند که من با سپاه عمر بن سعد ایستاده بودم.ناگاه شخصی فریاد زد:ای امیر!بر تو بشارت باد که شمر(لعنة الله علیه)،حسین(علیه السلام) را کشت.من از صف لشکریان خارج شدم و برابر حسین(ع) ایستادم.دیدم آن حضرت در حال جان دادن است.به خدا قسم کشته به خون آغشته ای را که بهتر و خوشرو تر از از او باشد،هرگز ندیده بودم.نور و زیبایی هیأت او،مرا از اندیشه شهادتش باز داشت.حسین(ع) در آن حال طلب آب می کرد.پس از افرادی از آن اشرار شنیدم که می گوید:هرگز از آب سیراب نخواهی شد تا وارد حامیه گردی و از آب جوشان آن بنوشی! پس شنیدم که او در پاسخ فرمود:وای بر تو!من وارد حامیه نمی شوم و از آب جوشان آن هرگز نمی نوشم،بلکه من بر جدم رسول خدا(ص) و در منزل او در بهشت وارد می شوم و از آب خوشگوار آن می نوشم و از ستمهایی که به من نمودید،به او شکایت می کنم. هلال می افزاید:لشکر از شنیدن این سخن غضبناک شدند،به حدی که گویی خداوند در دل آنان هیچ رحمی قرار نداده بود.در حالی که حسین(ع) با آنان سخن می گفت،سر از بدنش جدا کردند. اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد التماس دعا یاعلی  |
||
|
۲۵ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
لاحول ولا قوة الا بالله العلی العظیم معرفی اجمالی شهدای کربلا: و در ابتدا سعی میکنم از شهدایی که کمتر از آنها اسمی شنیده ایم معرفی را شروع کنم تا به حضرت سید الشهداء(روحی فداک)برسم. اگرچه بعضی عدد شهدای کربلا را ۷۲ تن میدانند اما محققان بیشتر از این ذکر کرده اند و در اینجا تعداد۱۱۵ تن از شهدا را ذکر میکنیم که این تعداد از تحقیق مرحوم سماوی(ره)در کتاب معروف ابصار العین فی انصار الحسین(ترجمه عقیق بخشایش)استفاده گردیده است. ۱-زیاد ابو عمره: ۲-حبشی بن قیس: آن دو از قبیله بنی همدان هستند و زیاد محضر پیامبر را درک کرده است و این دو در روز عاشورا همراه حضرت بودند و پس از جنگیدن با دشمن به شهادت رسیدند ۳-جوین بن مالک: او شیعه علوی بود و جون به قبیله بنی تیم وارد شدو همراه آنها به سوی امام حسین رفت. وقتی پیشنهاد امام حسین(ع)از جانب عمر بن سعد رد شد او و عده ای دیگر شبانه به یاران حضرت پیوستند و در حمله اول به شهادت رسیدند ۴-ادهم بن امیه: ۵-سیف بن مالک: آن دو از قبیله بنی عبد قیس و از شیعیان بصره بودند و او هم در حمله اول روز عاشورا و سیف بعد از نماز ظهر عاشورا در جنگ تن به تن به شهادت رسید. ۶-کنانه بن عتیق: ۷-ضرغامه بن مالک: آن دو از قبیله بنی تغلب بودند و در روز عاشورا به شهادت رسیدند. ۸-قاسم بن حبیب: ۹-زهیر بن سلیم: آن دو از قبیله بنی ازد بودند و در حمله اول روز عاشورا به شهادت رسیدند. ۱۰-عماره بن صلخب: ۱۱-عبد الاعلی بن زید: آنها با مسلم بن عقیل بیعت کردند و پس از شهادت مسلم و هانی در کوفه دستگیر شدند. ابن زیاد دستور داد تا هر دو نفر را به میان قبیله شان برده و گردن بزنند. آن دو از شهدای نهضت حسینی در کوفه هستند. ۱۲-عمر بن ضبیعه: ۱۳-بکر بن حی: آن دو از قبیله بنی تیم هستند. عمر و بکر در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند. ۱۴-زاهر بن عمرو: ۱۵-الحارث بن امرء القیس: آن دو از قبیله بین کند هستند. زاهر که در شجاعت مشهور بود در سال ۶۰ هجری به حج رفت و سپس به سپاه امام حسین(ع) پیوست.و حارث که با سپاه عمرو بن سعد از کوفه خارج شده بود در فرصت مناسب به یاران حضرت ملحق گردید. ۱۶-یزید بن مغفل: ۱۷-عبدالله بن بشر: یزید بن مغفل از یاران علی(ع) بود و در مکه به امام حسین(ع) پیوست و عبد الله که با سپاه عمرو بن سعد از کوفه بیرون آمده بود در فرصت مناسب به یاران حسین(ع) پیوست. آن دو در روز عاشورا به فیض شهادت رسیدند. ۱۸-امیه بن سعد: ۱۹-جندب بن خجیر: از بزرگان شیعه و از یاران امام حسین(ع) بودند و در روز عاشورا و در آغاز جنگ به شهادت رسیدند. ۲۰-جبله بن علی: ۲۱-الحباب بن عامر: هر دو جزء بیعت کنندگان با مسلم بن عقیل بودند و در روز عاشورا به فیض شهادت رسیدند. ۲۲-عمار بن سلامه: ۲۳-نعیم بن العجلان: آن دو از یاران علی(ع) بودند و وقتی از حرکت امام حسین(ع) به عراق با خبر شدند به آن حضرت پیوستند و در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند. ۲۴-سالم بن عمرو: ۲۵-جابر بن الحجاج: سالم غلام بنی المدینه و جابر غلام عامه بن نهشل که به سپاه امام حسین(ع) پیوستند و در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند. ۲۶-جون: او غلام ابوذر بود و در مقابل امام حسین(ع) ایستاد و گفت:ای پسر رسول خدا من در صلح در کنار شما باشم و در سختی ها شما را تنها بگذارم؟بوی بدنم بد،جسمم سیاه،و رنگم سیاه است عنایتی بفرما تا بدنم خوشبو و جسمم شریف و رنگم سفید شود. پس از شهادتش امام حسین(ع)فرمودند:خدایا رویش را سفید،بویش را عطرآگین و او را با نیکان محشور فرما. ۲۷-سلیمان بن رزین: امام حسین(ع) نامه های بصره را توسط سلیمان می فرستاد یکی از آنها خیانت کرد و سلیمان را نزد عبیدالله او را گردن زد. ۲۸-اسلم بن عمرو: او در روز عاشورا جنگید تا نقش بر زمین شد حضرت بر بالین اسلم آمد و او را در آغوش گرفت. اسلم لبخندی زد و گفت:کیست مثل من که حسین(ع) صورت به صورتش گذاشته باشد؟آن گاه روح از بدنش پرواز کرد. ۲۹-منجح بن سهم: ۳۰-قارب بن عبدالله: منجح و قارب غلامان امام حسین(ع) بودند و در روز عاشورا به شهادت رسیدند. ۳۱-سعد بن حارث: ۳۲-نثر بن ابی نیزد: ۳۳-الحارث بن نبهان: سعد و نصر و حارث از غلامان علی(ع) و سپس امام حسن مجتبی(ع) بودند و بعد به خدمت امام حسین(ع)در آمدند. این سه غلام در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند. ۳۴-الموقع بن ثمامه: او شبانه خود را به کربلا رساند و در عاشورا در رکاب حضرت جنگید و نقش بر زمین گشت قومش او را به کوفه بردند و پنهان نمودند.ابن زیاد از مخفیگاه او مطلع شد و او را به منطقه به نام الزاره(عمان فعلی)تبعیدش کرد. موقع بر اثر حراحات بعد از یک سال به شهادت رسید. ۳۵-عمرو بن عبدالله: او در روز عاشورا در رکاب آن حضرت جنگید تا نقش بر زمین گشت دشمن یک ضربت کاری بر سرش وارد کرد قوم او تن مجروحش را از میدان نبرد خارج کردند. عمر بر اثر جراحات یک سال در بستر بیماری بود و بر اثر همان جراحات به شهادت رسید. ۳۶-سوار بن منعم: در روز عاشورا در حمله اول شرکت کرد و مجروح گشت و توسط سپاه کوفه اسیر گشت او را نزد ابن سعد بردند و سعد خواست او را به شهادت برساند ولی خویشان او وساطت نمودند و او را آزاد کردند. چون جراحات او شدید بود شش ماه پس از واقعه کربلا به شهادت رسید. ۳۷-سعید بن عبدالله: سعید نامه های مردم کوفه را به امام حسین(ع) رساند و جواب نامه ها را نیز به کوفه برد. در روز عاشورا چون حسین نماز ظهر را خواند جنگ سخت در گرفت سعید جلوی امام ایستادو با صورت سینه و پهلو هایش به استقبال تیر ها می رفت و هنگامی که به زمین افتاد گفت:یابن رسول الله آیا به عهد خود وفا کردم؟حضرت فرمودند:بلی تو در بهشت جلوی من خواهی بود و سپس به شهادت رسید. ۳۸-الحجاج بن بدر: ۳۹-قعنب بن عمر: حجاج و قعنب همراه حضرت بودند تا در حمله اول روز عاشورا به شهادت رسیدند. ۴۰-مجمع بن زیاد: ۴۱-عباد بن مهاجر: ۴۲-عقبه بن الصلت: این سه در منزلگاه جهینه در اطراف مدینه زندگی می کردند و زمانی که امام حسین(ع) از این منزلگاه عبور کردند آنان به حضرت پیوستند. آنها در روز عاشورا به فیض شهادت رسیدند. ۴۳-قاسط بن زهیر: ۴۴-کردوس بن زهیر: ۴۵-مقسط بن زهیر: این سه برادر از یاران علی(ع) بودند و پس از شهادت علی(ع) در کنار امام حسن(ع) در کوفه اقامت گزیدند. آنها شبانه خود را به کربلا رساندند و در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند. ۴۶-عماد بن حسان: او از کسانی بود که از مکه همراه امام حسین(ع) بود و در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسید. ۴۷-مسعود بن الحجاج: ۴۸-عبد الرحمن بن مسعود: مسعود و پسرش عبد الرحمن از کوفه خارج شدند و به سپاه امام حسین(ع) پیوستند.مسعود و عبدالرحمن در روز عاشورا و در حمله به شهادت رسیدند. ۴۹-عامر بن مسلم: ۵۰-سالم: عامر به همراه غلامش سالم از بصره حرکت و خدمت امام حسین(ع) رسیدند.عامر و سالم در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند. ۵۱-یزید بن ثبیط: ۵۲-عبدالله بن یزید: ۵۳-عبیدالله بن یزید: یزید از شیعیان بصره که همراه دو تن از فرزندانش عبدالله و عبیدالله و عده ای دیگر از بصره بیرون آمده و در نزدیکی مکه(ابطح)به امام حسین(ع)پیوستند.یزید در روز عاشورا در جنگ تن به تن به شهادت رسید ولی دو فرزندش در حمله اول به شهادت رسیدند. ۵۴-النعمان بن عمرو: ۵۵ـالجلاس بن عمره: این دو برادر با سپاه عمر بن سعد از کوفه خارج شدند چون ابن سعد شرایط امام حسین(ع) را نپذیرفت آن دو به لشکر حضرت پیوستند. نعمان و جلاس در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسیدند. ۵۶-مسلم بن کثیر: ۵۷-دافع بن عبیدالله: مسلم به همراه غلامش رافع از کوفه خارج گردید و در کربلا به امام حسین(ع) پیوست.مسلم در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسید و غلامش رافع بعد از نماز ظهر به شهادت رسید. ۵۸-عبدالله بن عمیر: ۵۹-ام وهب النمریه: او از مسیحیان کوفه بود وی شب هنگام با همسرش ام وهب به سوی کربلا حرکت کرد.در روز عاشورا به میدان جنگ شتافت و در حالی که جراحاتی بر بدنش وارد شده بود همسرش ام وهب به میدان آمده و به او گفت پدر و مادرم به فدایت در برابر فرزند رسول خدا با دشمن مبارزه کن.پس از شهادتش ام وهب بر بالین او نشست و گفت بهشت بر تو گوارا باد و در این هنگام دشمن عمودی آهنین را بر سر ام وهب فرود آورد و در کنار شوهرش جان سپرد. ۶۰ـ عبدالله بن عروه: ۶۱ـ عبدالرحمن بن عروه: این دو برادر در کربلا به خدمت امام حسین(ع) رسیدند.آنها در روز عاشورا به نزد حضرت آمده و گفتند دوست داریم در برابرت از حریم تو دفاع کنیم.حضرت به آنها فرمود:آفرین باد بر شما و در روز عاشورا در حالی که نزدیک امام بودند به شهادت رسیدند. ۶۲-بشیر بن عمرو: او از تابعین بود و قبل از شروع جنگ به امام حسین(ع) پیوست.در روز عاشورا در حالی که مشغول جنگیدن بود شنید که فرزندش اسیر گشته.امام حسین(ع) به او فرمود:خدا رحمتت کند من بیعتم را از تو برداشتم برو و در آزادی پسرت کوشش کن.بشیر گفت:درندگان من را پاره پاره کنند اگر از تو جدا شوم.او در روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسید. ۶۳-ابوالشعاثاءالکندی: وی پیش از ملاقات حسین(ع)با حراز کوفه به سوی آن حضرت رفت. امام حسین(ع)برای وی چنین دعا می کرد:خدایا تیرش را به هدف برسان و بهشت را پاداش او قرار ده.چون تیر هایش تمام شد از جایش برخاست و با شمشیر جنگید تا به شهادت رسید. ۶۴-سوید بن عمرو: او یکی از دو نفری است که تا لحظات آخر در کنار امام حسین(ع) بود و او را آخرین کشته میدان کربلا گفته اند. او در روز عاشورا وقتی زخمی شده بود،چون شنید کوفیان شادی کنان می گویند:حسین کشته شد،با همان تن مجروحش از جا برخاست و با خنجری که داشت به جنگ پرداخت تا به شهادت رسید. ۶۵-سلمان بن مضارب: در روز عاشورا سلمان همراه چند نفر دیگر بعد از ادای نماز ظهر با امام حسین(ع) به میدان نبرد رفته و سپس به شهادت رسیدند. ۶۶-زهیر بن القین: وی نخست از طرفداران عثمان بود اما در بازگشت از زیارت خانه خدا،در میانه را با کاروان حسین(ع) برخورد نمود و با عنایت الهی از یاران حضرت گشت. در شب عاشورا از جا برخاست و گفت به خدا سوگند اگر هزار بار کشته شوم و زنده گردم هرگز از یاری حسین و جوانانش دست بر نخواهم داشت.وی در روز عاشورا پس از اقامه نماز با امام حسین(ع) به میدان نبرد رفته و به شهادت رسید. ۶۷-ابوالحتوف بن الحارث: ۶۸-سعد بن حارث: این دو برادر قبل از واقعه کربلا در گروه خوارج بودندو همراه عمر بن سعد برای جنگ با امام حسین(ع)از کوفه خارج شدند. در روز عاشورا چون صدای استغاثه امام بلند شد که می فرمود:آیا کسی نیست که به ما کمک کند؟این دو برادر از سپاه ابن سعد خارج شده و به کمک حسین(ع) شتافتندو با سپاهیان کوفه جنگیدند تا به شهادت رسیدند. ۶۹-جناده بن کعب: ۷۰-عمرو بن جناده: عمرو همراه پدرش جناده و مادرش،از مکه با سپاه امام حسین(ع) بودند.جناده در روز عاشورا،در حمله اول به شهادت رسید و عمرو که نوجوانی بیش نبود نزد امام حسین(ع) آمد و گفت به دستور مادرم آمده ام.دشمن پس از شهادت سر او را از تن جدا کرده به سوی حسین(ع) پرتاب کرد. ادامه دارد... |
||
|
۲۱ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست ... | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
هدف عالی قیام امام حسین(علیه السلام)از زبان خود امام(علیه السلام ) قیام مقدس و پرشکوه امام حسین(ع)ریشه در انحرافهای بنیادی و اساسی در جامعه اسلامی داشت. این انحرافها زائیده انحراف حکومتاسلامی از مسیر اصلی خود از سقیفه به بعد بود. که پس از شهادتعلی(ع)کلا به دستسلسله سفیانی و حزب ضد اسلامی اموی افتاد. بهگواهی اسناد تاریخی، سران این حزب هیچ اعتقادی به اسلام و اصولآن نداشتند (1). و ظهور اسلام و به قدرت رسیدن پیامبر اسلام(ص)را،جلوهای از پیروزی تیره بنیهاشم بر تیره بنیامیه، در جریانکشمکش قبیلگی در درون طایفه بزرگ قریش میدانستند (2). و با یکحرکتخزنده، به تدریج در پوشش اسلام به مناصب کلیدی دستیافتند(3)و سرانجام از سال چهلم هجری، حکومت اسلامی و سرنوشت ومقدرات امت اسلامی به دست این حزب افتاد و پس از بیستسال حکومتمعاویه، و به دنبال مرگ وی، پسرش یزید به قدرت رسید که اوجانحراف بنیادی، و جلوهای آشکار از ظهور «جاهلیت نو» در پوششظاهری اسلام بود (4).امام حسین(ع)نمیتوانست در برابر چنینفاجعهای سکوت کند و احساس وظیفه میکرد که در برابر این وضع،اعتراض و مخالفت کند. سخنان، نامهها و سایر اسنادی که از امامحسین(ع) به دست ما رسیده، به روشنی گویای این مطلب است. ایناسناد بیانگر آن است که از نظر امام، پیشوا و رهبر مسلمانانشرائط و ویژگیهایی دارد که امویان فاقد آنها بودند و اساسانحرافها و گمراهیها این بود که عناصر فاسد و غیر لایق، تکیه برمسند خلافت اسلامی و جایگاه والای پیامبر زده بودند و حاکمیت وزمامداری آنها، آثار و نتائجبسیار تلخ و ویرانگری به دنبالآورده بود. چند نمونه از تاکیدهای امام در این باره یادآوری میشود: ویژگیهای پیشوای مسلمانان 1 - در نخستین روزهایی که امام حسین(ع)در مدینه، برای بیعت جهتیزید، در فشار بود، در پاسخ ولید که پیشنهاد بیعتبا یزیدرا مطرح کرد، فرمود: اینک که مسلمانان به فرمانروایی مانندیزید گرفتار شدهاند، باید فاتحه اسلام را خواند (5). 2 - امام ضمن پاسخ نامههای کوفیان، نوشت: ... امام و پیشوای مسلمانان کسی است که به کتاب خدا عملنموده راه قسط و عدل را در پیش گیرد و از حق پیروی کرده باتمام وجود خویش مطیع فرمان خدا باشد (6). 3 - امام حسین(ع)هنگام عزیمتبه سوی عراق در منزلی بنام«بیضه» خطاب به «حر» خطبهای ایراد کرد و طی آن انگیزه قیامخود را چنین شرح داد: «مردم! پیامبر خدا(ص)فرمود: هر مسلمانی با حکومتستمگریمواجه گردد که حرام خدا را حلال شمرده و پیمان الهی را درهممیشکند، با سنت و قانون پیامبر از در مخالفت درآمده در میانبندگان خدا راه گناه و معصیت و تجاوزگری و دشمنی در پیشمیگیرد، ولی او در مقابل چنین حکومتی، با عمل و یا با گفتاراظهار مخالفت نکند، برخداوند است که آن فرد(ساکت)را به کیفرهمان ستمگر(آتش جهنم)محکوم سازد. مردم! آگاه باشید اینان(بنیامیه)اطاعتخدا را ترک و پیروی ازشیطان را بر خود فرض نمودهاند، فساد را ترویج و حدود الهی راتعطیل نموده فی را(که مخصوص به خاندان پیامبر است)به خوداختصاص دادهاند و من به هدایت و رهبری جامعه مسلمانان و قیامبر ضد این همه فساد و مفسدین که دین جدم را تغییر دادهاند، ازدیگران شایستهترم ...» (7). حاکمیتبنیامیه که امام در این سخنان به گوشههایی از آثارسوء آن اشاره نموده، در شوون مختلف جامعه اسلامی اثر گذاشته وفساد و آلودگی و گمراهی را گسترده و عمومی ساخته بود. امامحسین(ع)در موارد متعددی انگشت روی این عواقب سوء گذاشته و بهمردم هشدار داده است که به چند نمونه آن اشاره میشود: محو سنتها و رواج بدعتها آن حضرت پس از ورود به مکه، نامهای به سران قبائل بصرهفرستاد و طی آن چنین نوشت: «...اینک پیک خود را با این نامه به سوی شما میفرستم، شمارا به کتاب خدا و سنت پیامبر دعوت میکنم، زیرا در شرائطی قرارگرفتهایم که سنت پیامبر به کلی از بین رفته و بدعتها زنده شدهاست، اگر سخن مرا بشنوید، شما را به راه راست هدایتخواهمکرد...» (8). دیگر به حق عمل نمیشود حسین بن علی(ع)در راه عراق در منزلی به نام «ذی حسم» درمیان یاران خود بهپا خاست و خطبهای بدین شرح ایراد نمود: پیشامدها همین است که میبینید، جدا اوضاع زمان دگرگون شدهزشتیها آشکار و نیکیها و فضیلتها از محیط ما رختبر بسته است واز فضیلتها جز اندکی مانند قطرات تهمانده ظرف آب باقی نماندهاست. مردم در زندگی پست و ذلتباری به سر میبرند و صحنه زندگی،همچون چراگاهی سنگلاخ، و کم علف، به جایگاه سخت و دشواری تبدیلشده است. آیا نمیبینید که دیگر به حق عمل نمیشود، و از باطل خوددارینمیشود؟! در چنین وضعی جا دارد که شخص با ایمان(از جان خودگذشته)مشتاق دیدار پروردگار باشد. در چنین محیط ذلتبار وآلودهای، مرگ را جز سعادت; و زندگی با ستمگران را جز رنج وآزردگی و ملال نمیدانم...» (9). مسخ هویت دینی مردم حاکمیت زمامداران اموی و اجرای سیاستهای ضد اسلامی توسط آنان،هویت دینی مردم را مسخ کرده ارزشهای معنوی را در جامعه از بینبرده بود. امام در دنباله سخنان خود در منزل «ذی حسم» فرمود: «...مردم بندگان دنیایند، دین به صورت ظاهری و در حد حرف وسخن در زبانشان مطرح میشود، تا زمانی که معاش و زندگی مادیشانرونق دارد، در اطراف دین گرد میآیند، اما زمانی که با بلا وگرفتاری آزمایش شوند، دینداران در اقلیت هستند. پیام جاوید قیام امام حسین(علیه السلام) پیام قیام با شکوه سیدالشهداء(ع)منحصر به آن زمان نیست، بلکهاین پیام پیامی جاوید و ابدی است و فراتر از محدوده زمان ومکان است، هرجا و در هر جامعهای که به حق عمل نشود، و از باطلخودداری نشود، بدعتها زنده، و سنتها نابود شود، هرجا که احکامخدا تغییر و تحریف یابد و حاکمان و زمامداران با زور و ستمگریبا مردم رفتار کنند، در هر جامعهای که ویژگیهای جاهلیت راداشته باشد آن جامعه، جامعهای یزیدی بوده، و مبارزه و مخالفتبا مفاسد و آلودگیها و آمران و عاملان آنها، کاری حسینی خواهدبود. پی نوشت ها: 1 - سیدعلیخان مدنی، الدرجات الرفیعه، ص 243، ابن ابی الحدید، شرح نهجالبلاغه، ج8، ص 257 - مسعودی، مروج الذهب، ج3، ص454 ضمن شرح حال مامون عباسی. 2 - ابن ابی الحدید، همان کتاب، ج9، ص 53(خطبه 139)و نیز ج2،ص 44 - 45 - ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب(در حاشیهالاصابه)ج4، ص 87. 3- این حرکت از اواخر خلافتخلیفه دوم آغاز گردید که معاویه ازطرف وی به حکمرانی شام منصوب شد و مدت پنجسال در این سمتباقیبود و در تمام مدت خلافت عثمان نیز(12 سال)در این منصب ابقاگردید و از همان سالها رویای خلافت آینده خود را میدید وپایههای آن را میریخت و در اواخر خلافت عثمان، در واقع وی درمدینه خلیفه تشریفاتی بود و تصمیم گیرنده اصلی، حاکم مقتدر شامبود. 4 - نگاه کنید به: امام حسین(ع)و جاهلیت نو، جواد سلیمانی،قم، انتشارات یمین. 5 - سید بن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 11. 6 - طبری، تاریخ الامم والملوک، ج6، ص 196 - شیخ مفید،الارشاد، ص 204. 7 - طبری، همان کتاب، ص 229 - ابن اثیر، الکامل فی التاریخ،ج4، ص 48. 8 - طبری، همان کتاب، ص 200. 9 - حسن بن علی بن شعبه، تحف العقول، ص 245 - طبری، همانکتاب، ص 239. منبع: فصلنامه مکتب اسلام |
||
|
۱۷ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: یه پرسپولیس، یه ایران! | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
به قلعه نوعی باختن خیلی خیلی برام درد آور بود
|
||
|
۹ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: صندلی داغ [ حسام | T-BAG ] | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
بازم سلام 1-با صدای حاج منصور ارضی حال می کنی؟ 2-خودت هم مداحی میکنی؟اگه آره در چه حد؟ 3-از کدوم یکی از علما چه زنده و چه مرده بیشتر خوشت میاد؟ 4-اهل مطالعه مذهبی هستی؟بیشتر با کدوم نویسنده حال میکنی؟ 5-با کدوم یکی از بازیکن های پرسپولیس حال میکنی؟(بدون تعصب بگو) 6-تا حال شده از بازیکنی از رئال خوشت بیاد؟ 7-زیاد تهران میای؟علت اومدنت به تهران چیه؟اقوامتون اینجان؟یا مسافرت کاریه؟ اگه تهران اومدی یه سر به ما بزنی خوشحال میشیم فعلا خداحافظ |
||
|
۷ آذر ۱۳۸۹
|
|||
|
|
پاسخ به: نقد کاربران [ کمیل | komeil_ibra ] | ||
|
نام کاربری: henry-xavi
پیام:
۵۱۷
عضویت از: ۱ اردیبهشت ۱۳۸۹
طرفدار:
- ژاوی-مسی-اینیستا - تیری آنری - پرسپولیس - فرانسه - کریم باقری-علی دایی - پپ گواردیولا-آرسن ونگر گروه:
- کاربران عضو
|
من با پیام شخصی به خود کمیل هم گفتم که نمیتونم نقدی ازت پیدا کنم اینجا هم میگم نقدی از کمیل ندارم بچه لوتی با معرفتیه نمره ی من هم توی این تاپیک به داش کمیل عزیز نمره ای نیست جز 10 |
||
|
۷ آذر ۱۳۸۹
|
|||