| در حال دیدن این عنوان: |
۱ کاربر مهمان
|
|
برای ارسال پیام باید ابتدا ثبت نام کنید!
|
|
|
|
شعر | ||
  نام کاربری: HO3INR
نام تیم: والنسیا
پیام:
۴,۳۹۱
عضویت از: ۱۱ بهمن ۱۳۸۷
از: Winterfell
طرفدار:
- Carles Puyol گروه:
- کاربران عضو 
|
قوانین تاپیک «شعر» انجمن هنر و ادبیات: 1-استفاده از اشعار سخیف، توهین آمیز، مغایر با عرف و شرع و سیاسی ممنوع بوده و با کاربر خاطی برخورد خواهد شد. 2-سعی کنید اشعار مطرح شده را بصورت کامل نقل کنید و در صورت امکان نام شاعر را قید نمایید. با توجه به لزوم تفکیک شعر و موسیقی -که بیشتر اعضای فعال در این بخش هم نیاز به وجودش رو مدام گوشزد می کنن- اینجا رو افتتاح می نماییم  و دوست دارم که ابتدای نام این تاپیک با شعر حکیم فردوسی آغاز بشود:  |
||
|
۲۲ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
  نام کاربری: lovebarcelona
پیام:
۱,۱۴۴
عضویت از: ۱۶ مرداد ۱۳۸۶
از: پيش شيطان تو سياره ي سرخ
گروه:
- كاربران بلاک شده
|
وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی.... |
||
|
۲۲ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
نام کاربری: lovebarcelona
پیام:
۱,۱۴۴
عضویت از: ۱۶ مرداد ۱۳۸۶
از: پيش شيطان تو سياره ي سرخ
گروه:
- كاربران بلاک شده
|
از چه کسی عشق گدایی کنم؟ تاج ندارم ، به که شاهی کنم؟ خسته از این فاصله بی حساب بندگی درد و سیاهی کنم اشک بریزم ز غم دوریت ناله از این رنج جدایی کنم حسرت دیدار تو را بی نفس ریخته در جان دعایی کنم درد به تقدیر بدم که نخواست هلهله خنده و شادی کنم دوش به خواب دیدمت اما چه حیف گریه که نگذاشت صفایی کنم قسمت من نیست که روزی تو را زمزمۀ شادیِ سازی کنم ابر بهارانم و باران تو تلخ چه بغضی است که آهی کنم... هوديسه حسيني
|
||
|
۲۵ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
نام کاربری: lovebarcelona
پیام:
۱,۱۴۴
عضویت از: ۱۶ مرداد ۱۳۸۶
از: پيش شيطان تو سياره ي سرخ
گروه:
- كاربران بلاک شده
|
اي توانائي كه بر جان و جهان فرمانروايي اي خدا! اي همنواي ناله ي پروردگانت زين جهان، تنها تو با سوز دل من آشنايي *** اشك، ميغلتد بمژگانم ز شرم روسياهي اي پناه بي پناهان! مو سپيد روسياه بر در بخشايشت اشك پشيماني فشانم تا بشويم شايد از اشك پشيماني گناهم *** واي بر من، با جهاني شرمساري كي توانم تا بدرگاهت بر آرم نيمه شب دست نيازي؟ با چنين شرمندگيها، كي زدست من بر آيد تا بجويم چاره ي درد دلي از چاره سازي؟ *** اي بسا شب، خواب نوشين، گرم ميغلتد بچشمم خواب ميبينم چو مرغي ميپرم در آسمانها پيكر آلوده ام را خواب شيرين ميربايد روح من در جستجوي ميپرد تا بيكرانها *** بر تن آلوده منگر، روح پاكم را نظر كن دوست دارم تا كنم در پيشگاهت بندگيها من بتو رو كرده ام، بر آستانت سر نهادم دوست دارم بندگي را با همه شرمندگيها *** مهربانا! با دلي بشكسته، رو سوي تو كردم رو كجا آرم اگر از درگهت گوئي جوابم؟ بيكسم، در سايه ي مهر تو ميجويم پناهي از كجا يابم خدائي گر بكويت ره نيابم؟ *** اي خدا! اي راز دار بندگان شرمگينت اي توانائي كه بر جان و جهان فرمانروايي اي خدا! اي همنواي ناله ي پروردگانت زين جهان، تنها تو با سوز دل من آشنايي |
||
|
۲۶ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
|
گویند که دوزخی بود عاشق و مست، قولي است خلاف دل در آن نتوان بست گر عاشق و میخواره به باشد، فرداست بهشت همچون كف دست ای مفتی شهر از تو بیدار تریم ، با این همه مستی ز تو هشیار تریم تو خون کسان نوشی و ما خون رزان ، انصاف بده کدام خون خوار تریم گویند کسان بهشت با حور خوش است ، من می گویم که آب انگور خوش است این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار ، آواز دهل شنیدن از دور خوش است این می چه حرامی است که عالم همه زان می جوشند ، یک دسته به نابودی نامش کوشند آنان که بر عاشقان حرامش کردند ، خود خلوت از آن پیاله ها می نوشند آن عاشق دیوانه که این خمار مستی را ساخت ، معشوق و شراب و می پرستی را ساخت بی شک قدحی شراب نوشید و از آن ، سر مست شد این جهان هستی را ساخت |
||
|
لطافت زیبای گل در زیر انگشت های تشریح می پژمرد!آه که عقل این ها را نمی فهمد!
نمایش امضا ...
 این حصار فکر تو اندازه ی من نیست
مخفی کردن امضا ... |
|||
|
۲۶ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
|
محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست گفت مستی زان سبب افتان و خیزان میروی گفت جرم راه رفتن نیست ره هموار نیست گفت می باید تو را تا خانه قاضی برم گفت رو صبح ای قاضی نیمه شب بیدار نیست گفت نزدیک است والی را سرای انجا شویم گفت والی از کجا در خانه خمار نیست گفت تا داروغه را گوییم در مسجد بخواب گفت مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست گفت دیناری بده پنهان و خود را وا رهان گفت کار شرع کار درهم و دینار نیست گفت از بهر غرامت جامه ات بیرون کنم گفت پوسیدست جز نقشی ز پود و تار نیست گفت اگه نیستی کز سر در افتادت کلاه گفت در سر عقل باید بی کلاهی عار نیست گفت می بسیار خورئی زان چنین بیخود شدی گفت ای بیهوده گو حرف کم و بسیار نیست گفت باید حد زند هشیار مردم مست را گفت هشیاری بیار اینجا کسی هشیار نیست شعر از پروین اعتصامی
|
||
|
لطافت زیبای گل در زیر انگشت های تشریح می پژمرد!آه که عقل این ها را نمی فهمد!
نمایش امضا ...
این حصار فکر تو اندازه ی من نیست
مخفی کردن امضا ... |
|||
|
۲۶ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
|
بيا بنشينو با مردم مدارا کن گره از کار ِ اين افتادگان وا کن بترس از شعله هاي زير خاکستر بيا انديشه ي اندوه فردا کن هزاران تاج سلطاني دو صد تخت سليماني فلک بستاند از دستت به آساني که اين تخت بلند جم نه بر شاهان ساماني وفا کردو نه بر پرويز ِ ساساني که اين رسم فلک باشد نه شاهنشاه بشناسد نه روحاني مباد آن دم که چنگيزي به پا خيزد کشاند آشيانت را به ويراني هماي از خواندن اين فتنه پروا کن چرا عاقل کند کاري که باز آرد پشيماني |
||
|
لطافت زیبای گل در زیر انگشت های تشریح می پژمرد!آه که عقل این ها را نمی فهمد!
نمایش امضا ...
این حصار فکر تو اندازه ی من نیست
مخفی کردن امضا ... |
|||
|
۲۶ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
|
بـه گـرد کعبـه مي گـردي پريشان کـه وي خود را در آنجا کرده پنهان اگــر در کعبــه مي گـــردد نمـايـان پس بگرد تا بگردي بگرد تا بگردي در اينجا باده مينوشي ، در آنجا خرقه مي پوشي ، چرا بيهوده ميکوشي در اينجا مـــــردم آزاري ، در آنجا از گنـــــــــــــه آري ، نمي دانم چه پنداري در اينجــا همـــدم و همسايــــه ات در رنــج و بيمــاري تو آنجا در پي ياري چــه پنـــداري کجــــا وي از تـــو مي خواهـد چنين کــاري چه پيغــامـــي که جــز بــا يــک زبــــان گفتـــن نمي داند! چه ســلطاني که جــز در خـــانـــه اش خفتــن نمي داند! چه ديداري که جز دينار و درهم از شما سفتن نمي داند! به دنبال چه مي گردي که حيراني خـرد گم کرده اي شايد نمي داني! همـــاي از جــــان خـــود سيري کـــه خـــامـــوشي نمي گيـــري لبت را چون لبــــان فرخي دوزند! تو را در آتش انديشه ات سوزند! هــــــــزاران فتنـــــــه انگيـــــــزند! تــــو را بـــر سر در ميخانه آويزند! |
||
|
لطافت زیبای گل در زیر انگشت های تشریح می پژمرد!آه که عقل این ها را نمی فهمد!
نمایش امضا ...
این حصار فکر تو اندازه ی من نیست
مخفی کردن امضا ... |
|||
|
۲۶ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
|
نام کاربری: lovebarcelona
پیام:
۱,۱۴۴
عضویت از: ۱۶ مرداد ۱۳۸۶
از: پيش شيطان تو سياره ي سرخ
گروه:
- كاربران بلاک شده
|
روزگاریست که هم صحبت من تنهائی است، یار دیرینه ی من درد و غم رسوائی است، عقل و هوشم همه مدهوش وجودی نیکوست، ولی افسوس که روحم به تنم زندانی است |
||
|
۲۹ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
پاسخ به: شعر | ||
  نام کاربری: KHASHAYARSHA
پیام:
۱,۳۱۹
عضویت از: ۷ آذر ۱۳۸۸
از: Casablanca
طرفدار:
- پویول-ژاوی-والدس - کرویف-استویچکوف-پپ-ریوالدو-دینهو - فولاد-استقلال اهواز-نفت - کـــاتـالـــــونـــــــیـــــــا - ایمان مبعلی - کرویف-گواردیولا-فان باستن - مجید جلالی گروه:
- کاربران عضو
|
زمستان سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ، سرها در گریبان است. كسی سربرنیارد كرد پاسخ گفتن ودیداریاران را. نگه جز پیش پارا دید نتواند، كه ره تاریك ولغزان است. وگر دست محبت سوی كس یازی، به اكراه آورد دست از بغل بیرون؛ كه سرما سخت سوزان است. نفس كزگرمگاه سینه می آید برون،ابری شود تاریك. چو دیوار ایستد در پیش چشمانت. نفی كاینست،پس دیگر چه داری چشم ز چشم د.ستان دور یا نزدیك؟ مسیحای جوانمرد من ای پیر پیرهن چركین! هوا بس ناجوانمردانه سرد است....آی..... دمت گرم وسرت خوش باد! سلامم را تو پاسخ گوی،در بگشای! منم من میهمان هر شبت، لولی وَش مغموم. منم من سنگ تیپا خورده ی رنجور. منم دشنام پست آفرینش، نغمه ناجور نه از رومم،نه اززنگم،همان بی رنگ بی رنگم. بیا بگشای در،بگشای دلتنگم. حریفا!میزبانا! میهمان سال وماهت پشت در چون موج میلرزد. تگرگی نیست،مرگی نیست. صدایی گر شنیدی،صحبت سرما ودندان ست. من امشب آمدستم وام بگذارم. حسابت را كنار جام بگذارم. چه می گویی كه بیگه شد،سحرشد،بامدادآمد؟ فریبت می دهد،برآسمان این سرخی بعداز سحرگه نیست. حریفا!گوش سرما برده است این،یادگارسیلی سرد زمستان ست. وقندیل سپهر تنگ میدان،مرده یا زنده، به تابوتِ ستبرظلمت نه توی مرگ اندود،پنهان ست. حریفا!روچراغ باده رابفروز،شب با روز یكسان است. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت. هوا دلگیر،درها بسته،سرها درگریبان، دستها پنهان؛ نفسها ابر،دلها خسته وغمگین، درختان اسكلتهای بلور آجین، زمین دلمرده،سقف آسمان كوتاه، غبار آلوده مهر وماه، زمستان ست. "مهدی اخوان ثالث" |
||
|
|
|||
|
۳۰ دی ۱۳۸۸
|
|||
|
|
|
برای ارسال پیام باید ابتدا ثبت نام کنید!
|
| شما می‌توانید مطالب را بخوانید. |
| شما نمی‌توانید عنوان جدید باز کنید. |
| شما نمی‌توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید. |
| شما نمی‌توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید. |
| شما نمی‌توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید. |
| شما نمی‌توانید نظرسنجی اضافه کنید. |
| شما نمی‌توانید در نظرسنجی‌ها شرکت کنید. |
| شما نمی‌توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید. |
| شما نمی‌توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید. |