شکیبا نوشته:

ما یه دوستی داریم٬ بچه های ساده و زودباوریه
بچه ی خوبیه ولی این آخریا دم پر یکی از دخترای فامیلشون شده که آدم جالبی نیس٬ متاسفانه شدیدا تحت تاثیر کارایی که اون می کنه قرار گرفته و رفته تو خطی که نباید می رفته (فهمیدین که؟) مادرش از اوناست که روش خیلی کنترل داره. دقیقا همونطور که میگن هرچی سفت تر بگیری٬ نتیجه ش برعکسه.
خودش هم هوش خیلی خوبی داره می تونه واسه این مملکت خیلی کارا بکنه ولی داره توسط یه مشت پسر نفهم خراب میشه
این آخریا اخلاق درستی هم نداره درسش هم پسرفت شدیدی داشته. ما باهاش حرف زدیم و سعی کردیم بهش بفهمونیم چه اشتباهی داره می کنه ولی انگار حرف ما براش اهمیتی نداره. مشکل چیزی نیست که ما بتونیم از پسش بربیایم. تازه این اولشه٬ الان فقط چهارده سالشه خدا می دونه اگه همین طوری پیش بره چه بلاهایی سرش میاد.
ما چهارده تا هستیم٬ از این چهارده تا به پنج تامون بیشتر نگفته و از این پنج تا فقط من می دونم که مشکلش از کجا آب می خوره٬ فقط و فقط سادگیش. من فقط و فقط برای خودش نگرانم٬ الانم که می دونم سرچشمه ی مشکلش چیه وظیفمه که کمکش کنم ولی اصلا به حرفای ما اهمیت نمیده. عواقبش رو انکار می کنه؛ افت درسیش٬ اخلاقش٬ توجه کمتر به خانواده ش و... چه طور بگم؛ به این کار آلوده شده٬ نمی تونه خودشو کنترل کنه.
الان خیلی ناراحتم که نتونستم کمکش کنم٬ اگه شما تجربه ای٬ نصیحتی کمکی چیزی می تونین بکنین خیلی خوشحال میشم
راستی ما هممون این طور نیستیما٬یه وقتی فکر بد نکنید

Hades, God of the Dead نوشته:

خودت خواستی که من مجبور باشم
برم جایی که از تو دور باشم
تو پای منو از قلبت بریدی
خودت خواستی که من اینجور باشم...

خودت خواستی که احساسم بشه سرد
خودت خواستی نمیشه کاریم کرد
می دیدم دارم از چشمات می افتم
مدارا کردم و چیزی نگفتم...

برام بودن تو بازی نبود و
به این بازی دلم راضی نبود و
از اول آخرش رو می دونستم
تو تونستی ولی من نتونستم

برات بودن من کافی نبود و
حقیقت اینکه می بافی نبود و
دارم دق می کنم از درد دوری
می خوام مثل تو شم اما چجوری؟

يه سونامي مياد تو ژاپن دل همه دنيا و خود ما ايراني ها به رحم مياد براي كسايي كه بت ميپرستند و خدايي رو نميشناسن