اما تو چطور می خوای به این اصول ثابت برسی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بشکاف

قطعا یکی نیستند اما هر دو نسبی هستند،تو به اصل قضیه توجه نکردی کمیل ،نسبی گرایی قضاوت نمی کند اما تابع کثرت گرایی است

مثال میارم: در باور ما اعتقاد به معاد و رجعت روح به عالم دیگر باوری است مطلق، اما در باور بودایی برای روح تناسخ قائلند و اعتقاد دارند روح پس از مرگ جسم دوباره در قالب جسمی دیگه به حیات خودش ادامه میده،حالا پرسش من از شما اینه حتی اگر باور او در باور من و تو عین کفر باشه، آیا روح امری است مطلق یا نسبی؛ جوابی به عنوان یک نفر که داره از بیرون به این قضیه نگاه میکنه (فیلسوف)میخوام نه جواب کمیل یا بهزاد یا مصطفیِ مسلمون.

یا مثلا در مورد همون بحث خواهر انجلیا جولی ،عملی که او انجام داده بود در نسبت و چارچوب تعریف کمیل از حقیقت جایی نداشت و نادرست بود اما در چارچوب من از حقیقت درست بود،چون در پنداشت من فاعلِ فعل،عملی رو با نیت خوب و از روی احترام به قوانین اخلاق انجام داده بود.

خب اگه بهزاد و کمیل بچه ناف نیویورک بودن تکلیف چی بود؟ بهتر از من میدونید که علت اصلی گرایش آدما به ادیان و ائین های مختلف بستگی زیادی داره به محدوده جغرافیایی که توش به دنیا اومدن،تو کشورخودمون یه استان اینور اونور میشه سنی یا شیعه. اون نیویورکی که دیگه سیره اهل بیت و قرآن نداره،پس اگر باور او حتی دزدی رو چیز بدی بدونه در باور بهزاد و کمیل باطله؟؟ چون با شناخت سیره اهل بیت و قرآن به دست نیومده؟

ببين بهزاد جان من الان از منظر يه فيلسوف بحث نميكنم

من فقط از نظر يه انسان آزاده با ديد باز نگاه ميكنم كه هزاران ديدگاه جلوشو و بايد انتخاب كنه كدوم درسته و كدوم نا درست!
تا اينجا امر ميشه گفت كميل ازاده تا همه ديدگاها رو بسنجه ولي آخر سر براي خودش بايد يكي رو انتخاب كنه.

وگرنه بحث فيلسوفانه باشه درسته چون وقتي علم فلسفه وارد شد امور دنيوي زير نظر اديان به خصوص اسلام نبود واسه همين ديدگاهاي ضد نقيض زياد بود و مردم دچار سردرگمي ميشدن چون مشتي از حق و مشتي از باطل در هم تنيده شده و فلاسفه وظيفه داشتند تا اونا رو سرو سامون بدن.

ولي امروز ،
امروز با پيشرفت تكنولوژي ، تكميل دين خدا ، رهايي از قيدو بندهاي اداب و رسومهاي ابتدايي و كهن

كميل و بهزاد و يه نفر تو امريكا و يه نفر تو انگليس و يكي تو افريقا همه و همه به يه ميزان توانايي گشتن و پيدا كردن حقيقت رو دارن

يه مثل جالب ميزنم ،
حقيقت آينه اي بود كه افتاد و شكست و هزاران تكه شد.
هركس تكيه از ان يافت و چنان پنداشت كه به حقيقت رسيده است.

اين مثال براي زمان صدق ميكرد كه مردم توانايي تشخيص امور رو نداشتند و هيچ وقت اون آينه رو كامل نديده بودند.
هرچند الانم همينطوره و ملياردها انسان هستند كه جمال كامل اون آينه حقيقت رو نديدن و ميشه گفت فقط به تكه هاي بي معني و جدا از اون رسيدن.

ولي ما نميتونم مدعي بشيم كه اون آينه هيچ وقت كامل نبوده و يا الان نميشه كامل اون حقيقت رو به مردم عرضه كرد.

پيچيدش نميكنم
مقصود من از آينه اسلامه.
چون ما اينجا همه مسلمونيم پس راحت تر اين قضيه برامون دركه كه هر اموري رو پيش اسلام ببري ميتوني حق يا باطل بودنشو تشخيص بدي

الان يه بحثي هست فكر كنم بهزاد روش تاكيد داره كه ميگه تكليف كسي كه جمال اسلام بهش تابيده نشده چيه؟
كسي كه تو اون سر دنيا تو محدوده جغرافيايي و اعتقادي خودش بوده چي پس؟

نظر شخصي خودم،
الان با اينهمه رشد و تعالي تو صنعت و تكنولوژي هيچ انساني نميتونه ادعا كنه كه نميتونسته دنبال حقيقت باشه و اولين و بزرگترين خرده بهشون وارده.
و هر انساني رو كه تو بحث فناوري و تكنولوژي مستطيع يافتيد ميتونيد ازش خرده بگيريد به عنوان يه انسان آزاده چرا تحقيق نكردين؟دنبال علم و دين و حقيقت
خوشبختانه كاراكتراي اسلامي با تمامي اصول منطقي و فلسفي و علمي سازگاري داره و از هر دري وارد بشه حقانيتش قابل اثباته.

تا اينجا امر من نظرم بر اينه هركسي ميتونه حق بر باطل رو تشخيص بده مگر اينكه دنبالش نرفته باشه در اين صورت فرديه كه خودش مايل به دونستن نيست.

نكته دوم اينه كه ما الان اينجا بر اين بحث نميكنيم كه اگه جاي ديگه بوديم چه اعتقادي داشتيم.
داريم بحث ميكنيم كه يه امر باطله يا حقه

اگه نسبي بهش نگاه كني هيچ امري رو نميتوني ثابت پيدا كني

يعني نعوذبالله فاجعه عاشورا و قيام حسيني رو ميشه از يه ديدگاه ديگه بهش نگاه كرد و اسمشو اشتباه گذاشت.
غير از اينه؟؟

ولي آيا اين حقيقته؟
اينكه نظريه ثابتي نشه واسه يه چيز ارائه كرد با عقل و خواست بشريت تطبيق داره؟؟

بهزاد عزيز ما مجري نيستيم قرار نيست ما بريم تو كشورهاي غربي اونا رو به جرم مشروب زنا ، فحشا و هزاران عمل اشتباهي كه تو اعتقاداتشون رخنه داره حد بزنيم و مجازات كنيم.

ما مختار ممكلت اسلامي خودمونيم

ولي اينقدر آزاد هستيم كه بتونيم نتيجه گيري داشته باشيم كه راه اونا درسته يا راه ما

و الان به اين نكته توجه نكن كه اونا چي فكر ميكنن، چون تو هر بحث منطقي كه الان بزاري من ميتونم نسبت به عقل و درك اونا از يه مسئله خرده بگيرم
(الان ميگي اونا هم ميتونن خرده بگيرن چون خرده گرفتن نسبيه)
تو دنيايي كه همه چي نسبي باشه هيچ چيزي به ثبات نخواهد رسيد
يعني غايت و هدف افرينش عملا زير سوال ميره
چون هركسي واسه خودش يه غايتي درست ميكنه و با توجه بر مبناي نسبي بودن امور ميگه كه حرفش درسته
پس هدف خدا كه بازگشايي رمز اسماء خداست و خليفه خدا در زمين بودن چي ميشه؟؟
همه چي زير سوال ميره.
اون وقت طبق اين اصول بايد كلا كلامونو بكشيم رو سرمون و هرطور مايليم زندگي كنيم و هيچ اصلي رو نپذيريم

و اخر سر هم من فرق اين زندگي كردن و زندگي زمان ارسطو رو نميفهمم.منظورم بحث پروتاگوراسه كه ميگه حقيقت هرچيزيه كه تو ذهنته. و خارج از اون نيست

اون وقت من به آب ميگم نفت ، يكي ديگه هم ميگه بنزين و بر اساس اين اصل هممون داريم درست ميگيم
من =

با تمسك ورزيدن به اصول الهي كه از ذهن پريشون بشر بيشتر ميدونه
ما به چيزي اگاهيم كه شما نميدانيد
ايا درمورد چيزي كه نميدانيد قضاوت ميكنيد؟
و هزاران آيه كه نشون دهنده محدوديت عقل و عدم دانايي نسبت به امور جهانيه

كسي كه به اسلام روي بياره هيچ وقت دچار جهل مركب و ساير جهالت ها نميشه(البته اسلام ناب و اصل و نه تعصبات و اشتباهات فكري)

كثرت گرايي
يعني هرچي جمع گفت درسته
يه جمعي يه روز ميگه چادر سرمون باشه درسته
همون جمع فردا ميگه بي حجابي درسته
حقيقت نابود نشد تو اين امر؟
آيا اكثريت مشروعيت مياره؟

به نظرم نسبي گرايي فقط فضا رو براي توجيه كردن مسائلي كه در راستاي ميل انسانهاست باز ميزاره
يعني باعث ميشه كه هركي هرجور دوست داره برداشت كنه و نه اينكه دنبال حقيقت
فقط مانع اين نميشه كه كسايي كه دنبالشن به حقيقت نرسن.
ولي كسي رو هم راهنمايي نميكنه

بهزاد بعضی حرفات با بعضی تناقض(ولو ظاهری) داره

اول یه سوالت رو جواب بدم:
قطعا یک امر مطلق!!!
مگه کثرت اختلاف برای تببین یک موضوع باعث نسبی شدن اصل اون موضوع میشه؟؟
مگه کثرت اختلاف برای وجود یا عدم وجود خدا باعث تغییر در حقیقت ماجرای توحید میشه؟
مگه کثرت اختلاف در یک موضوع فیزیک یا شیمی باعث ایجاد نسبیت در خود اون موضوع میشه؟

یا مثلا در مورد همون بحث خواهر انجلیا جولی ،عملی که او انجام داده بود در نسبت و چارچوب تعریف کمیل از حقیقت جایی نداشت و نادرست بود اما در چارچوب من از حقیقت درست بود،چون در پنداشت من فاعلِ فعل،عملی رو با نیت خوب و از روی احترام به قوانین اخلاق انجام داده بود.

تو این مورد طبق مثالی که میزنی دیگه بحث نسبیت مطرح نیست

بلکه خودت بوضوح داری در قسمت هایلایت، مبنایی برای درست بودن فعل انسانی ارائه میدی
پس اینجا دیگه نسبی بودنی در کار نیست، از نظر تو اگر اون فرد کارش رو با نیت خیر انجام داده باشه و از روی احترام به قانون، اون عمل خوب و قابل پذیرشه ، در صورتی که مدعای تو، نسبی بودن این گونه اموره بگونه ای که هیچ برتری برای این چند دستگی های مختلف وجود نداره ولی توی این مثال این قضیه نقض میشه
پس دیدگاه درست و غلط بواقع و حقیقتا وجود داره و این اختلافات باعث عدم وجود حقیقت ثابت خارجی نمیشه

فکر کنم توضیح ندم بهتره این مثال و نسبی گرایی؟؟؟!!هرگز

پس ختم بحث رو با کمیل و خودم اعلام میکنم

اساسا برای قضاوت درست و منطقی برای موضوعاتی که شامل همه انسانهاست، ذهن باید از هر قید و بندی آزاد بشه تا بشه جهان رو آنگونه که هست دید(نگاه فیلسوفانه)نه آنگونه که می خوای ببینی(حقیقت مطلق ذهن بهزاد و کمیل).

و چیست این حقیقت،اونیه که کمیل و بهزاد بهش رسیدن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟شاید من و تو هم تکه ای از اون حقیقت داریم و خودمون خبر نداریم با یک جهان بینی از نوع حکیم عمر خیام تکمیلش کنم:

پس ختم بحث رو با کمیل و خودم اعلام میکنم

یعنی یا هنوز بحثت با من هست یا اینکه اصلا من رو داخل بحث حساب نکردی؟؟!!!
من اول مورد دوم رو برداشت کردم که خیلی محترمانه نیست!!چون اول بحث با من و تو بود و کمیل بعدا اضافه شد