بدمــائکــم ننـتـصر نوشته:

از عجایب سینمایی امسال نگاه نسبتا مثبت فراستی به "به وقت شام" بود!

The King in The North نوشته:



و از اون عجیب تر شعله ور فکر نمیکردم اینقدر تعریف کنه. حالا امشب برم به وقت شامو نگاه کنم ببینم چی ساخته حاتمی کیا

لعن الله قاتلیک یا فاطمه نوشته:

هر دقیقه وقتی که از عمر گرانمایه حروم فیلم و سریال ایرانی بشه در آخرت با دردناکترین عقوبت همراهه...

بدمــائکــم ننـتـصر نوشته:



استغفرالله، این چه گُرزی بود که بر گُرده ی هنر مملکت نواختی ؟!
غفرالله لک، خدایا توبه !

بدمــائکــم ننـتـصر نوشته:



من بیشتر مشتاق فیلم هومن سیدی هستم، "مغزهای کوچک زنگ زده"، غالب نقدها در موردش مثبته و فیلم خاصی به نظر میرسه.

یعنی دوربین اینقدر خوب مگه ممکنه از یه کارگردان غیرهالیوودی؟

Ser Jaime Lannister نوشته:



چقدر یه نفر میتونه تحت تاثیر هالیوود قرار بگیره ! خیلی فیلم ها در سینمای ژاپن و روسیه وجود دارن که اصلا در هیچ کجای دنیا نمونه ندارن از جمله هالیوود . خیلی از همین کارگردان های بزرگی هالیوودی که میشناسین بزرگ ترین فیلم های عمرشون رو با الهام از فیلم های سینمای ژاپن و روسیه ساختن . کوبریک فیلم پرتغال خونی رو با الهام از تشییع جنازه گل‌های رز از توشیو ماتسوموتو ساخته . منبع الهام به خاطر یک مشت دلار سرجیو لئونه یکی از بزرگ ترین فیلمساز های تاریخ ایتالیا فیلم یوجیمبوی کوروساواست . فضاسازی و لانگ شات های به خاطر یک مشت دلار کاملا برگرفته از فیلم یوجیمبو هست .
شما فیلم مارکتا لازاروا از فرانتیسک ولاچیل رو حتما ببین تقریبا تمامی نماهای لانگ شات ؛ اکستریم لانگ شات ؛ کلوز آپ و اکستریم کلوزآپ های استفاده شده در فیلم به همراه زوایای دوربین استفاده شده در میزانس اونقدر با شکوه و خیره کننده گرفته شده که نمونه ش در تاریخ هالیوود وجود نداره .
اصلا هالیوود زده نیستم ولی این که هالیوود رو منبع فرم و تکنیک در سینما بدونیم واقعا مسخره س...

The King in The North نوشته:



به وقت شام که فوق العاده بود. بدون شک حداقل ده برابر بهتر از بهترین فیلم های ایران بهتر بود. نه از لحاظ داستان که از لحاظ تکنیک. نه از لحاظ جلوه ویژه که از لحاظ صدا و دوربین و تکنیک های کلاسیک.

از لحاظ داستانی هم به شدت فوق العاده بود. دو تا مشکل جزئی داره که نمیگم. حاتمی کیا به طور قطع کارگردان ترین فیلمساز ایرانه و دوباره تونست حاتمی کیا بشه. یه جاهاییش به قول فراستی در نیومده. ولی در مجموع خیلی خیلی قابل قبوله. یعنی دوربین اینقدر خوب مگه ممکنه از یه کارگردان غیرهالیوودی؟ دو تا شخصیت عالی غیر ایرانی داره به اسم بلال و شیخ که خیلی شخصیت های عالی این. خلاصه که من کلا برای بار دوم تو سینما گریه کردم به شدت. و منطق میگه فیلم اینجوری رو یه ایرانی نباید بسازه؛ ولی ساخته. به طرز عجیبی هم ساخته. یعنی مگه داریم واقعا؟ حیف که یه سری چیزهای جزئی خیلی خوب نبود. وگرنه چیز عجیبی میشد.

The King in The North نوشته:



هالیوود دقیقا منبع فرم و تکنیکه. چون میشه گفت تنها جاییه که فیلم واسشون صنعته و هر روز و هر دقیقه پیشرفت میکنه. حداقل از لحاظ تکنیک پیشرفت میکنه و باید تمام فیلم ها با اون مقایسه بشه(متاسفانه!) شما در مورد دوره ی کلاسیک صحبت میکنی که هالیوود اینقدر خودشو از بقیه دنیا جدا نکرده بود. و همون موقع هم بهترین کارگردان های دنیا رو به سمت خودش جذب میکرد از جمله کوروساوا و هیچکاک. به خاطر همین هالیوود حداقل از لحاظ تکنیک در حال حاضر باید منبع الهام و شاخص ما باشه و باید با اون مقایسه بشه.