ریـحــانـه نوشته:


ببخشید انیس 🙈 الان دو سه تا کتاب نخونده دارم
مرسی از معرفیت بعدا میرم دنبال اینا
از کتابای ماهای قبلم اینجوری شده ک بعدا رفتم سراغشون

Anis نوشته:

بدون او احساس تنهایی میکردم، اما این واقعیت که میتوانم احساس تنهایی کنم، مایه ی تسلی بود. تنهایی احساس چندان بدی نبود. مثل آرامش درخت بلوط تیغی بعداز پریدن و رفتن پرنده های کوچک بود.

"شکار گوسفند وحشی" از هاروکی موراکامی

این کتاب رو کسی خونده؟ این پاراگرافش خیلی به دلم نشست :) میخواستم ببینم بقیه‌ی کتاب هم خوبه؟

صبغه الله... نوشته:

چقدر بده وقتی آدم وقت کافی برای کتاب خوندن نداره.

کدوم ترجمه بهتره؟

Anis نوشته:



به نظر من ترجمه‌ی علی اصغر حداد بهتره، و برخلاف بقیه مستقیما از زبان آلمانی ترجمه کرده (صادق هدایت ترجمه‌ی فرانسوی رو به فارسی برگردونده و فرزانه طاهری ترجمه‌ی انگلیسی رو)
این پاراگراف اول کتاب خوبه برا مقایسه‌ی ترجمه‌ها:

رجمه صادق هدايت، نشر روزگار
    يك روز صبح، همين كه گره گوار سامسا از خواب آشفته يي پريد، در رختخواب خود به حشره تمام عيار عجيبي تبديل شده بود. به پشت خوابيده و تنش مانند زره سخت شده بود. سرش را بلند كرد، ملتفت شد كه شكم قهوه يي مانند دارد كه رويش را رگه هايي به شكل كمان تقسيم بندي كرده است. لحاف كه به زحمت بالاي شكمش بند شده بود، نزديك بود به كلي بيفتد و پاهاي او كه به طرز رقت آوري براي تنه اش نازك مي نمود، جلوي چشمش پيچ و تاب مي خورد.
    
    ترجمه فرزانه طاهري، انتشارات نيلوفر
    يك روز صبح، گرگور زامزا از خوابي آشفته بيدار شد و فهميد كه در تختخوابش به حشره يي عظيم بدل شده است. بر پشت سخت و زره مانندش خوابيده بود و سرش را كمي بلند كرد، شكم قهوه يي گنبدشكل خود را ديد كه به قسمت هاي محدب و سفتي تقسيم مي شد و چيزي نمانده بود كه تمام رواندازش بلغزد و از رويش پس برود. پاهاي متعددش، كه در قياس باقي بدنش از فرط لاغري رقت انگيز بودند، بي اختيار جلوي چشمانش پيچ و تاب مي خوردند.
    
    ترجمه علي اصغر حداد، نشر ماهي
    يك روز صبح، وقتي گرگور زامزا از خوابي آشفته به خود آمد، ديد در تختخواب خود به حشره يي بزرگ تبديل شده است، بر پشت سخت و زره مانندش افتاده بود و اگر سر را كمي بالامي گرفت، شكم برآمده و قهوه يي رنگ خود را مي ديد كه لايه هايي از پوست خشكيده و كماني شكل، آن را به چند قسمت تقسيم مي كرد. رواندازي كه روي شكمش به سختي بند بود، هر لحظه امكان داشت بسرد و پايين بيفتد. پاهاي پرشمارش كه در مقايسه با جثه اش نحيف و لاغر مي نمودند، لرزان و ناتوان برابر چشمانش پرپر مي زدند.