زهرا نوشته:



راموسن کمی غیر متکلفانه حرف بزنید بفهمیم ، آدم حس میکنه با یک طلبه که در نماز جمعه خطبه میخونه طرفیم ، میترسیم وسطش فوشی ام بهمون بدن نفهمیم :دی

Ramona نوشته:

اینکه میگن خدا آفریده چون میتونسته اصلا برای من قانع کننده نیست. ما موجوداتی هستیم که شعور داریم می فهمیم . رنج می کشیم و لذت می بریم و از همه مهمتر فکر می کنیم. چرا باید خدا چنین موجودی با این آپشنای فراوان رو بیافرینه صرفا بخاطر اینکه میتونه. نگاه به خودتون نکنید که زندگیتون آرامش داره. آیا اون بچه ای که غذا نداره بخوره ، اون بیماری که آرزوش مرگشه ، اون زندانی ای که مدام مورد تجاوز قرار میگیره و فیلسوفی که دلیلی برای زنده بودنش پیدا نمی کنه و عذاب می کشه همه اینا آفریده شدن چون خدا میتونسته؟

سَیّد منتظِر نوشته:


والا بخدا
منم همینو میگم خیلی فلسفی شد.من دو خط میخونم کلا منصرف میشم از خوندن چون هیچی نمیفهمم
با خودم میگم خدایا اینکه فارسی نوشته شده، یا فارسی من خرابه یا من نمیفهمم که نمیفهمم
بحث هدف از خلقت یه چیز غیر نامانوس برای ما انسان ها چون ظرف وجودی مغزمون محدوده و نمیتونه همه چیز رو درک کنه ولی امیرالمونین توی خطبه اول نهج البلاغه شون یه توضیحاتی دادن در اینباره.بخونید شاید بدردتون خورد

علی ولی الله نوشته:


تو نماز جمعه هم والا اينطورى حرف نمى زنن.

frederic*chopin نوشته:


اگر زندگی رو ابدی بدونیم ...دنیای فعلی لحظه ای بیش نیست...و محروم شدن از اون لذات ابدی به سختی نکشیدن در دنیا نمیارزه...همونطور که زینب سلام الله علیها فرمودند ما رایت الا جمیلا

frederic*chopin نوشته:


و اینکه اگر معدوم نمیفهمه ،موجود ک میفهمه تفضیل وجود رو...پس نگو قطعا...چون تمام علقه ها و وابستگی ها نشون از همین رجحان داره..همه ی ما دو فرشته به نام مادر و پدر داریم ک خدا سایه شون روحفظ کنه برای همه...ویا اگر پسر و دختر خوبی باشیم "یک" عشق زمینی داریم که حاضریم براش بمیریم... آیا حاضریم عدم بودیم و نداشتیم یا اونها عدم بودند و نمیشناختیمشون..به زبان ساده واضحه خداوند برای بندگانش خیر میخواد و میدونه صلاح و خیر وجوده نه عدم... معدوم باشیم و سیدالشهدا رو نشناسیم ظلم نیست؟؟؟ بله حق میدم انسانهای وارسته وابسته نباشن به دنیا بلکه گریزان باشن... الدنیا سجن المومن...و این همون "کبد" است که اشاره شد...و گرنه صرف وجود مصائب مطلق شر نیست بلکه زمینه ساز رشده ...و ما رایت الا جمیلا....

VeriaLEO نوشته:




این دقیقا همون مغلطه اساسی ایه که متکلمین چندین قرنه دارن مرتکب میشن. تا بحث عدم و وجود پیش میاد میگن آیا حاضری نیست بشی و از حیاتی که داری (با همه ی لذت هاش) دست بکشی؟ اینجاست که مرز بین فیلسوف و متکلم (که تنها با اتکا به شبه استدلال های فلسفی و اصطلاحات پرطمطراق و دهن پرکن میخوان سوال کننده رو قانع کنن) مشخص میشه. در این پرسش نخ نماشده ی چند صد ساله یک نکته بسیار ساده و البته اساسی همیشه مغفول میمونه و اون هم اینه که سوال از موجودی پرسیده میشه که قبلا واجد حیات شده، طعم لذت و رنج رو چشیده، و مهمتر از همه جانش به عزیزترین چیزی که داره تبدیل شده و دل کندن ازش به غایت براش دردآور و مملو از ترسه. تحت این شرایط بدیهیه که پاسخ سوال مذکور از سوی خیلی ها منفیه! مغلطه ی دیگه ای که در این سوال نهفته س اینه که هیچ موجود واجد وجودی طعم لاموجود شدن رو نچیشده و دوباره موجود بشه که بتونه در موردش اظهار نظر کنه و غالبا ترس ناشی از رازآلود و مبهم بودن این قضیه سوال شونده رو تحت تاثیر قرار میده. من در جواب متکلمی که میپرسه: " آیا تفاوت و برتری میان شیء لاموجود و تو که موجود هستی و از لذایذ و فضایل زنده بودن هم آگاهی و هم متنعم میشی نیست؟"، میگم: تفاوت هست اما اونچه این دو رو متفاوت میکنه صرفا همون وجود و عدم وجوده نه بیشتر، پس برتری نه! چون هر آنچه که بعد از اون میاد صرفا برساخته های ایه که در عالم وجود به وجود میاریم. با موجود شدنِ ماست که کل این مفاهیم به وجود میان و معنی دار بودنِ اونها هم در گروِ "موجود بودن" ماست. پس برتری ای نسبت به شیئی که لاموجده ندارن.

frederic*chopin نوشته:


به هر حال وقتی دو موجود بحث میکنند نمیشه به زبان معدومین حرف زد..مثال رکن بحث نبوده و برای تفهیم و ایقاع بهتر مطلب بود...و اینکه جواب اصلی همونه که وقتی فعلی از خیر علی الاطلاق با تمامی صفات ثبوتی و سلبیه اش سر میزنه پس خیر بوده و مصلحت...

VeriaLEO نوشته:



جواب سه خط آخر رو ندادی. ضمنا من با پیش فرض هات مشکل دارم. اول اون چیزایی که بدیهی گرفتی رو ثابت کن بعد ازش نتیجه بگیر.

frederic*chopin نوشته:


منظور از برتری ...همون تفاضل افراد بر اساس تفکرات و افعال نیست بلکه تفضیل ماهیت وجودی موجود بر ماهیت شئ عدمی میباشد...داشتن فرصت برای تبدیل کمال از قوه به فعل بزرگترین موهبت برای مخلوق مکلف است...اینها حرف وپیش فرض ذهن من نیست مبانی بدیهی دینه...