سوگوار پدر نوشته:

بار خدايا
به درگاهت پس از تقصير و ستم بر نفس خود باز آمده‌‏ام
با عذرخواهى و پشيمانى
و شكسته دلى
و تقاضاى عفو و آمرزش
و توبه و زارى
و تصديق و اعتراف بر گناه خود

نه از آنچه كردم مفرى دارم
و نه جايى كه براى اصلاح كارم بدانجا روى كنم و پناه برم
مگر آنكه تو باز عذرم بپذيرى
و مرا در پناه رحمت بى‏‌منتهايت داخل كنى

آيا درباره تو اى خداى پاك و منزه و ستوده صفات
گمان مى‏‌توان برد
كه بشنوى در آتش
فرياد بنده مسلمى را كه به نافرمانىش در آتش زندانى شده
و سختى عذابت را به كيفر گناه مى‌‏چشد
و ميان طبقات دوزخ به جرم و عصيان محبوس گرديده
و ضجه و ناله‌‏اش با چشم انتظار و اميدوارى به رحمت بى‏‌منتهايت بسوى تو بلند است
و به زبان اهل توحيد تو را مى‌‏خواند
و به ربوبيتت متوسل مى‏‌شود

باز چگونه در آتش عذاب خواهد ماند
حال كه چشم به سابقه حلم نامنتهايت دارد؟

يا چگونه آتش به او الم رساند
و حال آنكه به فضل و كرمت اميدوار است
يا چگونه شراره‌‏هاى آتش او را بسوزاند
با آنكه تو خداى كريم ناله‌‏اش را مى‌‏شنوى و مى‌‏بينى مكانش را
يا چگونه شعله‏‌هاى دوزخ بر او احاطه كند
با آنكه ضعف و بى‏‌طاقتيش را مى‌‏دانى

يا چگونه به خود بپيچد و مضطرب بماند در طبقات آتش
با آنكه تو به صدق (دعاى) او آگاهى
يا چگونه مأموران دوزخ او را عذاب كنند
با آنكه به صداى يا رب يا رب تو را مى‌‏خواند
يا چگونه به فضل تو اميد آزادى از آتش دوزخ داشته باشد
و تو او را به دوزخ واگذارى

هيهات
كه هرگز چنين معروف نباشد
و به تو چنين گمان نرود
و از فضل تو ما را چنین باخبر نساخته‌اند

اى كه نامت دواى دردمندان
و يادت شفاى بيماران
و طاعتت بى‌‏نيازى از هر چه در جهان است

رحم كن به بنده‌ای كه سرمايه‏‌اش اميد به توست
و سلاحی جز گريستن ندارد

اى بخشنده برترین نعمت
اى دفع‌كننده هر بلاء و مصيبت
اى نور دل‌ها‌ى وحشت زده در ظلمت

اى واقف از حال زار و ناتوانم
اى آگه از بينوايى و روزگار پريشانم
اى آگاه به نیاز و بى‌‏چيزيم
اى پروردگار من
اى پروردگار من
اى پروردگار من