A Song of Ice and Fire نوشته:

فی الیوم داشتیم برنامه ی جدید التاسیس « یادگاری » را از کانال نمره ی سوم رویت می فرمودیم روال برنامه بر این سیاق است که نوستالژی های در خاطر مانده و دیلیت شده از ذهن حول دهه های 60 و 70 را رفرش می نماید و مخاطب را چون کودکی معصوم در خاطرات آن دوران رها می کند تا تلنگری زده باشد بر گذار عمر.البت اگر نظر ما را بخواهید زیاد مقبول نیوفتاد فی الواقع حالمان را دگر گونه کرد و احساسی چون حسرت روزهای رفته با خاطراتی رنگ و رو باخته در درونمان زنده شد، که به غایت آزارمان داد و ناخواسته داخل در احساسات رقیقه گشتیم و مقدار معتنابهی اشک افشاندیم.
شاید به همین دلیل است که هیچگاه چندان علاقه ای برای عکس گرفتن و داشتن آلبوم عکس نداشته ایم، همیشه تماشای عکسهای گذشته با یادآوری خاطراتش آزارمان داده.
علی ایحال بر خود هوشیار نمی آییم که حلول این احوال خاصه از چه در ما عارض می شود.
ای روزگار...آی روزگار...راست گفت آنکه گفت: چه زود دیر شد...