سجاد نوشته:

آخرین کتابی که خوندم: پستچی همیشه دو بار زنگ می‌زند، جیمز ام. کین، ترجمه بهرنگ علوی

کتاب در ژانر جنایی قرار می‌گیره ولی با جنایی‌های کلاسیک مثل آگاتا کریستی اصولن فرق داره. سبکش در اصطلاح نوآر هست که تو فیلمای دهه 40 و 50 هالیوود خیلی نمونه‌ش پیدا می‌شه (از قضا یه فیلم هم از این کتاب کوچیک در سال 1946 ساخته شده (و یکی دیگه هم در سال 1981)).

بعد خوندن کتاب فهمیدم ترجمه‌ش شدیدن سانسور داشته و این باعث شده مخاطب فارسی زبان خیلی نتونه به تجربه‌ای که این کتاب رو به یکی از مهم‌ترین رمان‌های جنایی قرن بیستم تبدیل کرده، نزدیک بشه. با این حال خوندنش لذت‌بخش بود و ساعات خوشی رو گذروندم و از یه جایی به بعد نتونستم کتاب رو زمین بذارم و تا تهش رفتم. عنوان کتاب جالب و رمزآلود بود برای من چون توی متن کتاب هیچ اشاره‌ای به پستچی و زنگ زدنش نمی‌شه، اما به این خاطر که دوست ندارم کتاب رو براتون اسپویل کنم، نمی‌تونم بیش از این توضیح بدم.

هر وقت حوصله کتاب‌های سخت و پیچیده رو نداشتین، به این کتاب - که مترجم هم به دلیل زبان محاوره‌ای کتاب و راوی‌ش که یه ولگرده به فارسی محاوره برش گردونده - یه شانس بدین.

علی ولی الله نوشته:

صد و فاکین بیست و فاکین هشت هزار تومن؟! 🪑